Yeni organoloji: Bernard Stiegler düşüncesinde kriz ve politika

Abstract

İnorganik madde mevzu bahis olduğunda, metafizik gelenekte varlığa atfedilen niteliklerin sorgulanması politika teorisi nezdinde yeni bir imkâna işaret eder. Çağdaş politika teorisinin birey, kimlik, bellek, egemenlik ve toplumla ilgili tartışmalara eleştirel ilgisi de bu minvalde düşünülebilir. Nitekim bugün teknoloji vasıtasıyla önceden sadece yıldızların işgal ettiği mertebeye yükselen `insanlığın bu astral figürü` (Stiegler, 1998 : 89); insan ile teknik, organik ile inorganik tartışmasını ayrı ayrı mekanik ile biyolojiye, sosyoloji ile felsefeye emanet edemeyecek şekilde sahneye koyarak kategorilere dair köklü fikirleri geçersiz kılmaktadır. Sabitlik rejimlerine dair kriz ve dezoryantasyon sürecinde yaşam ve politikaya dair sıkışma, dönüşüm ve yenilenme; bireyleşme, bellek ve organoloji gibi dinamik vasfı haiz tartışmaları takip ederek ele alınabilir. Tez boyunca böylesi bir okumanın çağdaş politika nezdinde açtığı imkânı takip etmek için, bu okumanın antagonist ve hümanist gelenekten farklı ele alınma ihtiyacı üzerinde durulacaktır. Bu sebeple tez, Fransız filozof Bernard Stiegler'in teknik ile zaman arasında kurduğu irtibat üzerinden kriz ve politik olan arasındaki ilişkiye dikkat çekmeye çalışacaktır.

Questioning principles that metaphysical tradition has been attributed to being in the presence of inorganic organized matter implies a new possibility for thinking political theory today. The critical concern of contemporary political theory may also be held in this spectrum through its debates about individual, identity, memory, sovereignty and society. Indeed `the astral figure of humanity` (Stiegler, 1998 : 89) has reached a new stage that previously has been hold only by stars while technics are invalidating essential thoughts about categories which cannot be consigned separately to mechanics and biology or sociology and philosophy alone. In the process of crisis and disorientation of stability regimes; spasm, transformation and adjustment about life and politics are required to be pursued around the dynamic debates of individuation, memory and organology. In order to follow the possibilities opened up at contemporary political theory before such readings, the necessity of renouncing antagonist and humanist perspectives will be welcomed throughout the thesis. Based on French philosopher Bernard Stiegler's thought, what the thesis would like to draw attention is the relation between crisis and the political on the basis of technics and time.