Posthuman ecologies in twenty - first century short animations

Abstract

Çizgi film türünü başlı başına insan ötesi bir çevre olarak tanımlayan bu tez, insan ötesikuramları çeşitli açılardan ele alarak altı kısa çizgi filmi incelemektedir. Bu çizgi filmler,sırasıyla, Yousif Al-Khalifa'nın yönettiği End of an Era (2011), Steve Cutts'ın yönettiği Man(2012), James Lee'nin yönettiği Tarboy (2009), Shaun Tan ve Andrew Ruhemann'ın birlikteyönettikleri The Lost Thing (2010), Seth Boyden'ın yönettiği An Object at Rest (2015) ve DavidProsser'ın yönettiği Matter Fisher (2010)'dır. İnsan ötesi kuramların sosyal, kültürel, etik,politik, tarihsel, biyolojik, kuantum fiziksel, biyoteknolojik ve çevresel kökenlerine dairkapsamlı bir özetle başlayan çalışma, daha sonra insan ötesi kuramcılığın farklı tanımlarınıtartışmaya açmaktadır. Bunu takiben, çizgi film türünün örnekleri üzerinden insan ötesikuramlara bakılmakta ve türün; insanı, hayvanı ve teknolojik cisimleri kendiliğinden bir arayagetiren esneklik özelliği incelenmektedir. Yirmibirinci yüzyılda insan veya insandışı bir varlıkolmanın anlamı sorgulanmakta, eyleyicilik, kasıtlılık, bilinç, farkındalık ve kişi olma gibikavramlar tartışılmaktadır. Bu anlamda, bu tez, insan ötesi kuramları üç ana başlık altındatoplayarak, yaklaşımlarını insan merkezciliğin ekolojik bir eleştirisi, doğakültürel Robo sapiensve eyleyici-öyküsel madde olarak belirlemiştir. Böylelikle, her bir bölümde, organik veinorganik, biyotik ve abiyotik, doğal olarak biçimlenmiş ve kültürel olarak üretilmiş, içsel vesosyal olarak yapılandırılmış olan her ikilem arasındaki ayrımları kırarak, insanı merkeze koyangörüşler incelenmekte, zihin ve beden, doğa ve kültür, özne ve nesne arasındaki, en önemlisi deinsan ve insan dışı varoluş biçimleri arasındaki sınırlar yapıbozuma uğratılmaktadır. İnsan ötesikuramcılık alanlarında çalışan pek çok biliminsanının da desteklemiş olduğu üzere, uygulananbu yöntemler, daha yeşil ve doğa dostu bir kültürün ortaya atılması için gerekli deneyimsel vekeşfetmeye açık stratejilerdir. Özellikle de her bir türü risk altına alan ve gittikçe hızlanmaktaolan çevresel küresel tehditlere bakıldığında, böylesi bir çalışmanın gerekliliği aşikârdır.Anahtar Sözcüklerİnsan ötesi kuramcılık, Ekoeleştiri, Çevrecilik, Çizgi Film, End of an Era (Yousif Al-Khalifa),Man (Steve Cutts), Tarboy (James Lee), The Lost Thing (Shaun Tan ve Andrew Ruhemann), AnObject at Rest (Seth Boyden)

Defining the animated film genre as a posthuman environment itself, this dissertationstrategically employs six short animations, namely, Yousif Al-Khalifa's End of an Era (2011),Steve Cutts's Man (2012), James Lee's Tarboy (2009), Shaun Tan and Andrew Ruhemann'sThe Lost Thing (2010), Seth Boyden's An Object at Rest (2015), and David Prosser's MatterFisher (2010), to illustrate the ecological orientations of posthumanism in its various aspects.Starting with a genealogical survey of the social, cultural, ethical, political, historical,biological, quantum physical, biotechnological, and environmental roots of posthumanism, anddiscussing its diverse definitions, the study provides examples from the animation genre. It thenhighlights the genre's flexible qualities that bring together the human, the animal, and thetechnological in a digital landscape. By questioning the meaning of what it means to be humanor nonhuman in the twenty-first century, and by calling into question such concepts as agency,intentionality, consciousness, sentience, and personhood, the study draws subtle divisionsbetween three major components of posthumanism. In line with this division, it interpretsposthumanism as the ecological critique of anthropocentricism, as the naturalcultural Robosapiens, and as the agentic-storied matter. As such, in each chapter, the human-centred view isdeconstructed through the blurred boundaries between the organic and the inorganic, the bioticand the abiotic, the naturally conceived and the culturally produced, the inherent and thesocially constructed, mind and body, nature and culture, subject and object, and mostimportantly, human and nonhuman. These deconstructive methodologies, as indicated by manyscholars in the posthumanities, are experiential and exploratory strategies to contribute to themaking of a greener culture, especially in the face of ever-accelerating global threats that putevery species under risk due to environmental degradation.KeywordsPosthumanism, Ecocriticism, Environmentalism, Animated Film, Yousif Al-Khalifa's End of anEra, Steve Cutts's Man, James Lee's Tarboy, Shaun Tan and Andrew Ruhemann's The LostThing, Seth Boyden's An Object at Rest