Lübnan Ermenileri(1914-1939)

Abstract

Bu tez 1914-1939 yılları arasında oluşan Lübnan Ermeni diasporasını incelemekle birlikte 1915 ve sonraki yıllarda Anadolu'yu terk eden Ermenilerin Fransız mandası altında bulunan Suriye ve Lübnan topraklarındaki yeni hayatlarına ışık tutmaktadır. Zannedilenin aksine Ermeniler Anadolu'da yaşadıkları toprakları 1915 tehciri ile değil Fransızların işgal ettikleri Anadolu şehirlerinden 1921 ve 1922'de çekilmeleri akabinde kendi istekleri ile terk ettiler. Lübnan Ermeni diasporası 1915 tehcirinden ziyade 1921-1922 ve 1939 dönemlerinde gerçekleşen Ermeni göçleri neticesinde oluştu. Ermeniler kendilerini Lübnan'da geçici olarak kalacak bir topluluk olarak gördükleri için başlangıçta buradaki yeni hayata uyum sağlamayı ve diğer topluluklarla bütünleşmeyi pek istemediler. Ancak aradan geçen zaman içinde Fransız manda idaresinin kendilerine sağladığı siyasi ve ekonomik ayrıcalıklar sayesinde Osmanlı döneminde sahip oldukları kurum ve kuruluşları Lübnan'da tekrar tesis ettiler. Böylece kendilerini yabancı ve uyum sağlayamamış bir toplumdan diğer etnik ve dini cemaatlerle eşit haklara sahip ve Lübnan siyasetinde aktif rol alan vatandaşlara dönüştürmeyi başardılar. Bunun yanında sahip oldukları sosyal ve kültürel kuruluşlar sayesinde asimilasyona maruz kalmadan kimliklerini ve kültürlerini koruyarak dünya genelindeki Ermeni diasporaları içinde Ermeniliği en yoğun olan Ermeni diasporası ünvanını elde ettiler.Anahtar Sözcükler:Ermeni diasporası, Lübnan Ermenileri, tehcirden sonra Ermeni göçleri, Ermenilerintehcirden sonraki yaşamı.

This thesis examines the Lebanese Armenian Diaspora which formed between the years of 1914-1939. At the same time sheds light on the new the life of the Armenians under the French Mandate of Syria and Lebanon. In contrast to the general opinion Armenians did not left Anatolia by the forced deportation of 1915 but in 1921 and 1922 after the French withdrawal from Anatolia. During this period about forty thousand Armenians arrived Lebanon, especially to Beirut. As a result of this mass migration a huge community of refugees formed in the camps located on the north of Beirut. Those camps were heart of suffer and hunger for them. But in the meantime thanks to the political and economic privileges provided to them by the French mandate administration, they re-established their religious and laical organizations and institutions which they used to have during Ottoman period. Thus, they managed to transform themselves from an alien and unintegrated community to a group which has equal rights to the other religious and ethnic communities and citizens taking an active role in Lebanese politics. Besides, thanks to the social and cultural organizations they have, they protected their identity and culture without exposure to assimilation and obtained the title of the most Armenian Diaspora around the world.Key WordsArmenian diaspora, Armenians of Lebanon, Armenian migrations after 1915, new lifeof Armenians after 1915.