Acil ameliyat edilen mekanik barsak tıkanmaları (287 olgunun değerlendirilmesi)

Abstract

ÖZET Nisan 1983-Nisan 1996 tarihleri arasında Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı'nda mekanik barsak tıkanması tanısı ile acil ameliyat edilen 287 hasta retrospektif olarak incelendi. Olguların % 75'inde ince barsak %20'sinde kalın barsak,%5'inde hem ince hem kalın barsakta tıkanma vardı. Tıkanmanın en sık sebepleri yapışıklık (% 31,7), volvulus (%21,3), boğulmuş frak (%13,2) ve barsak tümörü (%12,9) olarak tesbit edildi. Acil ameliyat edilen yapışıklıklara bağlı tıkanmaların % 20,9'u postoperatif ilk ayda ve en sık apandektomi ve kolesistektomi sonrası meydana gelmişti. Laparoskopik ameliyatların artmasının, frakların komplikasyon gelişmeden ameliyat olmasının bu oranlan etkileyeceği beklenir. Bezoara bağlı tıkanmaların sıklıkla gastroenterostomili olgularda ortaya çıktığı tesbit edildi. 1990 öncesi ve sonrası acil ameliyat edilen barsak tıkanması nedenleri karşılaştırıldığında yapışıklıkların % 40'tan % 26'ya,boğulmuş flokların % 19,5'ten % 10'a düştüğü görüldü. Tıkayıcı tümörlerin % 6.5 ten % 18'e yükseldiği tesbit edildi. Volvulus oranında değişiklik olmamıştı. En önemü nedeni infeksiyon olmak üzere postoperatif komplikasyon oranımız %53,6 di. Bunun % 17,5'i kalp, akciğer ve böbrekle ilgili yandaş hastalıklara bağlı komplikasyonlardı. Mortalite oram % 11,1 olmuştu ve bu olguların tamamı acil ameliyatta barsağın açıldığı olgularda gelişen infeksiyona bağlı komplikasyonlar sonucu meydana gelmişti. Bu çalışmadaki mortalite ve morbidite nedenleri değerlendirildiğinde mekanik barsak tıkanıklığı ile müracaat eden hastalarda preoperatif resüsitasyonun iyi yapılmasının, strangülasyon gelişmeden hastaların ameliyata alınmasının, barsak açılan olgularda enfeksiyona karşı koruyucu önlemlerin alınmasının mortalite ve morbidite oranım düşüreceği anlaşılmaktadır.

STJMMÂKY In this study, 287 patients with mechanical intestinal obstruction who underwent emergency operation between April 1983 and April 1996 were rewieved retrospectively. About 75% of the obstruction was in small intestine, 20% in colon and 5% in both. The most frequent causes of obstruction were adhesive bands (31,7%), volvulus (21,3%), obstructed hernia (13,2%) and intestinal tumours (12,9%). About 20,9% of adhesive obstructions occured during the first month after laparotomy and the most common causes were appendicectomy and cholecystectomy. There was an increased risk of a food bolus obstruction in the patient who had had a gastrojejunostomy. The incidence of the different causes of intestinal obstruction change with the passage of time. In the comparison of the cases operated on before and after 1990 of the study, adhesive obstructions and obstructed hernias decreased from 40% and 12,5% to 26% and 10% respectively. The increase of laparoscopic interventions and hernia repaired electively might effect these ratios. Obstructed tumours increased from 6,5% to 18%. The volvulus ratio was unchanged. The postoperative complication rate was 53,6% and the most freguent cause was infection. Cardiac, pulmonary and renal diseases were the causes of complication in 17,5%. The mortality rate was 11,1% that all due to infection and the responsible factor of infection was enterotomy in emergent operative conditions. As a consequence of the rewieving of mortality and morbidity causes of this study, the mortality and morbidity rates could be decreased by operating on with the minimum of delay especially if there is any chance of a strangulating obstruction, effective resucitation and care for infection. 37