Üniversite öğrencilerinde nomofobi, bağlanma biçimleri, depresyon ve algılanan sosyal destek

Abstract

Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinin nomofobi düzeylerini cinsiyet, yaş, anne babanın eğitim durumu, akıllı telefona sahip olma süresi, telefonu günde ortalama kullanım süresi ve kontrol etme sayısı, bağlanma biçimleri, depresyon düzeyi ve algılanan sosyal destek değişkenleri açısından incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu, Ankara'da bir devlet üniversitesinin çeşitli fakültelerinde öğrenimine devam eden 18-24 yaş arası 498 (244 kadın, 254 erkek) öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplamak amacıyla Nomofobi Ölçeği, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri-II, Beck Depresyon Envanteri, Çok Boyutlu Algılanan Destek Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır.Araştırmada bağımsız değişkenler bağlanma biçimleri, depresyon, algılanan sosyal destek ve demografik bilgiler; bağımlı değişken ise nomofobidir. Üniversite öğrencilerinin nomofobi düzeylerini yordama gücünü belirlemede çoklu doğrusal regresyon analizi kullanılmıştır. Öğrencilerin nomofobi düzeylerinin cinsiyet ve akıllı telefonu günde ortalama kontrol etme sayılarına göre değişip değişmediğini belirlemede bağımsız örneklemler için t testinden yararlanılmıştır. Akıllı telefona sahip olma süreleri, akıllı telefonu günde ortalama kullanım sürelerine ve anne-baba eğitim durumuna göre nomofobi düzeylerinin karşılaştırılmasında ise tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Verilerin istatistiksel çözümlemelerinde SPSS 23.0'dan yararlanılmıştır.Araştırma bulgularına göre kaçınan ve kaygılı bağlanma, depresyon, aile ve özel bir insandan algılanan sosyal destek üniversite öğrencilerinin nomofobi düzeylerini anlamlı ve olumlu yordamaktadır. Bağımsız değişkenlerin yordama gücü sırasıyla kaygılı bağlanma, aileden algılanan sosyal destek, kaçınan bağlanma, depresyon ve özel bir insandan algılanan sosyal destektir. Üniversite öğrencilerinin nomofobi düzeylerinin cinsiyet, akıllı telefonlarını günde ortalama kontrol etme sayıları ve günde ortalama kullanma sürelerine göre anlamlı olarak farklılaştığı belirlenmiştir.

The aim of this study is to investigate the nomophobia levels of university students in terms of gender, age, educational status of parents, the duration of having a smartphone, the average usage time and number of controls per day, attachment styles, depression and perceived social support variables. The participants consisted of 498 (244 female, 254 male) students aged between 18-24 who continue their education in various faculties of a state university in Ankara. In this study the Nomophobia Questionnaire, Experiences in Close Relationships-Revised, Beck Depression Inventory, Multidimensional Scale of Perceived Social Support and Personal Information Form were used in order to collect data. In the study, while the attachment styles, depression, perceived social support and demografic data are independent variables, nomophobia is dependent variable. The multiple regression analysis was utilized to determine the predictive power of the level of nomophobia. The relationship between sex, the number of controls per day and nomophobia levels of students was examined by independent samples t test. One-way ANOVA was used in the analysis of nomophobia levels, parental education status, the duration of having smartphones and the average usage time of smartphones per day. SPSS 23.0 was used for the statistical analysis of the data. According to the findings, avoidant and anxious attachment, depression, perceived social support from family and special person significantly and positive predicted the nomophobia. The nomophobia levels of university students is significantly different according to sex, the number control and average usage times per day.