Rezorbe maksilla modeline uygulanan implantların uygulama bölgelerindeki değişikliklerin kemik ve implant üzerindeki etkisinin sonlu eleman analizi ile incelenmesi

Abstract

Dental implantlar, modern diş hekimliğinde diş eksikliklerinin giderilmesi amacıyla en çok kullanılan tedavi yöntemidir. Tek bir diş eksikliğinden, çoklu diş eksikliklerine ve tam dişsizliklere kadar uzanan tüm durumlarda hastaların fonksiyonel, estetik, fonetik ve psikolojik durumlarının iyileştirilmesinde dental implant tedavileri ile doğal dişlere en yakın sonuçlar elde edilmektedir. Tam dişsizlik durumuyla birlikte ileri derecede atrofi görülen çenelerde, çene ilişkilerinin değişmesi, implant yerleştirilecek bölgelerde kemik dokunun yetersiz oluşu ve dental arklar arasındaki mesafelerin artışı; ideal protetik tedavi planlamalarını zorlu hale getirmektedir. Bu problemleri çözebilmek adına kemik ogmentasyon yöntemleri ve farklı implant tedavisi planlamaları geliştirilmiştir. Ogmentasyon yöntemleri sayesinde atrofik bölgelerin rekonstrüksiyonu ile dental implantların yerleşimi için yeterli kemik dokusunu sağlamak mümkün iken; tedavi sürelerinin ve geçirilen cerrahi operasyon sayısının artması, post-operatif dönemde oluşabilecek komplikasyonlar gibi etkenler hastaların ek cerrahi prosedürlere olan toleransını azaltabilmektedir. Bu çalışmanın amacı; premaksillada atrofinin belirgin şekilde görüldüğü kombinasyon sendromu gibi durumlarda, 2 farklı tedavi yaklaşımı (ogmentasyon ve implantların pozisyonel değişimi) uygulandığında, fonksiyonel kuvvetler altında implant ve protetik parçalar üzerinde, implantı çevreleyen kortikal ve kansellöz kemik dokusunda oluşan streslerin şiddetlerini ve bölgesel dağılımlarını karşılaştırmaktır. Çalışmamızda bu amaç doğrultusunda üç boyutlu sonlu elemanlar analizi yöntemi kullanılmıştır Bu çalışmanın sonuçlarına göre, mandibula ramustan elde edilen blok kemik grefti kullanılarak ogmente edilmiş premaksilla bölgesine yerleştirilen implantlar ve premaksilla ogmentasyonu yapılmaksızın sadece premolar-molar bölgeye yerleştirilen implantlar ile protetik rehabilitasyonu tamamlanan modellerde; implant, implant komponentleri ve çevre dokularda oluşan stres değerleri karşılaştırıldığında benzer sonuçlar elde edildiği gözlenmiştir.

In order to eliminate dental deficiencies, dental implants are the most widely used treatment modalities in modern dentistry. In all cases ranging from a single tooth deficiency to multiple tooth deficits and complete edentulism, dental implant treatment provide the closest results to the natural teeth by improving the functional, aesthetic, phonetic and psychological condition of the patients. In jaws with severe atrophy with complete edentulism; changes in jaw relations on transvers and sagittal plane, insufficient bone volume in the areas where will implants be placed and increasing interarc distances; makes prosthetic treatment challenging. In order to solve these problems, bone augmentation methods and different implant treatment plannings have been developed. It is possible to provide sufficient bone tissue for the placement of dental implants by reconstruction of atrophic regions through augmentation methods; factors such as increased duration of treatment and number of surgical operations, complications that may occur in the post-operative period may decrease the tolerance of patients for multiple surgical procedures. The aim of this study is to analyze and compare the severity and regional distribution of stresses under functional forces, in the cortical and cancellous bone that surrounds the implants, on the implant and prosthetic parts; when two different treatment approaches (augmentation and positional change of implants) are applied in cases such as combination syndrome where atrophy is prominent in the premaxilla. In this study, three dimensional finite element analysis method is used for this purpose. According to the results of this study; it was observed that similar stress values are obtained, when the premaxillary site is augmented with autogenous block graft taken from mandibular ramus, restored with implant therapy in the anterior site, compared with implant placement in premolar-molar site without any further augmentation procedures.