Türkiye`de çalışan bir grup çocuk diş hekiminin çocuğa yönelik fiziksel istismar konusunda bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi

Abstract

Fiziksel istismar, istismarın en çok görülen şeklidir. `Kaza sonucu olmayıp fiziksel travma veya yaralanmayla sonuçlanan herhangi bir davranış biçimi` olarak tanımlanmaktadır. Bu araştırmanın amacı, Türkiye'de çalışan çocuk diş hekimlerinin çocuğa yönelik fiziksel istismar ile ilgili bilgilerini değerlendirmek, fiziksel istismar olgularını fark etme ve bildirme konusunda yaşadıkları deneyimleri öğrenmektir. Araştırmamızda Türkiye'deki doktora veya uzmanlığını tamamlamış bütün çocuk diş hekimlerine ulaşılması hedeflenmiştir. Türk Pedodonti Derneği'nden elde edilen 518 e-posta adresine hazırlanan elektronik anket formunun linki gönderilmiştir. Veri toplama süresi sonunda 212 kişi anketi cevaplamıştır (cevaplama yüzdesi %40,9). Lisans eğitimini 1997 ve öncesinde tamamlamış olan katılımcıların, çocuğa yönelik fiziksel istismar konusunda eğitim alma durumları anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur (p<0,001). 2011-2013 yılları arasında doktora/uzmanlık eğitimini tamamlamış olan katılımcıların, çocuk istismarı konusunda eğitim alma durumları diğer gruplara göre anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p<0,05). Katılımcıların %43,9'u meslek hayatlarında çocuğa yönelik fiziksel istismardan şüphelendiklerini belirtmiş ise de şüphelenenlerin yalnızca %29'u bir bildirimde bulunmuştur. `Nereye ve nasıl bildirimde bulunacağımı bilmiyordum.` en sık bildirmeme sebebi olarak belirtilmiştir. Devlet hastanesi veya ağız diş sağlığı merkezinde çalışan katılımcıların çocuk istismarından şüphelenme yüzdesi, diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p<0,05). Katılımcıların %70,3'ü şüpheli istismar durumunda bildirimde bulunmayan veya bildirimde gecikme gösteren bir diş hekiminin karşılaşacağı yasal yaptırımı bilmediğini belirtmiştir. Katılımcıların yalnızca %15,6'sı çocuğa yönelik fiziksel istismarın tanılanması ve bildirimi için kendini yeterli bulmakta, %96,7'si ise bu konuda daha fazla bilgi ve eğitim almak istediğini belirtmektedir. Araştırma bulgularına göre, Türk çocuk diş hekimlerinin çocuğa yönelik fiziksel istismar konusundaki eğitim gereksinimlerinin karşılanması için çalışlmalar yapılması gerektiği sonucuna varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Çocuk İstismarı, Fiziksel İstismar, Çocuk Diş Hekimi, İstismar Şüphesi, İstismar Bildirimi

Physical abuse is the best known form of abuse and is defined as any form of behavior that results in physical trauma or injury without an accident. The purpose of this research was to evaluate the level of information of Turkish pediatric dentists about child physical abuse and to learn their experiences about reporting and recognizing cases of physical abuse. Research has aimed to reach all pediatric dentists who have completed doctorate and specialty education in Turkey. The electronic link of the questionnaire was sent by e-mail to the addresses obtained from the Turkish Association of Pedodontics. 212 people returned the questionnaire, yielding a response rate of 40.9%. Participants who graduated from undergraduate education in 1997 and before were found to have significantly lower level of education about child physical abuse (p <0.001). The participants who have completed doctorate/specialty education between 2011-2013 were found to have significantly increased level of education on child physical abuse when compared to the other groups. (p <0.05). 43.9% of the respondents stated that they suspected physical abuse in their professional lives; however, only 29% of them have reported. The most common reason for not reporting was `I didn't know where and how to report.`The rate of suspicion of child abuse was found to be significantly higher in respondents who were working in the state hospitals or oral health centers (p <0.05). 70.3% of the respondents stated that they did not know the legal sanctions to be encountered by the dentist who did not report or delayed in reporting suspicion of child abuse. Only 15.6% of the respondents found themselves competent enough to diagnose and report the physical abuse against children. 96.7% of them state that they want to get more information and education on this matter. It was concluded that improved ways to meet the Turkish pediatric dentists' education need for child physical abuse should be sought.Keywords: Child Abuse, Child Physical Abuse, Pediatric Dentist, Suspicion of Abuse, Reporting of Abuse