Horlayan hastalarda üst hava yolundaki morfolojik değişikliklerin sefalometri ve spiral BT ile değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET: Amaç: Çalışmamızda horlayan hastalarda, solunumun farklı fazlarında üst hava yolu alanındaki değişikliklerin saptanıp, normal kişilerle karşılaştırılması amaçlanmıştır. Ayrıca sabit mandibular ilerletmeyi sağlayan oral apareyin orofaringeal hava yolu alanına etkisi araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Horlama şikayeti olan 23 hastaya ve kontrol grubundaki 14 hastaya ekspirasyon sonu nefes tutturarak farinks spiral bilgisayarlı tomografisi çekildi. Buna ek olarak orofarinks düzeyinden hasta soluk alıp verirken masa hareketi olmadan dinamik çekim yapıldı. Hasta ve kontrol grubunun; faringeal hava yolunun, en dar periyodu olan ekspirasyon sonunda alan ölçümleri ve orofarinksin dinamik çalışmayla en dar ve en geniş alan ölçümleri yapılıp karşılaştırıldı. Ayrıca skenogram görüntülerinden sefalometrik ölçümler yapılıp, normal kişilerle karşılaştırıldı. Aparey uygulanan 13 hastanın dinamik orofarinks çalışması apareyli olarak tekrarlandı. Sonuç: Horlayan kişilerin orofaringeal hava yolunda daha fazla olmak üzere orofaringeal ve nazofaringeal hava yolunun en dar alanları normal kişilere göre anlamlı olarak küçüktür. Bu kişilerin vücut kütle indeksi ve uvula genişliği normal kişilere göre büyüktür. Ayrıca oral aparey kullanımı orofaringeal hava yolunu genişletmektedir. Anahtar kelimeler: Horlama, uyku apne sendromu, bilgisayarlı tomografi, oral aparey, farinks. IV

ABSTRACT Purpose: We aimed to detect the changes in upper airway spaces during different phases of respiration in the snoring patients and compare the findings with the findings of normal population in this study. Materials and Methods: Spiral computed tomographic examination of pharynx with breath-holding at the end of expiration was performed in 23 snoring patients and 14 controls. In addition, dynamic examination of oropharynx at the same level without table movement was done while patient was breathing. Area measurements of the pharyngeal airway at the end of expiration, the period where the narrowest area occurs, and measurements of the smallest and largest areas of oropharynx obtained with dynamic scanning were done in both patient and control groups and the results were compared with each other. In addition, cephalometric measurements were done on scanograms and compared with the controls. Dynamic oropharynx scanning was repeated in 13 patients, to whom apparey was applied, with apparey in place. Results: The narrowest areas of oropharyngeal and nasopharyngeal airways in snoring patients were significantly smaller than the normal population, with the oropharyngeal airway being more prominent. Body mass index and uvula widths in these patients were larger compared to the widths in normal population. In addition, apparey use widens oropharyngeal airway. Key Words: snoring, sleep apne syndrome, computed tomography, oral apparey, pharynx. V