Üriner sistem enfeksiyonlarında antibiyotik direncinin araştırılması

Abstract

Amaç: Çocuklarda idrar yolu enfeksiyonu mortalite ve morbidite oranı yüksek bir hastalıktır.İdraryolu enfeksiyonu sonucu gelişebilecek renal skarlar, kronik böbrek yetmezliğine yol açabilir. İdrar yoluenfeksiyonlarının kesin tanısı idrar kültürü ile konulur. Bazen idrar kültürü sonucu beklemeden idrar yoluenfeksiyonuna neden olacak en olası bakterilere karşı etkin antibiyotikler ile ampirik tedavi başlamakzorunda kalınabilir. Toplumda giderek artan bakteriyel direnç tedavi başarısızlıklarına zemin hazırlayabilir.Bu sebeple her bölgede belli aralıklarla direnç çalışması yapılarak, ampirik tedavilerin bu çalışmalara göreyeniden düzenlenmesi önemlidir. Bölgemizdeki idrar yolu enfeksiyonu etkenlerinin dağılımının ve bunlarınantibiyotiklere karşı direnç durumunun yaş, cinsiyet, profilaksi alma durumu ve altta yatan patolojiksorunların varlığına göre yıllar içindeki dağılımını belirlemek amaçlanmıştır.Materyal ve Metod: 1 Ocak 2013 – 1 Temmuz 2016 tarihleri arasında Selçuk Üniversitesi TıpFakültesi Çocuk Nefroloji polikliniğine başvuran 0-18 yaş arasındaki idrar yolu enfeksiyonu tanısı alan 283hastanın idrar mikroskobisi, idrar kültürü sonuçları, profilaksi altında olup olmadıkları, alıyorsa hangiantibiyotiği aldığı, altta yatan patolojik problemi ve görüntüleme bulguları bilgisayar ortamında retrospektifolarak tarandı. Semptomatik (ağrılı idrar, sık idrara çıkma, ateş, kusma, kilo alamama, huzursuzluk, idrarkaçırma ve enürezis ) veya asemptomatik olup idrar tahlillerinde ≥100.000 cfu/ml üropatojen izole edilenhastalarda araştırmamıza dahil edildi.Bulgular: 283 çocuğun yaş ortalaması 88.27 ay, ortancası 84 ay ve standart sapması 78.65 ayolarak tespit edilmiştir.Araştırmamızda çocukların 44'ü (%15.5) erkek, 239'u (%84.5) kızlardanoluşmaktadır. Çalışmaya katılan 283 çocuğa ilişkin idrar yolu enfeksiyonu etkenler arasında en sık E.coli 194(%68,7) ardından da Enterococcus spp. 28 (%9,9) ve Klebsiella spp. 26 (%9,2) görülmüştür. Profilaksialmayanlarda %71.9 oranında E.coli görünmekte iken, profilaksi alanlarda %59.21 olduğu saptanmıştır. İdraryolu enfeksiyonu ile birlikte altta yatan patolojileri olanların en sık %14,44 ile vezikoüreteral reflüsaptanmıştır.İdrar kültürlerinde üreyen mikroorganizmaların antibiyotiklere karşı direnç durumu değerlendirildiğinde ensık direncin ampisiline (%52,7),sonrasında ise sırası ile trimetoprim (%32,2), sefuroksim (%21,6),amoksisilin (%16,3), seftriakson (%14,5), gentamisin (%11), nitrofurantoin (%10,6), amikasine (%3,2)direnç geliştiği saptandı. Profilaksi alanlarda antibiyotiklere karşı direnç gelişimi incelendiği zaman ilk beşsırayı ampisilin %51.32, trimetoprim %32.89, sefalotin %30.26, sefuroksim %27.63 ve amoksisilin %26.32oluşturmaktadır.Tartışma: Bizim çalışmamızın bazı eksik yönleri mevcuttur. Araştırmamız kesitsel bir çalışmaolup 1 Ocak 2013 – 1 Temmuz 2016 tarihleri arasında tek merkezli, retrospektif bir çalışmadır. Ayrıcaçalışmamızda hastaların ne kadar süredir profilaksi aldığı, bu süre zarfında profilakside hangi antibiyotiklerine kadar süre ile kullandığı, aynı hastadaki idrar kültürlerindeki üremelerin dönüşümü de veri eksikliğinedeniyle incelemeye dahil edilememiştir. Bu sebeple profilaksi alan ve almayanlarda mevcut direnç durumukesitsel değerlendirilebilmiştir. Çalışmamızdan elde ettiğimiz verilerin teyidi için prospektif kohortçalışmalara ihtiyaç vardır. Tüm hastalardaki idrar kültürü üremeleri, alt grup olarak altta yatan hastalığıolanlar ve profilaksi alanlardaki üremeler değerlendirildiği zaman her üç gruptada aminopenisilinler, 2. ve 3.kuşak sefalosporinler, trimetoprim ve aminoglikozid direncinin diğer antibiyotiklerden daha yüksek olduğugözlenmiştir.

