Nonproliferatif ve proliferatif diabetik retinopatili olgularda diffüz maküler ödemin tedavisinde intravitreal triamsinolon asetonidin etkinliği ve güvenilirliği

Abstract

ÖZET Amaç: Nonproliferatif ve proliferatif diabetik retinopatili gözlerde laser tedavisine dirençli diffüz maküler ödemde triamsinolon asetonidin etkinliğini ve güvenilirliğini değerlendirmek. Gereç Ve Yöntem: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı Retina Biriminde Şubat 2000- Aralık 2004 tarihleri arasında difriz DMO nedeniyle İVTA uygulana 57 hastanın 64 gözü prospektif olarak değerlendirildi. Hastalar NPDR ve PDR olarak iki guruba ayrıldı. PDR nedeniyle 37 göze daha önceden panretinal ALF yapılmış idi. Çalışmadaki gözlerin tamamına ise daha önceden maküler ödem nedeniyle gridlaser tedavisi uygulanmıştı. İVTA öncesinde ve sonraki takiplerde difRiz DMÖ in şiddeti ve yaygınlığı FFA ile değerlendirildi. İVTA öncesinde ve sonraki tüm takiplerde görme keskinliği Snellen eşeli ile değerlendirildi. İnjeksiyon sonrası gelişebilecek erken ve geç dönem tüm komplikasyonlar kaydedildi. Blllglllar: hastaların yaş ortalaması 58,1 + 10,1 (42 - 82) ve İVTA sonrası ortalama takip süresi 10,08 + 4,01 ( 6- 12) ay idi. Detaylı bilgi ve kayıt alınabilen olgularda İVTA öncesinde DMÖ in süresi 6,4 ay idiinjeksiyon sonrası tüm olgularda FFA da DMÖ' e ait sızıntıda anlamlı derecede azalma mevcuttu. Başlangıçta ve İVTA sonrası 1., 2., 9. aylardaki ortalama görme keskinliği değerleri sırasıyla 0,08, 0,16, 0,30, ve 0,15 Snellen sırası idi. Tüm olgular ele alındığında bir sıra ve üzeri görme artışı olguların %84,3 ünde elde edildi. NPDR ve PDR li gözlerde 3 sıra ve üzeri görme artışı oranları sırasıyla %8 1,4 ve % 51,3 idi ( P<0,01). 13 olguda ( %20,3) 22 mmHg' nın üzerinde basınç artışları izlendi ve topikal tedavi ile kontrol altına alındı. 12 aylık takip sonunda arka subkapsüler katarakt gelişimi 12 olguda izlense de bunların sadece 6 ' smda ( %9,3) cerrahi gerekliydi. Sonuç: Triamsinolon asetonid uygulaması özellikle laser tedavisine dirençli difRiz DMÖ de etkili ve güvenilir bir metot olmakla birlikte fonksiyonel sonuçlar retinopatinin evresi ve maküler ödemin süresine bağlı olarak değişebilmektedir.

ABSTRACT PlirpOSG Î To assess the affectivity and safety of intravitreal triamcinolone acetonide injection on diffuse macular edema unresponsive to prior laser treatment in eyes with nonproliferative (NPDR) and proliferative diabetic retinopathy ( PDR). Patients and Methods: Sixty four eyes of 57 patients ( 35 female, 22 male) which had 4 mg intravitreal triamcinolone acetonide (IVTA) injection for diffuse diabetic macular edema in Ondokuz Mayıs University,Department of Ophthalmology between February 2000- December 20004 were prospectively evaluated. The patients were grouped according to the severity of retinopathy as nonproliferative( NPDR) and proliferative (PDR) diabetic retinopathy. All the patients had previous macular grid laser photokoagulation for clinically significant macular edema, and 37 had pan retinal photokoagulation for retinal neovaskülarisation. Fundus fluorescein angiography was performed to assess the extent of macular edema before and after İVTA injection in the 1st and 3 rd month and during the last visit. The visual acuities before and after IVTA injections were recorded as well as complications encountered during follow up period. Results! The mean age of the patients was 58,1+10,01 years ( 42-82 years) and mean follow up period was 10,08+4,02 months ( 6-12 months). The mean duration of macular edema was found to be 6,4 months before the intervention. A significantly decreased fluorescein leakage in angiographies was noticed in 58 of 64 eyes (%90,6) after the injection. The mean visual acuities before and 1, 3, and 9 months after the injection were 0.08+0.05, 0.16+0.16, 0.30+0.26, 0.15+0.17 Snellen lines respectively. Eighty four percent of patients had improvement in visual acuity by one or more Snellen lines. The mean visual acuities improved by three or more Snellen lines in % 81,4, and %51,3 in patients with NPDR and PDR patients respectively (PO.001). IOP elevation above 22 mmHg were seen 13 patients ( %20,3), which were controlled by topical medications. At the end of the follow up period ( 12 month), the posterior subcapsular cataract developed in 12 patients (% 18,7), with only 6 eyes (%9,3), requiring surgical intervention. Conclusion: İVTA injection is a safe and effective modality treatment of diabetic macular edema. Severity of retinopathy and duration of disease influence functional results after İVTA application. VI