Kendi geçerliliğini kanıtlayan bir tarih: Diyalektiğin diyalektik gelişimi ve onto-politika

Abstract

Bu çalışmada, varolanları belirli bir ilke ya da ilkeler dolayımıyla Varlık olarak örgütleyen diyalektik hareketin kendisinin de diyalektik bir gelişimi olduğu iddia edilmiştir. Söz konusu iddia bu gelişmeyi serimlerken üç temel moment tespit etmiştir: diyalektiğin soyut (ideal) belirlenimi, olumsuz-ussal (reel) belirlenimi ve olumlu-'ussal' (ontolojik) belirlenimi. İlk momente karşılık gelen, herhangi bir ontolojik belirlenimden yoksun ve aklın kendine içkin ideal formu olarak diyalektik Platon, Aristoteles ve Kant tarafından temsil edilir; ikinci ve aklın kendini gerçeklikte bulmak isteyen momenti ise Fichte, Schelling ve Hegel tarafından. Kendini gerçeklikte bulma arzusunun, ilkenin eksik tespiti yüzünden bir türlü gerçekleşemediği ve bu nedenle de reelliğin uzamında kaldığı ikinci momente karşılık, ürünün meta biçiminin merkezi birim olarak tüm varolanları değişim değeri üzerinden birbirine eklemleyen ontolojik hareketi Marx tarafından tespit edilir ve üçüncü moment de bu figür aracılığıyla belirlenmiş olur.Ontolojinin, özellikle Marx'ın Kapital'i ile temel disiplin olarak koyutlanması ve yaratmış olduğu muazzam politik etkide diyalektiğin oynadığı rol, ontoloji, diyalektik ve felsefe ilişkisinin politikaya sirayet ediş formunun da diyalektiğin diyalektik gelişimiyle paralel bir seyir izlediği iddiasını çalışmamızın ikinci savı olarak ortaya çıkarır. Diyalektik hareketin, varolanları Varlık olarak örgütleyen ilkesinin göstermiş olduğu değişikliklere bağlı olarak, diyalektiğin diyalektik gelişiminin ilk momentine ideal-politik, ikinci momentine reel-politik, üçüncü ve son momentine de onto-politika karşılık gelir. Çalışmamız, çağımız siyasetinin güçsüzleşen/niteliksizleşen kuramsal (ve elbette pratik) zeminine, Varlık-diyalektik-politika arasındaki bağlantıları göstermek ve bu suretle ontolojinin temel disiplin olduğunu bir kez daha hatırlatmak arzusundadır. Anahtar Sözcükler Diyalektik, Varolanlar, Varlık, İdeal, Reel, Ontoloji, Politika, İlke, Met

In this study it is asserted that dialectic movement itself according to which existents are organized via some principle, has a dialectical development. During the manifestation of this assertion, three main moments are fixed: abstract (or ideal) determination of dialectics; negative-rational (reel) determination of it; and positive-`rational` (or ontological) determination) of it. In the first moment dialectics, which is yet ideal and immanent form of reason, and deprived of any ontological determination, is represented by Plato, Aristotle and Kant and the second moment, in which reason wants to see itself in its own reality, is represented by Fichte, Schelling, and Hegel. In the second moment, desire to find itself in reality doesn't come fruition, because the principle is deficient, and therefore stays in the sphere of `reel`. But, ontological movement of commodity form of product as central unit which articulates all existents through exchange value is ascertained by Marx, and so, third moment is determined by this figure.Being centered of ontology, specially with Marx's The Capital, as central discipline and the role of dialectics in great political influence it created bring out a second argument of ours; it is that, the spreading form of ontology, dialectics, philosophy relation into politics develops parallel with dialectical movement of dialectics. Depending on the principle of dialectical movement which organizes existents as being, first moment of dialectical development of dialectics is ideal-politics; the second moment is reel-politics, ant the third is onto-politics.Our study is intended to show being-dialectics-politics relations to our days' incapable, and propertyles political ground and therefore remember that ontology is the main discipline.Key WordsDialectic, Existents, Being, İdeal, Reel, Ontology, Politics, Principle, Commodity