Abstract: Mortality and morbidity rates in children with urinary tract infections (UTI's) arebeing high. Kidney scarring secondary to UTI's can lead to (multiple long-term effects, such as) chronickidney disease. A definitive diagnosis of UTI is made on the basis of quantitative urine culture. Sometimes itmay be necessary to initiate empirical treatment with effective antibiotics against the most likely bacterialpathogens that will cause urinary tract infection without waiting for urine culture. Antibioticresistance has increased worldwide in bacterial pathogens can lead to treatment failures. For this reason, it isimportant to carry out resistance studies at certain intervals in each region and to rearrange the empiricaltreatment options according to these studies. We aimed to determine the distribution of uropathogens thatcause urinary tract infections in our region and their distribution of resistance to antibiotics over yearsaccording to age, gender, prophylaxis status and presence of underlying pathological problems.Materials and methods: The uriner microscopy and urine culture results, prophylacticstatus, antibiotic treatment option if given, the underlying pathological problem and the imaging findingsof 283 patients aged between 0 and 18 years who applied to Pediatric Nephrology Department, SelcukUniversity Faculty of Medicine Hospital and diagnosed with UTI's, were computer-based researched,retrospectively.Patients who were symptomatic (dysuria, polyuria, fever, vomiting, no weight gain, uneasiness, urinaryincontinence and enuresis) or asymptomatic with ≥100,000 cfu/ml uropathogenic isolates in urineranalysis, are included in our study..Signs: The average age, median and standard deviation of 283 children was determined as88.27 months, 84 months and 78.65 months, respectively. In our study, 44 (15.5%) of the children were maleand 239 (84.5%) were female. Among the 283 children who participated in the study, the most commoncause of urinary tract infection was found to be E. coli (n=194, 68.7%) followed by Enterococcus spp. (n=28,9.9%) and Klebsiella spp. (n=26, 9.2%). While 71.9 % of the cause of UTI's in patients without aprophylaxis was found to be E.coli, only 59.21% of them is E. coli in prophylactic patients. Vesicoureteralreflux was found to be the most common (14,44 %) underlying etiology responsible for urinary tractinfections in patients with an underlying pathology.When the drug-resistancy of micro-organisms were evaluated, ampicillin-resistancy (52.7%) was the mostcommon, followed by trimethoprim (32.2%), cefuroxime (21.6%), amoxicillin (16.3%), ceftriaxone (14.5%),gentamycin (11%), nitrofurantoin (10.6%) and amikasine (3.2%), respectively.When the resistance to antibiotics was examined in the prophylactic patients, ampicillin-resistancy was themost common (51.32%), followed by trimethoprim (32.89 %), cephalotin (30.26 %), cefuroxime (27.63%) and amoxicillin (26.32 %), respectively.Conclusion: There are some limitations in our study. Our study is a cross-sectional, onecenter, retrospective study and is a one-center, retrospective study conducted between January 1, 2013 andJuly 1, 2016. In addition, datas such as prophilactic treatment duration, prophilactic drug selection,transformation of the pathogens in the same patients status, were not included in the study due to lack ofpatient datas. For this reason, the current microbial resistance status of patients wit or without aprophylaxy couldn't evaluated cross-sectionally. Prospective cohort studies are needed to confirm the dataobtained from our study. It was observed that microbial resistance to aminopenicillins, 2nd and 3rdgeneration cephalosporins, trimethoprim and aminoglycoside were higher than other antibiotics in all three groups when urine cultures were evaluated in all patients, patients with an underlying disease, andpatients with a prophylaxy, individually.