Main components of online/blended mentoring programmes for language instructors to teach online: A content analysis

Abstract

Teknolojideki gelişmelerin en büyük etkisi öğrenme ortamlarını, öğretim araçlarnı ve hatta öğretmenlerin pedagojilerini yeniden şekillendirerek eğitim alanında görülmektedir. Uzun süre fiziksel sınıflarda yer alan teknoloji çevrimiçi olarak yeni bir öğrenim ortamı sunmaktadır. Dünyanın dört bir yanında pek çok üniversite öğrencilerine çevrimiçi ya da uzaktan eğitim sunmaya başlamıştır. Bu çevrimiçi eğitim uygulayıcılarının yeni beceriler, roller ve hatta pedagojiler yüklenmesine neden olmuştur. Dolayısıyla, geleneksel yüz yüze eğitim bilimlerine alışkın olan eğitimcilerin çevrimiçi pedagojilere sahip olmaları beklenmektedir. Bu amaçla, bu çevrimiçi pedagojileri edilebilmeleri için mesleki gelişime ihtiyaçları vardır. Seminer ve atölye çalışmaları gibi bir günlük aktiviteler sunulmasına rağmen, bu uygulayıcıların devam eden ve daha bireysel bir mesleki gelişim aracına ihtiyaçları olduğundan bu tür aktiviteler yetersiz kalmaktadır. Bu sebepten bazı üniversiteler akademisyenlerinin bu değişime adapte olabilmeleri için mentörlük programları oluşturmaya başlamıştır. Hem mentor hem de mentörlük alan ve bu süreç üzerinde olumlu etkileri olmasına rağmen yüz yüze mentörlük sistemi, zaman ve yer problemlerine çözüm sağlayabileceğinden harmanlanmış ya da çevrimiçi mentörlük programları ile değiştirilebilir. Hali hazırda var olan iş yükü, ders anlatmaya veya ders hazırlığına ayrılan süre ve herhangi bir sebepten kampüs dışında bulunmak durumunda olma gibi nedenler göz önüne alındığında, harmanlanmış veya çevrimiçi mentörlük uygulamaları zaman ve mekan sıkıntısı olanlar için en iyi çözüm olabilir. Ancak, etkili bir harmanlanmış veya çevrimiçi mentörlük uygulaması için, bu tür bir programın ana bileşenleri ortaya çıkartılmalı ve kurumun mentörlük programına yönelik belirlediği amaç ve hedefler doğrultusunda düzenlenmelidir. Bu bağlamda, bu çalışmanın amacı İngilizce dili okutmanlarının çevrimiçi pedagojileri edinmeleri ve çevrimiçi öğretimi daha etkili yapabilmeleri için harmanlanmış veya çevrimiçi mentörlük programının ana bileşenlerini tanımlamaktır. Bu amaçla, ISI Web of Knowledge veritabanında indekslenen akademisyenlerin mentörlüğü üzerine yapılmış 71 çalışmaya ait bir içerik çalışması yapılmıştır. Bu çalışmalar Knowles'ın Yetişkin Eğitimi (Androgoji), Rogers'ın Yenilik Yayılımı ve Teknoloji Kabul Modeli teorileri temel alınarak incelenmiştir. Bireysel ve kurumsal bileşenler olmak üzere iki tema altında listelenmiş toplam 39 kod elde edilmiştir. Bu kodlar, mentörlerin rolleri, işbirliği, tutumları, yakınlık, kıdem, inançları ve öğretim alanları, geri dönüt, motivasyon ve farkındalıkları, mentörlük alanların rolleri, beklentileri, işbirliği, sosyalleşme, tutumları, inanç ve öğretim alanları, motivasyon, geri dönüt, farkındalık ve hazır bulunuşlukları, teknoloji altyapısı, öğrenme toplulukları, yüzyüze, çevrimiçi ve harmanlanmış olarak mentörlüğün yapıldığı ortam, özgün öğretim içerikleri, bireysellik, değerlendirme, kurum kültürü, kurumdaki öğrenme ortamları, teknik ve pedagojik destek, gönüllü katılım, süre ve kaynaklar şeklindedir ve bunlar harmanlanmış veya online mentörlük programının ana bileşenleri olarak düşünülebilir. Harmanlanmış ya da çevrimiçi bir mentörlük programı planlanırken bu bileşenler, dil okutmanlarının dijital pedagojileri edinmelerini ve yeniliğin yayılmasını kolaylaştırmak için göz önünde bulundurulmalıdır. Anahtar kelimeler: Harmanlanmış mentörlük, uzaktan öğretim, mesleki gelişim, dijital pedagoji, yeniliklerin yayılımı

The advances in technology have greatest effects on education, reshaping the learning environments, teaching tools and even teachers' pedagogies. After taking part in physical classrooms for a long time, technology has been offering a new learning medium which is online. Many universities all around the world have started to provide online or distance education to their students. This has caused the practitioners of online education to be equipped with new skills and roles and even pedagogies. Therefore, educators with pedagogies for traditional face-to-face education are expected to have online pedagogies. To this end, they need professional development to adopt these online pedagogies. Even though one-day events such as seminars or workshops are provided, it is not sufficient because they need an ongoing and more individualistic professional development tools. Hence, some universities have started to design mentoring programmes to help their faculty to adapt to this change. In spite of its positive effects on both mentor and mentee as well as the adoption process, face-to-face mentoring can be replaced by blended or online mentoring programmes in that they offer the solution to time and place issues. Considering already existing workload and time spent on teaching, or course preparation, and being away from the campus for some reasons, blended or online mentoring programmes can be the best for the ones who have issues with time and place. However, for an efficient blended or online mentoring practice, main components of such a programme should be revealed and tailored in accordance with an organisation's aims and purposes of a mentoring programme. In this context, this study aims to describe main components of an efficient blended or online mentoring programme for English language instructors to adopt online pedagogies and teach online more effectively. To this end, a content analysis of 71 studies on faculty mentoring indexed in ISI Web of Knowledge was performed in this study. These studies were also analysed based on theories for Knowles' adult learning theory, Rogers' Diffusion of Innovation and Technology Acceptance Model. Overall 39 codes were obtained, listed under two main themes which are individual and institutional components. These codes which are roles, collaboration, attitude, closeness, seniority, beliefs and teaching areas, feedback, motivation and awareness of mentors, and roles, expectations, collaboration, socialisation, attitude, beliefs and teaching areas, motivation, feedback, awareness and readiness of mentees, technology infrastructure, learning communities, medium of delivery such as face-to-face, online and blended, authentic teaching context, individualisation, evaluation, culture, learning communities, technical and pedagogical support, voluntary participation, time and resources are considered as the main components of a blended/online mentoring programme. These components should be taken into consideration while planning a blended/online mentoring programme in order to facilitate language instructors' adoption of digital pedagogies and diffusion of innovation. Keywords: Blended mentoring, distance learning, professional development, digital pedagogies, diffusion of innovation