Görsel sanatlarda doğa ve arı figürü

Abstract

İnsan yaşamı, ilk çağlardan bugüne kadar, doğa ile beraber dönüşmüş ve ilerlemiştir. Doğanın bir parçası olan insan ilk önce, doğadan korkmuş ve özenmiş, sonra ona karşı mücadele vermeye çabalamıştır. İnsan, kimi zaman doğaya tapar olmuştur, kimi zamansa ona benzemeye çalışmıştır. Doğa her daim insan için, kuşatıcı bir mekân rolünü üstlenmiştir. Doğadaki renkler, biçimler ve formlar ya da canlıların yaşayış biçimleri, sanatçı için esin kaynağı oluşturmuştur. Özellikle sanayi devrimi sonrasında, insan ve doğa arasındaki ilişki kopukluklar gösterse de, doğa sanatçı için geri dönülmesi gereken bir kaynak olarak görülmüştür. Günümüzde ise doğa, insan için öncesinden daha mühim hale gelmiştir. Çünkü el değmemiş bakir olan doğanın kendi dönüşümünün içine, insanın dönüştürdüğü ve kendine alan açtığı ve bir bakıma tükettiği, ikinci doğa kavramı da eklenmiştir. Tükenmeye yüz tutmuş doğanın en önemli imgelerinden biri ise arıdır. Koloni düzenleriyle, dengenin ve uyumun sembolü olan arılar, anaerkil toplum yapılarıyla berekete ve mucizeye işaret ederler. İnsan mimarisi ile yaşam şekilleri ve arı toplumu arasındaki benzerlikler birbirine kolaylıkla uyarlanabilirler. Bu yapılarıyla arılar ve arıların ürettiği malzemeler, birçok öncü sanatçıya da esin kaynağı olmuştur. Arı kovanındaki karmaşık görünen yaşam, insanın yaşayış biçimine uyarlandığında, ideal bir dünyaya işaret eder.

From the first ages to our days, the human life has been evolving and progressing along with the nature. The human, which exists in the nature and is a part of it, at first, was afraid of it and emulated it, and then started a struggle against it. S/he would sometimes go on to worship it and sometimes try to become like it. And the nature would always constitute an all encompassing space for the human. The colors, shapes and the forms in the nature or the ways the animals in it lived, were all sources of inspiration for the artist. Although a disconnection in the relation between the human and the nature was starting to emerge especially after the industrial revolution, the nature was still seen as a source which the artist should once again resort to. As for the modern days, the nature holds more significance for the human than it did in the past. Because, to the own evolution of the nature, the concept of the human's forced evolution of it; in a way, consumption of it, has been added. And the bee is one of the most significant images of the the nature which is in a process of exhaustion. The bees, which are symbols of stability and harmony with their colony systems, point out to plenitude and to miracles with their matriarchal social structure. The similarities between the human architecture and the ways of living, and the society of bees can easily be adapted. And the bees and the materials they produce within this structure have been sources of inspiration for many prominent artists. The apparent complex life inside of the bee hive, when adapted to the way of life of the humans, evolves into an utopia.