Gelişimsel kalça çıkığı zemininde gelişen sekonder osteoartritlerde total kalça artroplasti sonuçları

Abstract

IV ÖZET Hassan ALİ, Gelişimsel Kalça Çıkığı Zemininde Gelişen Sekonder Osteoartritlerde Total Kalça Artroplastisi Sonuçları Uzmanlık Tezi ANKARA 2002 Çalışma, Hacettepe Tıp Fakültesi Hastanelerinde Gelişimsel Kalça Displazisi tanısı almış ve 1979-1997 yılları arasındaTotal Kalça Artroplastisi uygulanan toplam 107 hastanın 133 kalçası üzerinde retrospektif olarak yapıldı. Klinik ve radyolojik değerlendirme için hastaların dosya kayıtları, takip formları ve arşiv filmleri kullanıldı. Hastalar son kontrolleri için çağrılarak muayene edildi ve grafileri çekildi. Crowe sınıflamasına göre dağılımı yapılan kalçaların klinik fonksiyonel değerlendirmelerinde Merle d'Aubigne Postel sistemi kullandı. Radyolojik değerlendirme için pre-op grafilerde teknik, implant ilk pozisyonu, Post-operatif takip grafilerinde radyolusensi, gevşeme ve revizyon değerlendirildi. Asetabular rekonsrüksüyonda femur başı otojen grefti ile destek yapılan hastalar ve yüksek dislokasyonu (Crowe lll-IV) olan hastalarda sagital lumbosakral inklinasyonunun anatomik kalça restorasyonuyla olan düzelmesi iki alt grup olarak değerlendirildi. İstatistik analiz için Chi-square testi kullanıldı. Yaş ortalaması 45 olan hastalarımızın 104'ü kadın ve 3'ü erkekti. Ortalama takip süresi 5,8 yıl olarak bulundu. Tüm Crowe gruplarında ameliyat öncesi ortalama fonksiyonel değerlerine göre (10,65 puan) son konrtollerde düzelme (ortalama 34,95 puan ) elde edildiği saptandı. Asetabular rekonstrüksiyonda greft kullanılan 38 hastanın (46 kalça) değelendirilmesinde greft sağkalımının hasta yaşı, kullanılan teknik, baş çapı, implant büyüklüğü, greft yüklenme yüzdesi, kap örtülme yüzdesinden etkilenmediği görüldü. Ancak gevşemeyi getiren en önemli değişkenin kalça rotasyon merkezinin yeri olduğu görüldü(p<0.01). Yüksek çıkıklarda (Crowe lll-IV) hastaların (n=15) lumbosakral sagital plandaki mevcut deformitelerinin yapısal özellik gösterdiği ve kalçaların protezle anatomik rekonstrüksiyonu sonrası kompensatuar düzelme olmadığı saptandı. Anahtar Sözcükler: Gelişimsel Kalça Displazisi, total kalça artroplastisi, asetabular rekonstrüksiyon, femoral kısaltma osteotomisi

ABSTRACT Hassan Ali, Results of Total Hip Arthroplasty on Secondary Osteoarthritis Due to Developmental Dislocation of the Hip, Specialist Thesis ANKARA 2002. The study was carried out retrospectively on the 133 hips of 107 patients presenting with secondary osteoarthritis due to Developmental Dislocation of the Hip and who has received total hip prosthesis at Hacettepe University Hospitals. Patients were grouped according to Crowe classification and various surgical techniques were analysed in each group. Clinical assesments were done accarding to Merle d'Aubigne grading system. Radiological evaluations included the preoperative assessments of the technique, the initial position of the implants and, migration loosening or revision of the components at the latest follow- up. Chi-square tests were used for statistical analysis. There were 104 female and 3 male patients with a mean age of 45.The mean follow-up period was 5.8 years. Acetabular components augmented with autogenous grafts for their reconstruction (46 hips in 38 patients) were assesed for the parameters effecting the cup survival. Crowe III and IV hips (n=15) presenting with a lumbosacral deformity were analysed for the compensatory improvement after anatomical hip reconstruction. A marked improvement of functional hip scores were obtained after THA, in all Crowe groups. Statistical analysis showed no association between the age, technigue, head diametre, component size or coverage of the asetaular graft. The only significant predictor of failure was the acetabular position (p<0.01). Evaluation on lumbosacral deformity in high dislocations revealed that the deformities are structural and could not be corrected with hip joint restoration. KEY WORDS: Developmental Dyspalsia of the Hip.Total Hip Arthroplasty, Acetabular reconstrution.