Tavşan fetal gastrosizis modelinde bağırsak hasarına mekonyum etkisinin araştırılması

Abstract

43 ÖZET GŞte prognoz bağırsak hasarının derecesi ile ilişkilidir. Ancak bu hasarın etyolojini ortaya koymak amacıyla yapılan fetal çalışmalar sonucunda birden fazla faktörün hasara yolaçtığı sonucu belirmiştir. Bu faktörler arasında AS ile temas, fetal idrar ve defekt düzeyindeki konstriksiyon yeralmaktadır. Bu çalışmada da idrar gibi ASmn bir komponenti olabilecek mekonyumun GŞteki bağırsak hasarına etkileri araştırılmıştır. Bu amaçla 30 gebe, beyaz Yeni Zellanda tavşanının fetusları kullanılmıştır. Fetuslar dört gruba ayrılmıştır: Kontrol grubu, gastroşizis grubu, idrarsız mekonyumlu gastroşizis grubu ve mekonyumlu gastroşizis grubu. Gestasyonun 25. gününde, literatürde tarif edildiği şekilde GŞ oluşturulmuştur. İdrarsız mekonyumlu gastroşizis grubunda yeni bir GŞ oluşturma tekniği tanımlanmıştır. Mekonyumlu gruplarda kardeş fetuslardan toplanan mekonyum kullanılmıştır. Histopatolojik incelemeler ve izole organ banyosunda asetilkolin ve potasyum ile motilite çalışmaları tamamlanmıştır. Histopatolojik çalışmada intestinal hasarın değerlendirilmesi için belirlenen kanama, konjesyon ve eksudasyon açısından gruplar arası fark bulunamamıştır. Sadece GŞGnda enflammasyonun fazla olduğu, özellikle GŞ ve mekonyumlu GŞGlannda daha fazla eozinofılik enflammasyon olduğu bulunmuştur. Yine idrar yönünden fetus sayısındaki düşüklük nedeniyle yorum yapılamamıştır. Çalışma sonucunda GŞ oluşturulan tüm gruplarda intestinin kontraktilitesinde azalma saptanmıştır. Sonuçlar bu hasarın hem düz kas depolarizasyonu ile çalışan K, hem de periferal sinir sistemindeki nörotransmitter Ach üzerinden olduğunu düşündürmektedir. Her iki faktör de birbirinden bağımsız ve additif etki yaratmaktadırlar. GŞG ile mekonyumlu GŞGları arasında izlenen fonksiyon kaybı farkı istatistik olarak Ach açısından anlamlı olmamakla birlikte K+ açısından anlamlı bulunmuştur. GŞteki hasarda K+,un etkilerinin daha ileri çalışmalarla araştırılması gerekmektedir.