Hipotiroidi ve hipertiroidi tanısı konmuş hastalarda tedavi öncesi ve sonrası iskemik modifiye albumin ve malondialdehit düzeyleri

Abstract

Bu çalışmanın amacı; açık kardiyovasküler hastalığı olmayan yeni tanı konmuş ve tedavi almamış aktif tiroid disfonksiyonu olan hastalarda serum İMA ve MDA düzeylerini araştırmak, bu parametrelerin klinik ve laboratuar bulgular ile ilişkisini değerlendirmektir. Ayrıca tiroid disfonksiyonunda yeni bir iskemi göstergesi olan İMA'nın oksidatif stres parametresi olarak kullanılıp kullanılamayacağı da incelendi. Yeni tanı konmuş ve tedavi almamış subklinik hipotiroidili 25 hasta, klinik hipotiroidili 30 hasta, subklinik hipertirodili 20 hasta ve klinik hipertiroidili 45 hasta çalışmaya alındı. Kontrol grubu olarak 30 ötiroid sağlıklı birey seçildi. Hipotiroidili, subklinik hipotiroidili, hipertiroidili ve subklinik hipertiroidili hastalarda tedavi öncesi dönemde ve tedavi sonrası ötiroidi dönemde ve sağlıklı kontrol grubunda serum tiroid hormonları, İMA, MDA ve lipid parametreleri ölçüldü. Serum tiroid hormonları ile İMA ve MDA arasındaki ilişkiler incelendi. Subklinik hipotirodili hastalarda kontrol grubuna göre TG ve MDA düzeyleri artış gösterirken, HDL-K düzeyleri azaldı. Subklinik hipotiroidi döneminden tedavi sonrası ötiroid döneme geçildiğinde HDL-K düzeyleri artarken LDL-K ve MDA düzeyleri azaldı. Klinik hipotirodili hasta grubunda kontrol grubuna göre T-K, LDL-K, TG ve MDA düzeyleri artış gösterirken, HDL-K düzeyleri azaldı. Hipotiroid dönemden ötiroid döneme geçildiğinde HDL-K düzeyleri artarken T-K, LDL-K ve MDA düzeyleri azaldı. Subklinik hipertirodili hastalarda kontrol grubuna göre glukoz, TG ve MDA düzeyleri artış gösterirken LDL-K düzeyleri azaldı. Subklinik hipertiroidi döneminden tedavi sonrası ötiroid döneme geçildiğinde T-K, LDL-K ve HDL-K düzeyleri artarken MDA düzeyleri azaldı. Klinik hipertirodili hasta grubunda kontrol grubuna göre glukoz ve MDA düzeyleri artış gösterirken LDL-K ve HDL-K düzeyleri azaldı. Hipertiroid dönemden ötiroid döneme geçildiğinde HDL-K, LDL-K ve T-K düzeyleri artarken MDA düzeyleri azaldı. Klinik hipotiroidili hastalarda MDA ile HDL-K arasında negatif korelasyon, Hashimoto hastalığına bağlı klinik hipotiroidili hastalarda MDA ile Anti-TPO arasında pozitif korelasyon tespit edildi. Graves'li hastalarda MDA ile TSH arasında negatif korelasyon saptandı. Sonuç olarak, hem subklinik ve klinik hipertiroidili hastalarda, hem de subklinik ve klinik hipotiroidili hastalarda MDA düzeylerinde belirgin bir artma tespit edildi. Bütün hasta gruplarında tedavi ile MDA düzeylerinde azalma saptandı. Bununla birlikte İMA düzeyleri açısından hem gruplar arasında ve hem de gruplarda sağlıklı kontrol grubuna göre anlamlı bir farklılık bulunmadı. Tedavi sonrası serum İMA düzeylerinde de anlamlı bir değişiklik gözlenmedi. Sonuç olarak; tiroid disfonksiyonunda oksidatif stresin arttığı, dislipidemi geliştiği, bu durumun tedavi ile düzeldiği, oksidatif stres belirteci olarak MDA'nın kullanılabileceği, İMA'nın ise uygun bir oksidatif hasar belirteci olmayacağı kanaatine varıldı. Lipid peroksidasyonu tiroid disfonksiyonunda görülen aterosklerozun patogenezinde önemli bir rol oynayabilir. Anahtar Kelimeler: tiroid disfonksiyonu, oksidatif stres, malondialdehit, iskemik modifiye albümin, lipid profili, tedavi

The objectives of this study are determining the serum levels of Ischemia modified albumin (IMA) and Malondialdehyde (MDA) of adult patients with active thyroid dysfunction and investigating their relationship with clinical and laboratory findings. In addition, IMA which is a new indicator of ischemia in thyroid dysfunction, whether could be used as a parameter of oxidative stress, were also examined. Therefore, a group of newly diagnosed and untreated patients without apparent cardiovascular disease were selected to the study which includes 25 subclinical hypothyroidism, 30 clinical hypothyroidism, 20 subclinical hyperthyroidism, 45 clinical hyperthyroidism patients and as a control group 30 healthy euthyroid individuals. In pre-treatment period and post-treatment euthyroid period of all patients involved in the study and in control group; serum thyroid hormone, IMA, MDA and lipid levels and relation between serum thyroid hormone and IMA and MDA levels were evaluated. Compared to the control group, in pre-treatment period, MDA levels in all groups were increased and additionally patients with subclinical hypothyroidism showed increased TG, decreased HDL-C levels; patients with clinical hypothyroidism showed increased TC, LDL-C and TG, decreased HDL-C levels; patients with subclinical hyperthyroidism showed increased glucose and TG; decreased LDL-C levels; patients with clinical hyperthyroidism showed increased glucose, decreased HDL-C and LDL-C levels. In post-treatment euthyroid period, MDA levels in all groups were decreased and additionally patients with subclinical hypothyroidism showed increased HDL-C, decreased LDL-C levels; patients with clinical hypothyroidism showed increased HDL-C, decreased TC and LDL-C levels; patients with subclinical and clinical hyperthyroidism showed increased TC, LDL-C and HDL-C levels. We have obtained a negative correlation between MDA and HDL-C levels in patients with clinical hypothyroidism, a positive correlation between MDA and anti-TPO in patients with clinical hypothyroidism depending on Hashimoto's disease, a negative correlation between MDA and TSH in patients with Graves disease. Serum IMA levels did not differ significantly between the groups in pre- or post-treatment period and control group as compared to the alterations of MDA levels due to treatment. As a result; we have concluded that oxidative stress increases and dyslipidemia develops in thyroid dysfunction, which could be improved by treatment; also MDA can be used as marker of oxidative stress, while IMA is considered to be inappropriate. Lipid peroxidation can play an important role in the pathogenesis of the atherosclerosis in thyroid dysfunction.Key Words: thyroid dysfunction, oxidative stress, malondialdehyde, ischemia modified albumin, lipid profile, treatment