İntrakoroner stent uygulamasında restenoz

Abstract

8. ÖZET Bu çalışmada, SÜTF Kardiyoloji Kliniği'nde KAH'nın revaskülarizasyon tedavisi amacıyla stent yerleştirilen hastalardaki restenoz oranı, hastaların klinik ve anjiografık özellikleri, işlem başarısı, erken ve geç dönem komplikasyonlar gözönüne alınarak, PTCA uygulanan hastalarla karşılaştırılmalı olarak araştırıldı. PTCA ve/veya stent uygulanan hastalar arasında klinik özellikler açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu. Stent grubunda PTCA grubuna göre LAD girişimi fazla, Cx girişimi azdı. Her iki grupta da en çok B tipi lezyona işlem uygulandı, PTCA grubunda işlem uygulanan A tipi lezyon fazla, C tipi lezyon azdı. 3 mm'den küçük çaplı damarlara ve aynı hastada 2 farklı lezyona girişim PTCA grubunda daha fazla idi. Diğer anjiografık özellikler açısından, iki grup arasında istatistiksel anlamlı farklılık yoktu. Stent grubunda, işlem sonrası ve 6. aydaki kontrollerinde darlık oranlan PTCA grubuna göre daha düşük bulundu ve bu durum stent işleminin damar lümeninde daha fazla erken kazanç ve daha az geç kayıp sağlamasıyla açıklandı. PTCA ve/veya stent gruplarında sırasıyla anjiografık basan oranı %91.4-%92.2 ve klinik basan oranı %86.7-%90 bulundu. Erken ve geç komplikasyonlar açısından iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu. Restenoz oranlan PTCA grubunda %47.3, stent grubunda %21.4 bulundu. Restenoz tesbit edilen ve edilmeyen hastalar arasında her iki grupta da klinik özellikler açısından bir fark yoktu. LAD lezyonu için girişim yapılan hastalarda, PTCA grubunda stent grubuna göre restenoz oranı daha yüksekti. Hastalann diğer anjiografık özellikleri ve restenoz açısından iki grupta da anlamlı bir fark bulunamadı. Sonuç olarak; stent yerleştirme işleminin PTCA'ye göre damar lümeninde daha fazla akut kazanç sağlayıp, olası vazospazm, elastik büzüşme ve intimal hiperplaziye bağlı geç lümen kaybını azaltarak, özellikle LAD lezyonlarında, restenozu azalttığı düşünülebilir. 47

9. SUMMARY In this study, we investigated the rate of restenosis, clinical and angiographic characteristics of patients, success of the procedure, complications of early and late period by comparing the patients having both PTCA and stenting with the ones having only PTCA to enable revascularisation in CAD. Considering clinical characteristics, there was no statistically significant difference between the patients having PTCA and/or stenting. Intervention of LAD was more common and that of Cx was less common in stenting group. Procedure was performed on B type of lesions mostly in both groups. In PTCA group A type of lesion having the procedure was common whereas C type of lesion was not. Intervention of the vessels with a diameter of less then 3 mm and intervention of the different vessels on the same patient was more common in PTCA group. There was no statistically significant difference between the groups considering other angiographic characteristics. Rate of stenosis on control angiography performed soon after the procedure and 6 months later was found lower in stenting group and this was explained by that stenting provided more acute gain and less late loss. The rate of angiographic success in PTCA and/or stenting groups was 91.4%and 92.2%, while the rate of clinical success was found as 86.7%and 90%, respectively. There was no statistically significant difference in both groups considering early and late complications. Rate of restenosis was 47.3%in PTCA group and 21.4%in stenting group. There was no significant difference between the patients with and without restenosis in both groups considering the clinical characteristics. Rate of restenosis in interventions of LAD 1 was much higher in PTCA group when compared with the stenting group. Considering other angiographic characteristics and restenosis, a significant difference between groups could not be found. In conclusion; it can be thought that stent decreases the risk of restenosis, especially in the lesions of LAD, because of providing more acute gain and decreasing late luminal loss due to probable vasospasm, elastic recoil and intimal hyperplasia. 48