Prostat kanserli hastalarda radyoterapi sonrası magnetik rezonans görüntülemede T2 ağırlıklı sekansla kontrastlı dinamik ağırlıklı incelemenin ultrasonografi ve patoloji ile korele edilerek karşılaştırılması

Abstract

IV ÖZET Kara T. Prostat Kanserli Hastalarda Radyoterapi Sonrası Magnetik Rezonans Görüntülemede T2 Ağırlıklı Sekansla Kontrastlı Dinamik T1 Ağırlıklı İncelemenin Ultrasonografi ve Patoloji ile Korele Edilerek Karşılaştırılması, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji tezi, Ankara, 2005 Amaç: Bu çalışmada radyoterapi almış prostat kanserli hastalarda MRG de T2A sekansı ile kontrast sonrası T1A sekansı tümör varlığı açısından karşılaştırılmış ve elde edilen bulgular TRUS ve biyopsi sonuçları ile korele edilmiştir. Materyal ve Metod: Çalışma biyopsi ile prostat kanseri olduğu ispatlanmış ve sonrasında radyoterapi ile tedavi edilmiş hastalar üzerinde retrospektif olarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmaya Hacettepe Üniversitesi Radyoloji Anabilim Dalı Magnetik Rezonans Ünitesinde Mart 2002 ile Ağustos 2005 tarihleri arasında prostat MRG si yapılan hastalardan MRG incelemesi yapıldığı tarihten itibaren 1 ay içinde prostat biyopsisi ve ultrasonografisi mevcut olan 20 hasta dahil edilmiştir. Bulgular: T2A aksial düzlemin radyoterapi sonrası tümör varlığını belirlemede bu çalışma için sensitivitesi %86, spesifitesi %100 olarak saptandı. Pozitif prediktivite değeri %100 iken negatif prediktivite değeri %71, güvenirliği %90 olarak hesaplandı. Prostat kanserli hastalarda kontrast sonrası T1A sekansının radyoterapi sonrası tümör varlığını belirlemede bu çalışma için sensitivitesi %93, spesifitesi %100 olarak saptandı. Prostat kanserli hastalarda radyoterapi sonrası tümör varlığını belirlemede TRUS'un sensitivitesi %53.3, spesifitesi %60 olarak saptandı. Pozitif prediktivite değeri %80 iken negatif prediktivite değeri %30, güvenirliği %55 olarak hesaplandı. T2A aksial plan görüntülerinin kontrast sonrası T1A görüntüleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur.( p<0.005) Sonuç: MRG radyoterapi almış prostat kanserli hastaların takibinde etkin bir yöntemdir. TRUS, bu hastaların takibi esnasında rekürrensi saptamada tek başına yeterince güvenilir değildir. Kontrastlı T1A sekansı bu grup hastaların takiplerinde rutin olarak MRG protokolüne eklenmelidir.

ABSTRACT Kara T. Comparation of postcontrast T1W and T2W MRI sequences during the follow of prostate carcinoma which have external beam radiotherapy and correlation with transrectal ultrasound and pathological findings, Thesis in Hacettepe University Faculty of Medicine, Department of Radiology, 2005. Objectives:To assess the effectiveness of postcontrast T1W and T2W MRI sequences with transrectal ultrasound during the follow up of prostate carcinoma which have external beam radiotherapy and to correlate with pathological findings. Methods: In this retrospective study, between March 2002 and August 2005, MRI findings of 20 patients who had prostate carcinoma proven by biopsy and treated by external beam radiotherapy were evaluated according to following criterias; available of lesion, invasion of capsule, thickness of neurovascular bunch, invasion of seminal vesicle. MRI findings were corelated with transrectal ultrasound and pathological results. Results: The sensitivity of TRUS in patients with prostate carcinoma who had external beam radiotherapy was %53.3 and the was %60. In the same group, sensitivity of axial T2W sequences of MRI was %86 and the was %100. On the other hand the sensitivity of postcontrast axial T1W sequance in diagnosis of the recurrence of prostate carcinoma was %93 and specificity was% 100. Conclusions: The difference between postcontrast axial T1 W and axial T2W is statistically significant (p<0.005). During the follow up of this group patient, TRUS without using any other imaging or biochemical modality is not feasible method in diagnosis of the recurence. MRI is useful in follow up of prostate carcinoma who treated with external beam radiotherapy. Postcontrast T1W sequence must be a routine part of the protocole of MRI, during this patients follow up in terms of diagnosing the recurrence.