Farklı gütaperka çözücülerin trikalsiyum silikat içerikli simanların kök kanalına bağlanma dayanımı üzerine etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, alt çene küçük azı dişlerinden elde edilen dentin kesitleri üzerinde, üç farklı gütaperka çözücü solüsyonun ve farklı uygulama sürelerinin, ProRoot MTA ve Biodentine'in bağlanma dayanımına etkisinin değerlendirilmesidir. Bu çalışmada kök yüzeyinde çatlak, kırık ya da rezorpsiyon bulunmayan 80 adet alt çene küçük azı dişi kullanılmıştır. Dişlerin kronları uzaklaştırıldıktan sonra ProTaper Universal döner eğe sistemi ile kök kanalları şekillendirilmiş ve ardından peeso-reamer frezlerle standart bir çap elde edilmiştir. Kök kanallarının şekillendirilmesinin ardından dişlerin orta 1/3'lük bölümlerinden 1 mm kalınlığında dentin kesitleri alınmıştır. Elde edilen dentin kesitleri ProRoot MTA ve Biodentine ile doldurulmak üzere iki ana gruba ayrılmıştır. 1. Grup: ProRoot MTA, 2. Grup: Biodentine. Bu ana gruplardaki örnekler de farklı çözücülerin uygulanacağı alt gruplara rastgele dağıtılmıştır. Alt gruplardaki kesitlere 5'er ve 10'ar dakika olacak şekilde sırasıyla kloroform, portakal yağı ve ökaliptol ile muamele edilmiştir. Çözücüler daha sonra distile su ile yıkanarak uzaklaştırılmış, hava spreyi ile kurutulmuş ve kesitlerin kanal boşlukları ProRoot MTA ve Biodentine ile doldurulmuştur. Nemli ortamda 21 gün bekletilmesinin ardından push-out testi ile örneklerin bağlanma dayanımları test edilmiştir. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde üç yönlü Anova ve post-hoc Bonferroni testleri kullanılmıştır. Çözücülerin ve farklı uygulama sürelerinin ProRoot MTA ve Biodentine'in bağlanma dayanımları üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkisi bulunmazken, portakal yağının 10 dakika uygulanması sonrası Biodentine'in bağlanma dayanımının anlamlı olarak düştüğü sonucu elde edilmiştir.

The aim of this study was to evaluate the effect of three different gutta percha solvents and their different application times on the push-out bond strengths of ProRoot MTA and Biodentine. 80 single rooted mandibular premolar teeth with no cracks, fractures and resorption on the root surfaces were used. After removal of crowns, root canals were prepared by using ProTaper rotary nickel titanium system and then a standard diameter was obtained with peeso-reamers. Following preparation of root canals, two hundred and forty 1-mm-thick midroot sections were obtained. These dentin slices were divided into two groups according to the filling material. Group 1: ProRoot MTA, Group 2: Biodentine. These groups were randomly assigned into 3 different subgroups according to gutta-percha solvents. In these three subgroups, randomly assigned dentin slices were treated with the following solvents: Chloroform, eucalyptol and orange oil. Within each subgroup, the specimens were further divided into two and solvents were applied for either 5 or 10 minutes (min). Thereafter, solvents were removed by irrigating with distilled water and the slices were dried with air sprey. The root canal spaces of each slice were filled either with ProRoot MTA or Biodentine according to their groups. The push-out bond strength values were measured after 21 days. Data were analyzed using three way ANOVA with Bonferroni correction p = 0.05. The solvents and their application times didn't statistically affect the bond strength of ProRoot MTA and Biodentine but for the subgroup treated with orange oil for 10 min, the push out bond strength of Biodentine was reduced significantly (p<0.05).Key