Dental implantların osseointegrasyon sürecinin implant stabilite ölçümleri üzerinden değerlendirilmesi

Abstract

Dental implantların protetik rehabilitasyonu desteklemek için uygulanabilir, öngörülebilir bir seçenek olduğu kanıtlanmıştır. İmplant osseointegrasyonun incelendiği çalışmalarda başarılı bir osseointegrasyonun sağlanabilmesi için primer stabilitenin önem kazandığı görülmektedir. Osseointegrasyonun sağlanması ile birlikte ise implantın sekonder stabilitesi oluşmaktadır. Stabilite değişimini incelemek için günümüzde en sık kullanılan invaziv olmayan yöntem rezonans frekans analizidir(RFA). Bu çalışmanın amacı kemik içi implantların erken iyileşme döneminde stabilite değerlerinin nasıl değiştiği ve buna etki edebilecek faktörlerin neler olduğunun anlaşılmasıdır. Bu sayede başarılı bir iyileşme için hangi koşulların gerekli olduğunun belirlenmesi ve normal iyileşme sürecinin daha iyi anlaşılması sağlanacaktır. Çalışmada 36 hastaya yerleştirilen 82 implantın stabilite değerleri iki farklı doğrultuda olacak şekilde, ameliyat sırasında, ameliyattan sonraki 1., 4. ve 12. haftalarda kaydedilmiş olup stabiliteyi etkileyebilecek diğer faktörlerle ilişkisi değerlendirilmiştir. Yerleştirilen implantın mandibulada olması, çapının 4mm'den büyük olması ve yerleştirme torkunun 35Ncm'den büyük olmasının implant stabilite katsayısını istatistiksel olarak anlamlı oranda arttırdığı görülmüştür. İmmediat olarak yerleştirilen implantlarda ise iyileşme sürecindeki stabilite değişiminin iyileşmiş bölgelerdekinden farklı bir patern izlediği görülmüştür. Ayrıca farklı doğrultularda yapılan stabilite ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. Sonuç olarak implantın yerleştirildiği çenenin, implant çapının, implantın yerleştirme torkunun implant stabilite katsayısını etkileyen faktörler olduğu gözlemlenmiş olup stabilite değişimi değerlendirilirken sürecin daha iyi anlaşılması için farklı doğrultularda ölçüm yapılması önerilmektedir.

Dental implants have proven to be a viable, predictable option to support prosthetic rehabilitation. In studies that examine implant osseointegration, primary stability is seen to be important factor for successful osseointegration. Secondary stability of the implant occurs with the provision of osseointegration. Resonance frequency analysis (RFA) is the most common non-invasive method used to examine stability changes nowadays. The aim of this study is to understand how the stability values of the dental implants changed during the early recovery period and what factors may affect it. Thus, it will be determined what conditions are required for a successful recovery and a better understanding of the normal recovery process. In the study, the stability values of 82 implants placed in 36 patients were recorded in two different directions, during the surgery, at the 1., 4. and 12. weeks after surgery, and their relationship with other factors that may affect stability was evaluated. It was found that implant stability quotient significantly increased when implants placed in the mandible, diameter larger than 4mm, and the insertion torque was greater than 35Ncm. When implants placed immediatly, the change in stability in the healing process was observed to follow a different pattern unlike that it seen in the healed areas. In addition, a statistically significant difference was found when stability measurements done in different directions. In conclusion the jaw where the implant is placed, the implant diameter and the insertion torque are the factors affecting the implant stability quotient and it is recommended to measure in different directions for a better understanding of the process while evaluating the stability change.