Bakteriyel vajinozis olgularında Gardneralla Vaginalis`in tanısında kullanılan klasik yöntemler ve bir erken tanı yöntemi olarak PCR`nın yeri

Abstract

7. ÖZET Bu çalışmada artmış vajinal akıntı şikayetiyle polikliniklere başvuran, doğurganlık dönemindeki toplam 442 hastadan elde edilen vajinal akıntı ve sürüntü örnekleri incelendi. Örnekler G. vaginalis açısından gram boyama, pH>4.5 olması, %10 KOH varlığında balık kokusu olması ve clue hücre varlığı gibi kriterler dikkate alınarak kültür ve PCR yöntemiyle araştırıldı. Gram boyama ve diğer kriterler doğrultusunda 442 örneğin 73'üne (%16.5) BV tanısı koyuldu. Kültür edilen 442 örneğin 34'ünde (%7.7) G. vaginalis üretildi. Bu örneklerin 41 'inde (%9.3) PCR ile G. vaginalis tespit edildi. 31 'inde biyotiplendirme yapıldı ve 7 farklı biyotip belirlendi. Biyotiplendirilen bütün türler içinde biyotip 7'ye rastlanmamasına rağmen, en sık olarak biyotip Ve rastlandı.

8. SUMMARY In this study, vaginal discharge and swab samples obtained from 442 reproductive women, who suffered from increased vaginal discharge were examined. All samples were subjected to gram staining, pH measurements, presence of fishy odor and presence of clue cells, and G. vaginalis and PCR testing. Of 442 patients, 73 had bacterial vaginosis characterized by the criteria other than culturing the microorganism. Thirty four (%7.7) of 442 subjects had positive cultures for G. vaginaiis. In fourty one (%9.3) of these subjects, G. vaginaiis was identified by PCR. Thirty one of 34 G. vaginalis were biotyped into 7 different groups. While bioype 1 was the most common one, no biotype 7 was detected.