Respiratuar distres senromunun erken döneminde global fibrinolitik kapasite

Abstract

ÖZET Yurdakök M. Respiratuar distres sendromunun erken döneminde global fibrinolitik kapasite. Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı. Neonatoloji Yan-Dal Uzmanlık Tezi, Ankara, 2002. Ağır respiratuar distres sendromlu (RDS) bebeklerin küçük hava yollarında ve pulmoner damarlarda fibrin depolanmaları olduğu görülmüş ve bunlar koagulasyon sistemin aktive olması ve/veya fibrinolizde azalma ile açıklanmaya çalışılmıştır. Daha önceki çalışmalar RDS'nin erken döneminde dissemine inravasküler koagülasyonun belirgin olmadığım ve fibrinolizde azalma olduğunu göstermektedir. Fibrinoliz ancak koagulasyon başladıktan sonra aktive olduğundan, in vitro olarak değerlendirilmesi çok zordur. Bu sorunu çözmek için plazma global fibrinolitik kapasite adıyla bilinen ve in vitro olarak plazma fibrinolitik potansiyeli yansıtan standart, duyarlı ve güvenilir bir yöntem geliştirilmiştir. Sunduğumuz çalışmada zamanında (n= 13) ve prematüre (n= 12) doğan sağlıklı bebeklerle daha sonra RDS geliştiren prematüre bebeklerde (n= 9) yaşamın ilk altı saatinde plazma GFC'sini değerlendirerek, `RDS'nin erken dönemlerinde fibrinolitik sistem aktivitesi azalmıştır` şeklindeki hipotez kanıtlanmaya çalışıldı. GFC, RDS geliştiren prematüre bebeklerde, kontrol grubundakilerden belirgin derecede düşüktü. Ayrıca prematüre bebeklerde GFC, zamanında doğan bebeklerdekinden önemli derecede fazla idi. Çalışmamızın bulguları hipotezimizin doğruluğunu desteklemektedir. Anahtar kelimeler: global fibrinolik kapasite, respiratuar distres sendromu, yenidoğan bebek.

ABSTRACT Yurdakök M. Global fibrinolytic capacity in early respiratory distress syndrome. Department of Pediatrics, Hacettepe University Faculty of Medicine. Thesis on Neonatology. Ankara, Turkey, 2002. Fibrin deposits found in the pulmonary microcirculation and in the small airways of preterm infants with severe respiratory distress syndrome (RDS) has been explained by the activation of the coagulation system and/or insufficient fibrinolysis. Previous studies suggest that disseminated intravascular coagulation is not prominent in the early stages of RDS, and there is a reduced fibrinolytic activity in these patients. The in vitro evaluation of body's fibrinolytic potential is dificult in contrast to blood clotting because fibrinolysis is only activated after coagulation. To solve this problem a standardized assay was developed to measure the global fibrinolytic capacity (GFC) in plasma. This assay allows us a sensitive and reliable parameter to evaluate the fibrinolytic potency of plasma in vitro. We therefore studied GFC in the first six hours after birth in preterm infants who developed RDS. Global fibrinolytic capacity which is expressed as generated D-dimer concentrations was significantly lower in preterm infants who later developed RDS (n= 9) compared to the control group (n= 12) in this study. We also found increased GFC in healthy preterm infants compared to full-term infants (n= 13). These findings support the hypothesis of `reduced fibrinolytic state in early RDS`. Key words: global fibrinolytic capacity, respiratory distress syndrome, newborn infants.