Farklı kavite preparasyonları ve dezenfeksiyon yöntemlerinin adeziv sistemlerin dentine bağlanma dayanımına ve mikrosızıntısına etkisinin değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışma mikrogerilim ve mikrosızıntı olmak üzere iki aşamadan oluşmaktadır. Mikrogerilim çalışması için 70 aproksimal çürüklü insan molar dişi kullanıldı. Dişler farklı kavite preparasyon ve dezenfeksiyon yöntemi için (Frez, Er:YAG lazer, Carisolv, Air Polishing, Nd:YAG lazer, Klorheksidin ve Photoactivated Disinfection) 7 ana grup ve bu ana gruplarda Adper SE Plus veya Clearfil S3 Bond uygulanması için 2 alt gruba (n=5) ayrıldı. Dişlerin kron kısımları kole seviyesinde kesildikten sonra basamak kısmındaki çürük yukarıdaki yöntemlerle temizlendi. Hazırlanan çürükten etkilenmiş dentin yüzeylerine adeziv sistemler ve kompozit uygulandı. Dişlerden çubuk şeklinde kesitler alındıktan sonra örnekler mikrogerilim testine tabi tutuldu. Mikrosızıntı çalışması içinde örnek grupları mikrogerilim çalışması ile aynı olmakla beraber toplamda 210 ve her grupta 15 diş kullanıldı. Mikrosızıntı Sınıf II slot kavitelerde incelendi. Örneklere 10000 termalsiklus uygulandı, %0,5 bazik fuksin ile boyandı ve stereomikroskopta incelenmek üzere kesitler alındı. Verilerin istatistiksel analizi iki yönlü varyans analizi, Kruskall-Wallis, Mann-Whitney U ve Wilcoxon Ranks testi kullanılarak yapıldı (P=0,05).Genel olarak hem mikrogerilim hemde mikrosızıntı testinde farklı kavite preparasyon ve dezenfeksiyon yöntemlerinde adezivlere göre değişen istatistiksel farklılıklar tespit edildi (p<0,05).Çürük temizleme yöntemlerinden frez ve carisolv kullanılan gruplarda en yüksek bağlanma dayanımı değerleri elde edilirken, Dezenfeksiyon yöntemlerinde Nd:YAG lazer uygulanan gruplarda en düşük bağlanma dayanımı gözlenmiştir. Air polishing mikrosızıntının azaltılmasında diğer yöntemlerden daha iyi performans göstermiştir. Hem mikrogerilme bağlanma dayanım hemde mikrosızıntı deneylerinde Adper SE Plus, Clearfil S3 Bond daha başarılı bulunmuştur.

This study consisted of two parts: microtensile and microleakage parts. Seventy human molar teeth with proximal caries were used for microtensile study. First the teeth were divided into 7 groups according to cavity preparations and disinfection methods (Bur, Er:YAG laser, Carisolv, Air Polishing, Nd:YAG laser and Clorhexidine). Than, the were divided into two subgroups according to adhesive systems used (Adper SE Plus and Clearfil S3 Bond) (n=5). Crowns of teeth and the caries around gingival region were removed usıng one of the above mentioned cavity preparations and disinfection methods. Adhesives systems and composites were applied on caries affected dentin surfaces. Caries affected dentine sticks were obtained from these specimens and used for microtensile bond strength test. The study groups of micleakage study were same as the microtensile study. Fifteen teeth for each group and totally 210 teeth were used. Microleakage were examined on molar teeth with Class II slot cavities. Samples were thermocycled (10000), stained with 0,5% basic fuschine, sectioned and examined under stereomicroscope. Data were analyzed using with Two-Way Analysis of Variance, Kruskall-Wallis, Mann-Whitney U and Wilcoxon Signed Ranks tests (p=0,05).In general different cavity preparations and disinfection methods for both microtensile and microleakage test showed significant difference according to adhesives systems (p<0,05).In cavity preparations methods steel bur and carisolv groups obtain the highest microtensile bond strength values, In disinfection methods Nd:YAG laser groups showed the lowest bond strength values. The air polishing was the most successful method on decreasing the microleakage. In both microtensile bond strength and microleakage tests Adper SE Plus performed better than Clearfil S3 Bond.