Ratlarda mediastinoskopi sonrası mediastinal yapışıklıkların önlenmesinde e vitamini, metilprednizolon ve tenoksikam`ın etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Ratlarda mediastinoskopi sonrası mediastinal yapışıklıkların önlenmesinde E vitamini,metilprednizolon ve tenoksikam'ın etkilerinin karşılaştırılmasıAmaç: Tıbbi alandaki gelişmelere paralel olarak kanserli hastalarda mediastinalbölgenin mediastinoskopi işlemi ile birden fazla kez değerlendirilmesi gerekliliği artmaktadır.Remediastinoskopi adı verilen bu işlem, önceki cerrahi girişimler sonucu oluşan fibrozis veadezyonlar nedeniyle güçlük arzetmektedir. Adezyon önleyici etkili, kolay uygulanır vegüvenilir ajan arayışları sürmektedir. Bu kapsamda çalışmamızda ratlarda mediastinoskopisonrası mediastinal yapışıklıkların önlenmesinde E vitamini, metilprednizolon vetenoksikamın etkilerini araştırmak amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Ratlar randomize olarak her birinde 6 denek bulunan 4 grubaayrıldı. Kontrol grubuna yalnızca mediastinal cerrahi prosedür uygulanırken E vitamini,metilprednizolon ve tenoksikam gruplarına cerrahi prosedür ve ilgili ilaç uygulandı. Deneklersakrifiye edildikten sonra dokular histopatolojik olarak incelendi ve fibrozis açısındanskorlandı.Bulgular: Gruplar arasında postoperatif fibrozis oluşma oranları ve ortalama fibrozisskorları açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Bununla birlikte kontrolgrubundaki tüm deneklerde postoperatif fibrozis görülürken, E vitamini grubunda 3,metilprednizolon grubunda 3 ve tenoksikam grubunda 1 denekte fibrozisin oluşmadığıgözlendi. E vitamini, metilprednizolon ve tenoksikam gruplarının ortalama fibrozis skorları(sırasıyla 0,50±0,55, 0,67±0,82 ve 0,83±0,41) kontrol grubununkine (1,33±0,52) kıyasla dahadüşük olarak saptandı.Sonuç: Mediastinoskopi sonrası mediastinal yapışıklıkların önlenmesinde E vitamini,metilprednizolon ve tenoksikamın etkilerini değerlendirdiğimiz bu çalışmada gruplar arasındaistatistiksel olarak anlamlı fark olmasa da klinik olarak dikkate alınabilecek fibrozis önleyicibulgular elde ettiğimizi söyleyebiliriz.

Comparison of the effects of vitamin E, methylprednisolone and tenoxicam inpreventing mediastinal adhesions after mediastinoscopy in ratsBackground/Aim: In parallel with the developments in the fields of medicine, therequirement of multiple examination of the mediastinal region using mediastinoscopy incancer patients is increasing. This procedure, which is called remediastinoscopy, causesdifficulties due to fibrosis and adhesions resulting from previous surgeries. The search for aneasily applicable and reliable agent that has adhesion-inhibiting effect is ongoing. Within thisscope, in the present study, it was aimed to investigate the effects of vitamin E,methylprednisolone, and tenoxicam in preventing mediastinal adhesions aftermediastinoscopy in rats.Materials and Methods: Rats were randomly divided into 4 groups, with 6 subjectsin each. While only the mediastinal surgical procedure was performed in the control group,the surgical procedure and the relevant drugs were performed in the vitamin E,methylprednisolone, and tenoxicam groups. After the subjects were sacrificed, the tissueswere examined histopathologically and fibrosis was scored.Results: There was no statistically significant difference between the groups in termsof the rate of postoperative fibrosis formation and the mean fibrosis scores. Whilepostoperative fibrosis was observed in all subjects in the control group, fibrosis was notobserved in 3 subjects in the vitamin E group, in 3 subjects in the methylprednisolone group,and in 1 subject in the tenoxicam group. The mean fibrosis scores of the vitamin E,methylprednisolone, and tenoxicam groups (0.50±0.55, 0.67±0.82, and 0.83±0.41,respectively) were found to be lower as compared to those of the control group (1.33±0.52).Conclusion: Although there was no statistically significant difference between thegroups in the present study, in which we evaluated the effects of vitamin E,methylprednisolone, and tenoxicam in preventing mediastinal adhesions aftermediastinoscopy, it can be suggested that our findings on fibrosis prevention can beconsidered clinically important.