Limuzin, şarole, angus ve hereford ırkı erkek danaların besi performansları ve karkas özelliklerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmada, Türkiye'ye ithal edilen Limuzin, Şarole, Angus ve Hereford ırkı danaların besi performansları, karkas özellikleri bakımından karşılaştırılmaları ve ırklar arası farklılıkların tespit edilmesi amaçlanmıştır.Hayvan materyali olarak 10-12 aylık yaştaki; Limuzin, Şarole, Angus ve Hereford ırkı olmak üzere toplam 200 erkek besi danası kullanılmıştır. Besi başlangıç ağırlık ortalamaları 300-350 kg arasında olacak şekilde belirlenmiştir. Çalışmanın ilk aşamasında ırkların besi performanslarının değerlendirilmesi yapılmıştır. İşletmenin ticari hedefleri, kararları ve süregelen uygulamaları dikkate alınarak danalar 168 gün süreyle besiye alınmışlardır. Besi süresince hayvanlara belirlenen rasyonlar ad libitum olarak verilmiştir. Besinin ilk 3 ayında besi geliştirme rasyonu, kalan yaklaşık son üç aylık dönemde ise besi bitirme rasyonu uygulanmıştır. Rasyonlarda besi geliştirme yemi olarak %14.26 Ham protein (HP) ve 2637 kcal/kg Metabolik Enerji (ME); bitirme yemi olarak da %14.11 HP ve 2744 kcal/kg ME içerikli yemler kullanılmıştır. Besi başlangıç ağırlık farklılıkları önemli bulunmuştur. Bu nedenle, besi başındaki bu ağırlık farklılıklarının incelenen özellikler üzerine olan etkisinin ortadan kaldırılması amacıyla, istatistik analiz olarak kovariyans analizi tercih edilmiştir. Besi başlangıcında Şarole'ler en düşük ağırlıkta olmalarına rağmen en yüksek günlük canlı ağırlık artışıyla besi sonunda en yüksek ağırlığa ulaşan ırk olmuştur. Yemden yararlanma değerleri kuru madde tüketimi üzerinden hesaplanmış ve en iyi yemden yararlanma değeri yine Şarole ırkında gözlenmiştir. Bununla birlikte bu değerler arasındaki istatistiki farklar önemsiz bulunmuştur. Çalışmanın ikinci aşamasında ise karkas özellikleri bakımından değerlendirmeler yapılmıştır. Her gruptan seçilen 9'ar baş hayvanda kesim ve karkas özellikleri belirlenmiştir. En yüksek karkas randımanları Limuzin ve Şarole'lerde görülmüştür. Hereford'lar en yüksek kesim ağırlığına ulaşmalarına rağmen karkas randımanı bakımından en düşük değerlere sahip olmuştur. Gruplar arasında en yüksek Musculus longissimus dorsi (MLD) alanı Şarole'lerde hesaplanmıştır. Kabuk yağı kalınlığı bakımından ise en düşük değer Limuzin'lerde, en yüksek değer ise Hereford'larda bulunmuştur. Limuzin ve Şarole'lerde kıymetli et oranları Angus ve Hereford'lara göre daha fazla hesaplanmış ve bu farklılıklar istatistiki açıdan önemli bulunmuştur. Sonuç olarak; besi performansı ve karkas özellikleri bakımından beside avantajlı ırklar Şarole ve Limuzin olarak gözlenmiştir. Angus ve Hereford ırkları, diğer ırklara göre kesim ağırlıklarına daha erken ulaşan ve daha fazla yağlanan ırklar olmuşlardır. Bu nedenle Angus ve Hereford'larda besi sürecinin kısa tutulmasının daha karlı olacağı söylenebilir.

In this study, it was aimed to determine the fattening performances and the comparisons in terms of carcass characteristics, and the differences among breeds of Limousin, Charolais, Angus and Hereford imported to Turkey.As animal material, a total of 200 Limousin, Charolais, Angus and Hereford beef cattle aged beetween 10-12 months male cattle were used. The initial weight averages of feeder cattle were determined as between 300-350 kg.At the first step of the study, the fattening performances of breeds were evaluated. The cattle were fed throughout the period of approximately 168 days by considering the aims, decisions and ongoing applications of the business. All animals were fed with ad-libitum prescribed rations during the fattening period. In the first three months of the period, the growth ration was used, while in the last three months of the period, the finishing ration was given. Rations were consisted of 14.26 % crude protein and 2637 kcal,/kg ME as the growth feed and 14.11 % crude protein and 2744 kcal/kg ME as the finishing feed. The differences of yearlings' initial weights were considered as significant. Data of live weights of breeds were corrected for initial weights by covariance analysis. At the beginning of the period, despite the fact that Charolais breed had the lowest weight, it became the heaviest breed in the daily gains at the end of the period. The feed conversion values were calculated according to consumption of dry matter and the best feed conversion value was observed in the Charolais breed. Moreover, the statistical differences among the values were found to be nonsignificant. At the second stage of the study, the evaluations was made regarding to carcass characteristics. On the 9 animals chosen from the each group, the slaughter and carcass characteristics were determined. The highest carcass yields were seen on the Charolais and Limousin breeds. Even though the Hereford breed reached the heaviest slaughter weight, it had the lowest carcass yields. Among the groups, the highest MLD area was measured on the Charolais breed. For subcutaneous fat thickness, whereas the lowest value was observed at the Limousin breed, the highest value was seen at the Hereford breed. The valuable cut ratios of the Limousin and Charolais breeds were higher than those of Angus and Hereford breeds and these differences were found to be significant (P< .05).Consequently, regarding the fattening performance and carcass traits, the advantageous breeds have been observed as Charolais and Limousin. Angus and Hereford breeds have been the ones reaching the slaughter weight earlier and fattening more than other breeds. As a result, it could be said that it will be profitable to hold short the fattening period of the Angus and Hereford breeds.