Açık kırıklar

Abstract

8.0ZET Açık kırıklar travmatolojinin ençok uğraşılan dallarından biridir. Açık kırıkların tedavisindeki amaç hastanın ekstremitesini en kısa sürede ve optimum düzeyde kullanılır hale gelmesini sağlamaktır. Birçok tedavi metodu ve aracı kullanılmış ve olmasına rağmen hala ideal bir tedavi yaklaşımı belirlenememiştir. Bu çalışmada 1985-1995 yıllan arasında kliniğimizde tedavi edilen toplam 857 açık kırıklı hasta incelenmiştir. Açık kırıklı hastalar üzerine uygulanan tedavi şekilleri ve bunların sonuçlan gözden geçirilmiştir. İncelenen hastalardan 451'i serviste yatarak (113 çocuk, 339 yetişkin, ortalama yaş 33.4), 406'sı ayakta tedavi görmüştür (95 çocuk, 311 yetişkin, ortalama yaş 32.6). Kırıkların lokalizasyonlarına göre dağılımı; El falanks kırıkları 1 72, metakarp kırıkları 62, radius cisim 18, radius ve ulna cisim 55, ulna cisim 20, dirsek bölgesi 42, humerus cisim 48, femur proksimal 12, femur cisim 51, femur alt uç 31, patella 27, tibia proksimal 9, tibia cisim 237, ayakbileği 34, ayak 59 şeklindeydi. Travma sebebi olarak yetişkinlerde trafik kazası % 67, yüksekten düşme % 14, iş kazası % 15, ateşli silah % 3, diğer % 1 şeklindeydi. Çocuklarda ise trafik kazası % 63, düşme % 28, iş kazası % 5, ateşli silah % 2, diğer % 2 şeklindeydi. Açık kırık sınıflaması Gustillo-Anderson'a göre yapıldı.Oranlar, yatarak tedavi görenlerde tip I % 9, tip II % 38, tip HI % 53, ayaktan takip edilenlerde tip I % 63, tip II % 33, tip III % 4 şeklindedir. Tüm açık kırıklı hastaların % 57.71 sine (512 hasta) konservatif tedavi uygulanmış. % 42.3' ne (345 hasta) cerrahi tedavi uygulanmıştır. Enfeksiyon gelişmesi durumunda en fazla izole edilebilen patojen S.aureus % 43.2, Pseudomonas % 26.1, Streptokok % 15.7, Enterokok % 15 şeklindedir. Tedavi sonuçlan değerlendirildiğinde Tip I açık kınklann tüm ekstremitelerde daha az oranda komplikasyonlara sahip olduğu, Tip III açık kınklann ise tüm ekstremitelerde daha fazla komplikasyona sahip olduğu görülmüştür. Tibia ve femûr açık kırıklarında komplikasyonlar daha fazla, el ve ayak kemikleri açık kırıklarında ise daha az görüldüğü dikkat çekmektedir. -60-