Seyahat ilişkili enfeksiyonlar hakkında genel bilgi ve seyahat öncesi danışmanlık bilgisi araştırması

Abstract

Amaç: Küreselleşen dünyada, gelişen teknoloji ile beraber seyahatlerin kolaylığı ve sıklığının artması endemik görülen hastalıkların başka ülkelere taşınmasına ve salgınların yayılmasına neden olmaktadır. Bu nedenle farklı ülkelerde yeni ve/veya yeniden ortaya çıkan enfeksiyon hastalıklarının sıklığı artmaktadır. Akademisyenler bilimsel aktiviteler için sıklıkla farklı ülkelere seyahat etmekte ve enfeksiyon hastalıkları riskiyle karşılaşmaktadırlar. Çalışmamızda Ondokuz Mayıs Üniversitesi akademik personelinin seyahat tıbbı ve seyahat öncesi danışmanlık hakkındaki bilgi düzeyi, tutum ve davranışlarının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem: 2013 yılı içinde yurtdışı seyahati yapmış olan akademisyenlere 25 sorudan oluşan anket formu uygulandı. Elde edilen veriler SPSS programı kullanılarak değerlendirildi. Oransal farklılıkların istatistiksel değerlendirmesinde ki-kare testi, bağımsız değişkenlerin seyahat sağlığı merkezi bilme üzerine etkisini değerlendirmede ise multivaryant analiz kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya katılan 200 akademisyenin, 117 (%58.5)'si erkekti. 69 (%34.5) 'u profesör, 41 (%20.5)'i doçent, 34 (%17) 'ü yardımcı doçent, 7 (%3.5)'si yan dal uzman doktor, 43 (%21.5)'ü araştırma görevlisi, 6 (%3 ) 'sı doktora öğrencisi idi. Katılımcıların 143 (%71,5)'ü Tıp Fakültesi'nde, 24 (%12)'ü Ziraat Fakültesi'nde, 18 (%9 )'i Diş Hekimliği Fakültesi'nde, 9 (%4.5)'u Fen Edebiyat Fakültesi'nde, 5 (%2.5 )'i İlahiyat Fakültesi'nde, 1 (%0.5) 'i ise Veteriner Fakültesi'nde görev yapmaktaydı. Katılımcıların %91.5'i seyahate çıkmadan önce gidilecek bölge hakkında genel bilgi edinmişti. Akademisyenlerin %10,5'ine seyahat öncesi aşılama yapılmış, %12'si seyahati sırasında hastalanmıştı. Seyahat edilecek bölgedeki olası bulaşıcı hastalıkları araştıranların %62'si Tıp Fakültesi'nde çalışmaktaydı (p=0.041). Seyahat sağlığı ile ilgili bilgi alınabilecek merkezi bilen katılımcı oranı %12 idi ve bunların tamamı Tıp Fakültesi'nde çalışmaktaydı (p=0.044). Seyahat sağlığı ile ilgili web sayfası bilen katılımcı oranı %18 idi ve %86'sı Tıp Fakültesi'ndendi (p=0.001). Türkiye Hudut ve Sahiller Sağlık Genel Müdürlüğü'nü (THSGM) bilen 65 kişinin %86'sı Tıp Fakültesi'nde görev yapmaktaydı (p=0.002) ve %72'si erkekti (p=0.01). Çalışmamızda THSGM'yi bilenlerin oranı Tıp Fakültesi'nde çalışanlarda ve erkek cinsiyette diğer katılımcılara göre daha yüksek bulundu. Multivaryant analizinde ise Tıp Fakültesi'nde çalışma 3.4 kat, erkek cinsiyet ise 2.1 kat anlamlı idi. Sonuç: Tıp doktorlarının seyahat sağlığı hakkındaki bilgi düzeyi ve yaklaşımları diğer fakültelerde çalışanlara göre daha yüksekti, ancak THSGM'nin seyahat sağlığı hizmeti verdiğini bilme oranının bu kesimde bile düşük olduğu görülmüştür. Sonuç olarak seyahat tıbbı konusunda akademik personelin bilgi düzeyinin yeterli olmadığı belirlenmiştir. Bu konuda farkındalığı artıracak, eğitim programları düzenlenmesine ihtiyaç bulunmaktadır.Anahtar kelimeler: seyahat, enfeksiyon, akademisyen

Purpose: In a globalizing world, due to developing technology, ease and the increasing frequency of travels causes endemic diseases, transport to other countries and spread the infections. Therefore, frequency of new and /or emerging infectious diseases increase in different countries. Academics often travel to different countries for scientific activities and they are at high risk for serious infectious diseases. In our study, we aimed to investigate knowledge, attitudes and practices of academics from Ondokuz Mayıs University about the travel medicine and pre-travel advice.Material-method: We performed a questionnaire consisting of 25 questions to scholars who traveled internationally in 2013. The obtained data were analyzed using SPSS. We used chi-square test for statistical evaluation of the relative differences and the multivariate analysis was used to assess the impact of the arguments to knowledge of travel health clinic.Results: 200 academics participated in the study, 117 (58.5%) of these were male. 69 (34.5%) of them were professor, 41 (20.5%) associate professor, 34 (17%) assistant professor, 7 (3.5%) fellow, 43 (21.5%) research assistant, 6 (3%) of them were doctoral student. Fortythree-hundred participants (71.5%) were working at the Faculty of Medicine, 24 (12%) at the Faculty of Agriculture, 18 (9%) at the Faculty of Dentistry, 9 (4.5%) at the Faculty of Arts and Sciences, 5 (2.5%) at the Faculty of Theology, 1 (0.5%) at the Veterinary Faculty. 91,5% of the participants, get general information about the destination before the travel. 10,5% of academics vaccinated before travel and 12% of them became ill during the trip. Travelers, researching possible infectious diseases on their destination, 62% of them working at the Faculty of Medicine (p=0.041). Proportion of participants who knew center for information about travel health was 12% and all of them working at the Faculty of Medicine (p=0.044). Proportion of participants who know web page about travel health was 18% and 86% of them were from the Faculty of Medicine (p=0.001). Sixty-five of the participants had knowledge about Directorate General of Health for Border and Coastal Areas of Turkey (DHBC), 86% of them were working at the Faculty of Medicine and 72% were male. In our study, there was a statistically significant difference about knowing DHBC amoung Medicine Faculty members and the male gender comparing other participants. Significance rate in multivariate analysis, was 3.4 and 2.1 times higher among Medicine Faculty members and male gender respectively. Conclusion: Medical doctors' attitudes and knowledge level about travel health was higher than other faculty members, but the rate of knowing that DHBC provides information about travel health, was even low in this group. In conclusion, it was found that the Academics' knowledge about the travel medicine is insufficient. To increase awareness on this issue requires educational programs.Key words: travel, infection, academic