Yalnızlığın çeşitli değişkenlerle ilişkisi (atılganlık, durumluk-sürekli kaygı, depresyon ve akademik başarı)

Abstract

Sanayileşmenin sonucu hızlı şehirleşme birçok problemi beraberinde getirmiştir. Günümüz insanını bunaltan, onu tedirgin eden problemlerden birisi de yalnızlıktır. Böylece yalnızlık sosyal psikologların dikkatini çeken konulardan biri haline gelmiştir. Daha çok büyük şehirlerde, sosyal sistemin dejenere olması, kişiler arası ilişkileri olumsuz yönde etkilemiştir. Kültürel ve sosyal yapıyı zorlayan bu yeni hayat biçiminde, sağlıklı sosyal ilişki ve yakınlıktan mahrum olan insanların sayısında hızlı artış gözlenmektedir, özellikle gelişmiş ülkelerde kendilerini yalnız hisseden kişilerin sayılarındaki artış, bu toplumlarda yalnızlığa karşı bazı tedbirlerin alınmasını gerektirmiştir. Yalnızlığın çeşitli sosyal huzursuzluklara yol açması alanla ilgili birçok araştırmacının ilgisini çekmekte ve yalnızlık araştırmalara konu edilmektedir. Yalnızlık probleminin sadece gelişmiş ülke toplumlarında görülen bir olgu olmadığı gözönüne alınırsa, henüz gelişmekte olan ülkemizde; sanayi merkezlerine doğru olan şuursuzca göç, hızlı ve düzensiz şehirleşme, insanımızın maddi ve manevi değerlerini sarsmıştır. Günden güne insanları kalabalıklar içerisinde yalnızlığa iten bu durum önemli bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır. Toplumdaki yalnız kişilerin sayılarındaki artış şehirlerin gerektirdiği hayat biçiminden kaynaklanmaktadır. Yalnızlık duygusunun ferdi bir nitelik arzetmesi ve kişiden kişiye değişik özellikler göstermesi, yalnızlığın kişiselut özelliklerinden de kaynaklanabileceğini akla getirmektedir. Bu araştırma bir yalnızlık ölçeğinin Türkçe'ye kazandırılması ve yalnızlığın atılganlık, kaygı, depresyon ve akademik başarı ile ilişkisini tesbit etmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Böylece hem ülkemizde kullanılabilecek bir yalnızlık ölçeğinin Türkçe'ye kazandırılması, hem de yalnızlığın belirtilen değişkenlerle ilişkilerinin tesbit edilmesi, hem de akademik başarısızlıkta yalnızlığın bir rolü olup olmadığının belirlenmesiyle konunun anlaşılmasına katkıda bulunacağı umulmuştur. Bu araştırmada Selçuk Üniversitesi Eğitim Fakültesi' nin çeşitli bölümlerinden seçilen 171 öğrenci üzerinde çalışma yapılmıştır. Yalnızlığı atılganlık, kaygı ve depresyonla ilişkisinin tespit edilmesinde alt gruplardan faydalanılmış, akademik başarı ile ilişkisinin tesbit edilmesinde bütün grup ele alınmıştır. Değişkenler arasındaki ilişki ve ilişkiler Pearson-Çarpım Moment korolasyon katsayısı ile tesbit edilmiştir. Araştırma sonucunda yalnızlık ve atılganlık arasında negatif yönde, kaygı ve depresyon arasında pozitif yönde ilişki bulunmuştur. Yalnızlıkla akademik başarı arasındaki ilişki ise negatif yönde bir ilişki olarak tesbit edilmiştir. Elde edilen sonuçlar beklenen yönde olup, bu sonuçtan ölçeğin Türkçe'de kullanılabileceğine (geçerli sayılabileceğine) karar verilmiştir.