Dezenfeksiyon işleminin suların anyonik ve katyonik bileşimine etkisi

Abstract

Bu çalışmada su kirleticilerinden demir (Fe) ve manganın (Mn) ozonlama ve filtrasyon teknikleri ile giderim olanakları araştırılmıştır. İnsani Tüketim Amaçlı Sular Hakkında Yönetmelik'de içme sularında izin verilen Fe miktarı 200 µg/L ve Mn miktarı 50 µg/L olarak belirtilmiştir. Tez kapsamında bu dozlarda ve bu dozların iki katı düzeyde demir ve mangan iki farklı pH'daki deiyonize su örneklerine eklenmiştir. Uygulanan ozonlama ve selülaz asetat filtreden geçirme işlemlerinin bu iki elementin giderimine etkisi ICP-MS (Çift İndüklenmiş Plazma Emisyon Kütle Spektrometresi) aygıtı ile toplam 48 örnekte incelenmiştir. Uygulanan koşullarda ozonlama ve filtrasyon prosesinin pH'sı 7.0 olan sulardan Fe ve Mn gideriminde herhangi bir etkisinin olmadığı gözlenmiştir. Ancak suyun pH'sı 8.5'e ayarlandığında ozonlama işleminden bağımsız olarak filtrasyon işlemine tabi tutulan örneklerde Fe % 96 oranında giderilebilmiştir. pH'sı 8.5 olan sularda ozonlama ve filtrasyon işlemlerinin tek başına Mn gideriminde etkili olmadığı anlaşılmıştır. Mn, pH'sı 8.5 olan suya Fe ile birlikte katıldığında giderim işleminde başarılı olunmuştur. Çalışma sonucunda çıkarılan bir diğer sonuç ise suya katılan başlangıç kontaminant miktarının giderim işlemi için önemli olmadığıdır.

In this study, the removal of iron (Fe) and manganese (Mn) from water were investigated by ozonation and filtration techniques. In the regulation on the Water for Human Consumption, the acceptable amount of Fe in drinking water is stated as 200 µg/L and Mn is stated as 50 µg/L. At these doses and twice of them iron and manganese were added to deionized water samples at two different pHs. The effects of the ozonation and cellulase acetate filtration processes on the removal of these two elements were investigated by ICP-MS (Coupled Plasma – Mass Spectrometer) device in 48 samples. On applied conditions, it is observed that ozone and filtration process has no effect on Fe and Mn removal from waters with pH 7.0. However, when the pH of the water was adjusted to 8.5, Fe was removed in the samples subjected to filtration even though it was not ozonated. It was found that the ozone and filtration process in waters with pH 8.5 is not effective in removing Mn. When Mn and Fe were added together in water and the pH of the water was 8.5, the removal process was successful. Another result of the study is that the amount of initial contaminants introduced into the water is not important for removal.