Tanı konulup takip edilen İmmünglobulin A eksikliği olan hastaların klinik ve laboratuar bulgularının değerlendirilmesi

Abstract

IgA eksikliği, primer immün yetmezlikler arasında en sık görülen, klinik ve laboratuvar bulguları heterojen olan antikor eksikliği grubundan bir immünyetmezliktir. Selektif IgA eksikliği; sekretuvar IgA yokluğu ve serum IgA düzeyinin 7 mg/dl'nin altında olması ile karakterize bir hastalıktır. IgA düzeyinin 7 mg/dl üzerinde olup, yaşa göre IgA değerinin 2 standart deviasyonun altında olmasına ise parsiyel IgA eksikliği olarak tanımlanır. Bu çalışmada 1987-2010 yılları arasında Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Pediatrik İmmünoloji polikliniğinde IgA eksikliği tanısıyla izlenen hastaların demografik, klinik ve laboratuvar verileri retrospektif olarak değerlendirilmiştir.İlk tanı yaşları 0 ile 16 yıl arasında (ortalama 5.97 yıl) değişen toplam 63 hastanın 21'inde (%33) selektif, 42'sinde (%67) parsiyel IgA eksikliği tespit edildi. Hastaların %65'ini erkek, %35'ini kız çocuklar oluşturuyordu. Şikayetlerinin başlangıç yaşı ortalama 3.6 yıl, izlem süresi ortalama 72.9 ay idi. Ortalama IgA düzeyi 21 mg/dl (0-65 mg/dl arası) idi. IgM ve IgG düzeyleri yaşa göre normal aralıktayken, birer hastada IgG1 ve IgG2 eksikliği tespit edildi. Ailesinde immün yetmezlik öyküsü olan toplam 3 hasta mevcuttu. Bunlardan birinin kardeşinde yaygın değişken immünyetmezlik (CVİD), diğer ikisinin kardeşinde IgA eksikliği vardı. Polisakkarit antikor cevabı değerlendirilen 38 hastanın 13'ünde (%34) antikor yapımı pozitif (5'inde zayıf pozitiflik) bulundu. Hastaların hepsi en az bir serotipe pozitif antikor cevabı vermekle birlikte 25 hastada cevap alınan serotip sayısı 4'den azdı. Protein aşı cevabı AntiHBs titresiyle değerlendirilen 33 hastanın 23'ünde (%70) antikor cevabı pozitifti. Başvuruda tekrarlayan enfeksiyonlar (en sık üst solunum yolu enfeksiyonu) %63 ile en yaygın başvuru şikayetini oluşturuyordu. Enfeksiyon sıklığı veya şiddeti ile, IgA eksikliğinin tipi arasında önemli bir farklılık mevcut değildi. Çalışmamızda IgA eksikliğine eşlik eden hastalık çeşidi geniş bir yelpazede olup, en sık birlikte bulunan hastalık üst solunum yolu enfeksiyonlarıydı. Hastalarımızın hiçbirinde malignite veya CVID gelişimi izlenmedi. Otuz hasta profilaktik antibiyotik, bir hasta aylık IVIG tedavisi almaktaydı. Çalışmamızdaki sonuçlar, hastaların demografik ve klinik özellikleri dikkate alındığında literatürdekiler ile paralellik göstermektedir. Demografik veya klinik özelliklerden hiçbiri ile IgA eksikliğinin tipi arasında ilişki bulunamadı. Hastaların takibinde parsiyel IgA eksikliği bulunan 42 hastadan 11'inde (%26) IgA düzeyleri normal seviyelere ulaşmış olup bu oran literatürde %20 ile %52 arasında değişmektedir. Selektif IgA eksikliği hastalarının hiçbirinin IgA düzeyiyaşa göre normal düzeye ulaşmadı, ancak hastaların %90'ında 7 mg/dl'nin üzerine yükseldi. Selektif IgA eksikliğinin parsiyel IgA eksikliğine dönüşümü konusunda daha önceki bir çalışmaya atıfta bulunulması haricinde yayınlanmış bir çalışmaya ulaşılamadı. Selektif IgA eksikliği olan hastalarda IgA'nın hangi oranda normal düzeylere ulaştığının saptanabilmesi ve IgA eksikliği olan bazı hastalarda antikor yapım eksikliğinin de geçici olup olmadığının belirlenebilmesi için daha çok sayıda hastanın çalışılması ve IgA düzeyleri normale döndükten sonra antikor cevaplarının değerlendirilmesi gerekmektedir.

Selective IgA deficiency, is the most common primary immunodeficiency disease with heterogeneous clinical and laboratory findings. Selective IgA deficiency is characterized by absence of serum IgA and IgA level below 7 mg/dl. An IgA level above 7 mg/dl and below 2 standard deviation for age is defined as partial IgA deficiency. Aim of this study was to retrospectively evaluate demographic, clinical and laboratory data of the patients diagnosed with IgA deficiency between the years 1987 and 2010 in Hacettepe University Pediatric Immunology Unit.21 patients with selective and 42 patients with partial IgA deficiency comprising a total of 63 patients was diagnosed between the ages of 0 to 16 (mean age of 5 years). 65% of the patients were male and 35% of the patients were female. Mean age at the beginning of symptoms was 3.6 years and Mean duration of follow-up was 72.9 months, mean IgA level was 21 mg/dl (0-65). While IgM and IgG were within normal ranges for the corresponding age, IgG1 and IgG2 deficiency was detected in two of the patients. We had 3 patients with positive family history of immunodeficiency. These were siblings of different patients and one had CVID and the other two had IgA deficiency. 13 of the 38 patients (34%) had positive polysaccharide antibody response (5 patients (13%) had weak a response). Although all the patients had a positive antibody response to at least one serotype, 25 of the patients responded positive for less than 4 serotypes. 23 of the 33 patients (70%) had protective antibody response to protein vaccine with sufficient AntiHBs levels. Recurrent infections (upper respiratory tract infections as the most frequent) were the most common presenting diagnosis category. Frequency or intensity of the infections was not different in different types of IgA deficiency. Associated diseases with IgA deficiency were within a wide range in our study and the most common was upper respiratory tract infections. None of our patients developed malignancy or CVID. 30 of the patients had prophylactic antibiotics and one patient had monthly IVIG treatment. Results of our study are parallel to the literature when demographic and clinical features are considered. There was not any association with demographic or clinical features and the type of IgA deficiency. Normalization of the IgA levels during follow-up was observed in 11 (26%) of 42 partial IgA deficiency patients; this rate changes from 20% to 52% in the literature. None of the patients with selective IgA deficiency had normal IgA levels, but the levels were increased above 7 mg/dl in 90% of selective IgA deficiency patients. There is not any published study about conversion of selective IgA deficiency to partial IgA deficiency except the one cited in another study. Studies with higher number of patients are required to detect the rate of normalization of IgA levels in patients with selective IgA deficiency and to identify whether the antibody production deficiency is temporary or not and antibody responses needs to be reevaluated after IgA levels return to normal.