Elin fleksör tendon yaralanmalarında rehabilitasyon sonuçları

Abstract

Tam insidansı bilinmemekle birlikte fleksör tendon yaralanmaları oldukça sık rastlanan bir problemdir. Yaralanmayı takiben uzun süren sakatlık, fiziksel, emosyonel ve sosyoekonomik bozulmalara neden olur. Onarımdan sonra uygulanacak rehabilitasyon programı nihai sonucu belirlediğinden dikkatle ve özenle yapılmalıdır. Bu çalışmada onarım sonrası Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim dalında rehabilite edilen 28 hastadaki 52 adet fleksör tendon yaralanmasının sonuçlarının analiz edilmesi amaçlandı. Postoperatif olarak hastalara Kleinert'in aktif ekstansiyon ve lastik bandla fleksiyonu, Duran ve Houser'in kontrollü pasif mobilizasyon tekniği ve Kleinert splintinin palmar makara sistemi ile modifikasyonundan oluşan bir program uygulandı. Yaralanmanın hangi parmakta olduğuna bakılmaksızın dört parmağa birden dinamik traksiyon uygulandı. Rehabilitasyon sonrası sonuçlar Strickland ve Buck-Gramcko sistemi ile değerlendirildi. Strickland'ın İF eklemlerin total aktif hareketi formülü kulanıldığında 20 parmak (%38.4) mükemmel, 13 parmak (%25.0) iyi, 11 parmak (%21.2) orta, 8 parmak (%15.4) kötü idi. Buck-Gramcko sistemi kullanıldığında ise 12 parmak (%23.1) mükemmel, 20 parmak (%38.4) iyi, 6 parmak (%11.5) orta, 14 parmak (%26.9) kötü idi. Zon V yaralanması olan hastaların el bileğinde ortalama ekstansiyon kaybı karşı tarafın % 23 'ü idi. Parmakların ortalama PİF+DİF ekstansiyon kaybı 18.6 derece bulundu. Hastaların kavrama gücü karşı tarafa göre ortalama % 59.8 idi. 25 parmakta izole tendon hareketi mevcuttu. Bu sonuçlar literatürdekilerle karşılaştırıldığında oldukça ümit vericidir. Aynı zamanda fleksör tendon yaralanmalarının postoperatif bakımında erken mobilizasyon ve el terapisinin önemine ilişkin bulguları desteklemektedir.

Although the exact incidence is unknown, flexor tendon injuries are very common problems. Prolonged disability following such an injury can cause physical and emotional suffering and socioeconomic disaster for the patient. Rehabilitation after tendon repair is of the utmost importance, because it often determines the final outcome. There is still controversy with regard to the postoperative management of flexor tendon injuries. However, recent evidence suggests that early mobilization produces better results. In this prospective study, results of 52 flexor tendon repairs in 28 patients rehabilitated in Selçuk University, Medical Faculty Department of Physical Medicine and Rehabilitation are analyzed. Postoperatively patients were managed by a combination of Kleinert's controlled active extension with rubber band flexion, Duran' s controlled passive techniques, and the modification of the Kleinert orthosis with a palmar pulley system. Rubber band traction was applied to all fingers instead of only to the injured one. Other from this protocol, a physiotherapy programme containing whirlpool, ultrasound and passive stretching was also used to the patients. Results were evaluated by using the both Strickland and Buck-Gramcko systems. According to Strickland formula of total active motion, 20 fingers (%38.4) were rated `excellent`, 13 fingers (%25.0) were `good`, 11 fingers (%21.2) were `fair`, and 8 fingers (%15.4) were `poor`. According to Buck-Gramcko system 12 fingers (%23.1) were rated `excellent`, 20 fingers (%38.4) were `good`, 6 fingers (%11.5) were `fair`, and 14 fingers (%26.9) were `poor`. Extension loss at the wrist averaged 23 % of the uninvolved side. Average extension lag at the PİF+DİF joints in each digits was 18.6°. Grip strengths recovered to 59.8 % of the uninvolved side, independent flexor dijitorum superficialis/ flexor dijitorum profundus action was present in twenty-five digits. This results are very encouraging when compared with other reports in the literature. This study corroborates evidence that early mobilization and hand therapy appear to play an important part in the postoperative management of flexor tendon injuries.