Gastroözofageal reflülü hastalarda Cisaprid`in mide boşalma zamanına etkisinin sintigrafi yöntemle değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışma üst gastrointestinal sistem endoskopisinde Gastroözofageal Reflü (GÖR) saptanan hastaların mide boşalma zamanındaki değişiklikleri ve sisapridin mide boşalma zamanı üzerine etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışmaya yaşları 22-72 arasında değişen (ortalama ± sel; 41.067 ± 14.157), 14 kadın, 16 erkek toplam 30 hasta ve yaşları 25-67 arasında değişen (ortalama ± sd; 41.05 ± 12.041), dispeptik şikayeti olmayan 12 erkek, 8 kadın toplam 20 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Hastalara endoskopi yapıldıktan sonra mide boşalma sintigrafisi yapıldı. Endoskopik ve sintigrafik işlemleri tamamlanan hastalara sisaprid 3xl0mg/gün dozunda bir hafta süreyle uygulandı. Bu tedavinin bitiminden hemen sonra hastaların mide boşalma zamanlan sintigrafik olarak tekrar değerlendirildi. Dispeptik şikayeti olmayan gönüllülere sadece bir kez mide boşalma sintigrafisi yapıldı. Hasta grubunda tedavi öncesi mide boşalma zamanı ortalama 71.61 ± 18.06 dakika olarak hesaplandı. Sisaprid tedavisi sonrası mide boşalma zamanı ise ortalama 57.87 ± 13.91 dakika idi. Dispeptik şikayeti olmayan 20 sağlıklı gönüllüden oluşan kontrol grubunda ise mide boşalma zamanı ortalama 46.16 ± 8.09 dakika olarak bulundu. Çalışmamızda GÖR'lü 30 hastanın hepsinde kontrol grublanna göre mide boşalma zamanlannm uzamış olduğu görüldü (p=0.0001, Mann- Whitney U testi). Bu hastaların 28'inde mide boşalma zamanı kısa süreli sisaprid tedavisinden sonra tedavi öncesine göre belirgin şekilde kısalırken (p=0.0001, Wilcoxon signed rank analiz), sadece iki hastada tedavi sonrası mide boşalma zamanları tedavi öncesine göre uzamıştı. Sisaprid tedavisi sonrası hastaların mide boşalma zamanları tedavi öncesine göre kısalmakla birlikte, kontrollerle karşılaştırıldığında bu değerler yine de istatiksel olarak anlamlı derecede uzundu (p=0.0014, Mann- Whitney U testi). Hastaların gastrointestinal sisteme ait klinik semptom ve bulguları değerlendirildiğinde, klinik skorlar tedavi öncesinde 6.0 ± 2.6IV iken tedavi sonrasında 4.0 ± 1.6 ' ya düştü ve bu düşüş istatistiksel olarak anlamlıydı (p= 0.0001, Wilcoxon signed rank analiz). Hastaların tedavi öncesi ve sonrası klinik skorlarının mide boşalma zamanları ile ilişkisinin değerlendirilmesinde; tedavi öncesi klinik skor ile mide boşalma zamanı arasında ve tedavi sonrası klinik skor ile mide boşalma zamanı arasında istatiksel açıdan anlamlı bir korelasyon bulunamadı. Hastalardaki midede yanma hissi, regürjitasyon ve geğirme gibi semptomlar tedavi sonrasında tedavi öncesine göre belirgin şekilde iyileşirken (p=0.0003, p=0.0003, p=0.03, Wilcoxon signed rank analiz); kusma, pnömoni veya astma, apne, hematemez, yutma güçlüğü, ağrılı yutma ve non-kardiyak göğüs ağrısı gibi semptomlarda ise tedavi sonrasında tedavi öncesine göre belirgin bir iyileşme olmadı. Tedavi öncesi ve sonrası mide boşalma zamanı değerleri ile GÖR semptomlarında sisaprid tedavisi sonrasındaki meydana gelen iyileşme arasındaki ilişkiyi araştırdığım ızdiı tedavi sonrası mide boşalma zamanı ile midede yanma hissi semptomu arasında anlamlı korelasyon bulduk (r= 0.4, p=0.01, Spearman rank correlation coefficient). Bu bulgular bize, GÖR'lü hastalarda mide boşalma zamanının normalden uzun olduğunu, kısa süreli sisaprid tedavisinin uzamış mide boşalma zamanında düzelme ve hastalardaki gastrointestinal sistem yakınmalarında büyük ölçüde iyileşme meydana getirdiğini gösterdi. Sisapridin antral gastrik disfonksiyonu ve pilorik motilite bozukluğunu düzeltmek yoluyla mide boşalma zamanını hızlandırdığını aynı zamanda alt özofagus sfinkteri basıncını artırarak GÖR semptomları üzerine iyileştirici bir etki yaptığını düşünmekteyiz. Sonuç olarak sisaprid gibi prokinetik ajanların kullanılması ile hem Gastroözofageal reflü hastalığı (GÖRH)'nm fızyopatolojisinde rol oynayan uzamış mide boşalma zamanının düzeltilebilmesi, ve buna bağlı olarak hastalardaki gastrointestinal sistem semptom ve bulgularının tedavi edilmesi, hem de hastalarda uzun vadede GÖR'e bağlı olarak gelişebilecek komplikasyonların önlenebilmesinin mümkün olabileceğini düşünmekteyiz.