Otofajinin insan servikal örneklerde sitolojik ve immünositokimyasal yöntemlerle saptanması

Abstract

Otofaji, uzun ömürlü proteinler veya organeller gibi sitoplazmik komponentlerin lizozomlarda yıkılarak hücrede geri dönüşümünü sağlayan bir mekanizmadır. Çalışmamızın amacı ise, şimdiye kadar hiç çalışılmamış olan servikovajinal örneklerde otofajinin sitolojik ve immünositokimyasal yöntemler kullanılarak saptanmasıdır.Bu çalışma için 200 olguya ait servikovajinal örnekler önce Papanicolaou boyama yöntemine göre boyanıp sitolojik bulgular açısından değerlendirilmiş ve değerlendirme sonucuna göre malignant, enfeksiyon ve atipik hücresel değişiklikler içeren olgular belirlenmiştir. İmmünositokimyasal yöntem için ise, servikovajinal örnekler %4'lük paraformaldehit ile fikse edilmiş ve poliklonal tavşan MAP1LC3A (Microtubule-associated protein 1 light chain 3 A izotype) antikoru kullanılarak otofaji pozitifliği açısından incelenmiş ve otofaji pozitifliği, sitoplazmanın diffüz boyanması şeklinde değerlendirilmiştir. Ayrıca, MAP1LC3A proteininin hücrelerdeki boyanma yoğunluğu da incelenmiş ve hücre sitoplazmasında zayıf (+), orta (++), kuvvetli (+++) derecede boyanmalar saptanan hücreler pozitif olarak değerlendirilirken, hücrelerin sitoplazmasında herhangi bir boyanma olmaması da otofaji açısından negatif olarak değerlendirilmiştir.Sitolojik bulgular sonucunda hiçbir enfeksiyon etkeni, atipik hücresel değişiklik ya da malignite saptanmayan 145 (%72,5) olgu kontrol grubu olarak kabul edilirken, diğer 55 (%27,5) olgu da çalışma grubu olarak kabul edilmiştir. Çalışma grubu ise, 3 ayrı kategoride değerlendirilmiş ve bu 55 olgunun 20'si (%36,4) malignant, 31'i (%56,4) çeşitli enfeksiyon etkenleri, 4'ü de (%7,2) atipik hücresel değişiklikler bulunan olgular olarak belirlenmiş ve incelemeye alınmıştır. Yapılan incelemeler sonucu, hem otofaji pozitifliği hem de MAP1LC3A proteini boyanma yoğunluğunun, malignant olgularda kontrol grubundaki olgulara göre daha düşük olduğu, enfeksiyon ve atipik hücresel değişiklik gösteren olgularda ise kontrol grubundaki olgulara göre yüksek olduğu saptanmıştır. Çalışma grubu ile kontrol grubu otofaji pozitifliği açısından istatistiksel olarak değerlendirildiğinde, çalışma grubundaki malignant olgular ile kontrol grubu olguları arasında anlamlı bir ilişki saptanırken (p=0,012), enfeksiyon etkenleri ve atipik hücresel değişikliklikler bulunan olgular ile kontrol grubu arasında anlamlı bir ilişki görülmemiştir (p>0,05). MAP1LC3A proteini boyanma yoğunluğu açısından çalışma ve kontrol grubu istatistiksel olarak incelendiğinde ise, sadece enfeksiyonlu olgular ile kontrol grubu olguları arasında anlamlı bir ilişki olduğu (p=0,015), diğer olgular ile kontrol grubu olguları arasında anlamlı bir ilişki olmadığı saptanmıştır (p>0,05).

Autophagy is a mechanism which provides recycling of the cytoplasmic components such as long-lived proteins and organelles in the cell by being degraded in lysosomes. The aim of our study is determining of the autophagy by using cytological and immunocytochemical methods in cervicovaginal smears that has not been examined before.For this study, cervicovaginal smears of 200 cases stained by Papanicolaou method were initially examined for cytological findings and the cases including malignant, infection and atypical cellular changes were determined. For the immunocytochemical method, cervicovaginal smears were fixed with 4% paraformaldehyde and autophagy positivity was examined by using policlonal rabbit MAP1LC3A (Microtubule-associated protein 1 light chain 3 A izotype) antibody and autophagy positivity was evaluated as a diffuse cytoplasmic staining. Furthermore, MAP1LC3A staining intensity was also examined and weak (+), moderate (++) and strong (+++) staining intensity of the cytoplasm of the cells were considered as positive cells in the view of autophagy whereas the cells which have not any staining of the cytoplasm were considered as negative cells.As a result of the study, 145 cases (72.5%) without any infectious agent, atypical cellular changes or malignancy were evaluated as a control group and the other 55 cases (27.5%) were considered as the study group. The study group was evaluated in three seperate categories and 20 (36.4%) of 55 cases were determined as malignant, 31 (56.4%) cases were determined as various infection and 4 cases (7.2%) were determined as the cases that consisting of atypical cellular changes. As a result of examination, it was determinated that both autophagy positivity and the staining intensity of the MAP1LC3A protein were lower in the malignant cases than the control group cases and it was higher in the infectious cases and the cases with atypicall cellular changes than the cases of the control group cases. In the evaluation of the study and control groups in terms of autophagy positivity as statistically, while there was a significant correlation between the malignant cases in the study group and the control group cases (p=0.012), there was no significant correlation between infection cases and the control group cases. There was also no significant association between the cases of atypical cellular changes and the control group cases (p>0.05). When the study and the control group were analysed statistically in terms of staining intensity of the MAP1LC3A protein, it was found that there was only a significant correlation between the infectious cases and the control group cases (p=0.015) and there was no significant correlation between the other cases and the the control group cases (p>0.05).