Esansiyel hipertansiyonda mikroalbüminüri prevalansı

Abstract

ÖZET Mikroalbüminüri, standart laboratuvar yöntemleriyle yapılan ölçümlerde klinik proteinüriye rastlanmayan hastalarda, idrardaki albümin miktarının anormal derecede yükselmesi olarak tarif edilir. Esansiyel hipertansiyon hastalarındaki mikroalbüminüri prevalansının toplum geneline kıyasla daha yüksek olmasından farklı mekanizmalar sorumlu tutulmuştur. Esansiyel hipertansiyonu olan 498 hasta ve 74 kontrol grubunda çalıştık. 498 hastanın 156'sı erkek, 242'si kadındı; ortalama yaşları 52.07+0.52 yıl idi. Normotansif kontrol grubunun 74'ü erkek ve 120'si kadındı; ortalama yaşları 46.54±0.90 yıl idi. Kan basıncı düzeyi >1 40/90 mmHg ise hipertansiyon olarak tanımlandı. Esansiyel hipertansiyon tanısı doktor tarafından her hastada öykü, fizik muayene, elektrokardiyografi, arka-ön akciğer grafisi, rutin kan ve idrar analizi yapılarak konuldu. Kreatinin, kan üre nitrojeni, glukoz, potasyum, sodyum, klor, ürik asit, trigliserid, total kolesterol, LDL ve HDL kolesterol, idrar kreatinini rutin yöntemlerle ölçüldü. Mikroalbüminüri sabah alınan idrar örneğinde albümin/kreatinin (mg/mmol) oranının ölçülmesiyle değerlendirildi. Oran erkeklerde>2.38 ve kadınlarda >2.96 olarak tanımlandı. Bu çalışmada esansiyel hipertansiyonu olan hastaların % 32.73'ünde mikroalbüminüriyi gösterdik. Kontrol grubunda ise % 17.01 idi. Hipertansiyonda idrara çıkan albümin miktarının yükselme prevalansı hipertansiyonun devam süresi uzayıp, şiddeti yükseldikçe artmaktaydı. Hipertansiyona bağlı organ hasarı mikroalbüminürik hastalarda daha sıktır. Mikroalbüminüri hipertansif bir hastada yaygın vasküler ve organ hasarını gösteren basit ve doğru bir yöntemdir. Anahtar kelimeler: Mikroalbüminüri, hipertansiyon, esansiyel, prevalans, risk faktörleri V

ABSTRACT The term microalbuminuria defines an abnormally elevated urinary albumin excretion (UAE) in the absence of clinical proteinuria as measured by standard laboratory methods. Different mechanism could be implicated in the increased prevalance of microalbuminuria in essential hypertension as compared to the general population. We studied 498 patients with essential hypertension and 74 healtly subjects. Of the 498 patients, 156 were male and 242 were female; their mean age was 52.07+0.52 years. Of the normotensive control group, 74 were male and 120 female; their mean age was 46.54+0.90 years. Hypertension was defined when blood pressure was > 140/90 mmHg. Diagnosis of essential hypertension was made by attending physician after complete medical history, physical examination, EKG, p-a chest X-ray and routine biochemical analyses of blood and urine. Creatinin, blood urea nitrogen, glucose, sodium, potassium, chloride, uric asit, triglyseride, total cholesterol, LDL and HDL cholesterol, analysis of urine creatinine were performed in accordance with routine methods. The presence of microalbuminuria was evaluated in each patient by measurement of the albumin/creatinin (mg/mmol) rate (ACR) in the morning urine samples. Different criterias were used to define microalbuminuria in male (ACR>2.38) and female (ACR>2.96). In the present study, we have shown that the microalbuminuria is present in 32.73 % of the patients with essential hypertension. Microalbuminuria was present in 17.01 % of the control group. Prevalance of albumin excretion rate increases with longer duration and severity of hypertension. Hypertensive target organ damage is more common in microalbuminuric patients. Microalbuminuria seems to constitude a simple and accurate method to detect hypertensive patients at a high risk for diffuse vascular and organ damage. Key words: Microalbuminuria, hypertension, essential, prevalence, risk factors. VI