Majör depresif bozuklukta kalıntı belirtiler, yetiyitimi ve yaşam olayları

Abstract

7.ÖZET Bu çalışmaya DSM-IV tanı ölçütlerine göre major depresif bozukluk tanısı almış 104 hasta alınmıştır. Hastaların depresyon şiddeti, anksiyete şiddeti, yetiyitimi düzeyi, depresif dönemden önceki 6 ay içindeki yaşam olayları saptanmıştır. Antidepresan tedavileri hastayı değerlendiren poliklinik doktoru tarafından düzenlenmiştir. Araştırma kapsamında antidepresan tedaviye müdahale edilmemiştir. Tedavinin 3. ayında hastalar tekrar görüşmeye alınarak depresyon şiddeti, ansiyete şiddeti, yetiyitimi düzeyleri değerlendirilmiştir. Değerlendirmeler için DSM-IV Eksen I Bozuklukları için Yapılandırılmış Klinik Görüşme (SCID-I; Structured Clinical Interview for DSM-IV Axis Disorders), Hamilton Depresyon Değerlendirme Ölçeği, Hamilton Anksiyete Değerlendirme Ölçeği, Yetiyitimi Değerlendirme Çizelgesi (Disability Assessment Schedule, WHO-DAS-II), Yaşam Olayları Listesi kullanılmıştır. Hastaların yetiyitimi düzeyleri, kalıntı belirtileri olan grupta remisyon grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede fazla bulunmuştur. Kalıntı belirti grubunda başlangıçtaki depresyon şiddeti ve anksiyete şiddeti remisyon grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede fazla bulunmuştur. Başlangıçtaki depresyon şiddetinin kalıntı belirti gözlenmesini yordadığı ancak sosyodemografik özelliklerin yordayıcı olmadığı gösterilmiştir. HAM-D ölçeği toplam puanıyla ölçülen belirtilerdeki düzelme ile yetiyitimindeki düzelme arasında pozitif ve anlamlı bir korelasyon bulunmuştur. Ayrıca belirtilerdeki düzelme ile yetiyitimi alanlarından hareket etme ve bir yerden bir yere gitme haricinde tüm diğer alanlardaki (anlama ve iletişim kurma, kendine bakım, insan ilişkileri, yaşam faaliyetleri, toplumsal yaşama katılım) yetiyimi düzeyindeki düzelme arasında ayrı ayrı pozitif, anlamlı korelasyon olduğu gösterilmiştir. Depresif epizod öncesinde son 6 ay içindeki yaşam olayları sayısında, kalıntı belirti grubunda ve remisyon grubunda anlamlı farklılık bulunmamıştır. Yine ilk epizod geçiren hastalarla yineleyen epizod geçiren hastalar arasında da başlangıçtaki yaşam olaylarının sayısı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı saptanmıştır. Ancak yaşam olayları sayısı ile başlangıçtaki depresyon şiddeti arasında pozitif ve anlamlı bir korelasyon bulunmuştur. Sosyodemografik 67özellikler ve klinik değişkenlerin yetiyitimi düzeyindeki düzelmeyi yordamadığı gösterilmiştir. Bu çalışma depresyondaki yetiyitimini incelemesi açısından önemlidir. Bu konuda Türkiye'de yapılacak daha uzun izleme çalışmalarına gereksinim olduğu düşünülmektedir. 68