980 nm diyot lazerin periodontal tedaviye etkisinin klinik ve biyokimyasal olarak değerlendirilmesi

Abstract

Lazerler diş hekimliğinde 1980'lerden günümüze kadar kullanılmasına rağmen, lazer biyostimülasyonu olarak da bilinen düşük doz lazer tedavisinin periodontoloji de kullanımı çok yaygın değildir. Bu split mouth tek kör kontrollü klinik çalışmanın amacı 980 nm dalga boyundaki düşük doz diyot lazerin cerrahisiz periodontal tedaviye etkisinin değerlendirilmesidir. En az iki yarım çenede periodontal cep derinliği ≥ 5 mm olan simetrik premolar dişi mevcut 25 sistemik olarak sağlıklı kronik periodontitis hastası çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların periodontal muayenesinde sondalama cep derinliği (SCD), gingival indeks (Gİ), plak indeksi (Pİ), Klinik ataşman seviyesi (KAS) ve sondalamada kanama indeksi (SKİ), başlangıçta, tedaviden sonra 1. ay, 3. ay ve 6. ayda kaydedilmiştir. Dişeti oluğu sıvısı (DOS) örnekleri ise başlangıçta, 1. haftada ve 1. ayda alınmıştır. Periodontal muayeneleri tamamlandıktan 1 hafta sonra hastalara diş yüzey temizliği ve kök yüzey düzleştirme işlemi uygulanmıştır. Cerrahisiz periodontal tedavi sonrasında lazer uygulanacak bölge rastgele belirlenmiş ve başlangıç, tedavi sonrası 1. gün, 3. gün ve 7. günde enerji yoğunluğu 7.64 J/cm2 olacak şekilde düşük doz lazer uygulanmıştır. Klinik ve laboratuar bulgularının grup içi karşılaştırılmalarında Wilcoxon testi kullanılırken, gruplar arası karşılaştırmalarında Mann Whitney U testi kullanıldı. Tedavi sonrasında SCD verilerinde gruplar arası karşılaştırmada başlangıç hariç olmak üzere istatiksel olarak anlamlı bir farklılık mevcut iken, Gİ ve KAS verilerinde 3. ve 6. ayda istatiksel olarak anlamlı bir farklılık mevcuttu. Pİ ve dişeti oluğu sıvısı örneklerindeki biyokimyasal analitler; gruplar arası karşılaştırmada istatiksel olarak bir farklılık göstermemiştir. Bu çalışma sonrasında cerrahisiz periodontal tedaviye ek 980 nm düşük doz diyot lazer kullanımının klinik parametreler üzerine olumlu etkisi olduğu düşünülmektedir.

While lasers have been used in dentistry since 1980s, low-level laser therapy (also known as laser bio-stimulation) has been utilized less frequently in periodontology. The aim of this split-mouth, single blinded controlled clinical trial was to evaluate the effect of low-level laser therapy (LLLT) (diode laser 980 nm) as an adjunct to non-surgical periodontal treatment (NSPT). Twenty-five systemically healty patients with probing pocket depth (PPD) ≥ 5 mm involving at least 2 premolar teeth in two split quadrant were included. Bleeding on probing (BOP), gingival index (GI), plaque index (PI) clinical attachment level (CAL) and PPD were recorded at baseline and at 1, 3 and 6 month. Gingival crevicular fluid (GCF) samples were taken at baseline and, 1 week and 1 month after the treatment. One week after the clinical examination all teeth were scaled and root planned. After the non-surgical periodontal treatment (NSPT)., the test side selected randomly and treated with low laser (LLLT) four times (0th, 1st, 3rd and 7th days). Energy density was adjusted 7,64 J/cm2. In statistical analysis Wilcoxon tests were used within the groups while Mann Whitney U tests were used between the groups. Both treatment modalities resulted in significant improvements in clinical and biochemical parameters. There were statistically significant differences in PPD scores between test (LLLT+NSPT) and control (NSPT) (P<0.005) during the follow up period, except from baseline. GI and CAL in LLLT group were significantly higher than NSPT at 3rd and 6th month (P<0.005). No statistically significantly differences were observed between two treatment regimens in all biochemical markers in GCF and PI levels at baseline, 1-, 3- and 6-month visits. We concluded that LLLT (980 nm, 7,64J/cm2) in the treatment of chronic periodontitis was effective in the reduction of the clinical periodontal parameters. Further studies investigating biochemical markers in GCF are required to determine the role of LLLT in the periodontal wound healing.