CAD/CAM ve konvansiyonel yöntem kullanılarak üretilen farklı retansiyon apareylerinin ve uygulamada kullanılan farklı yüzey pürüzlendirme yöntemlerinin etkinliğinin in vitro olarak karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı 3 farklı retansiyon apareyi ve mine yüzeyi pürüzlendirme yönteminin kırılma bağlanma dayanımı, kırılma modu, tel deformasyonu ve aşındırma yöntemlerinin mine yüzeyinde yapmış oldukları değişim açısından in vitro olarak karşılaştırılmasıdır. 270 adet sağlam alt kesici diş, ikili gruplar halinde akrilik bloklar içerisine gömüldü. Ölü yumuşak tel, CAD/CAM destekli ve fiber içerikli tel uygulanan diş blokları, asit, Er:YAG ve Er,Cr:YSGG lazer ile pürüzlendirilerek toplam 9 grupta incelendi. Yüzeylerde oluşan değişiklik taramalı elektron mikroskobu ve atomik kuvvet mikroskobu ile görüntülendi. Örneklerin bağlanma dayanımları analiz edildi. Dişlerin üzerinde kalan yapıştırıcı artıklarının değerlendirilmesi amacıyla da ARI indeksi kullanıldı. Yapılan değerlendirme sonucunda; ölü yumuşak tel ve asit kullanılan grubun, en yüksek bağlanma dayanıma sahip olduğu ve aşındırma yöntemi olarak asit kullanılan tüm sabit pekiştirme aparey gruplarında bağlanma dayanımlarının diğer aşındırma yöntemlerine göre daha fazla olduğu görüldü. En fazla deformasyon ölü yumuşak tel-asit grubunda idi. Deformasyon miktarı CAD/CAM destekli tel kullanılan tüm gruplarda en az olup hiç deformasyon gözlenmedi. Bu tez çalışmasında istatistiksel değerlendirme sonucunda ARI indeks ile aşındırma yöntemleri arasında anlamlı ilişki olduğu tespit edildi. Sonuç olarak asit yöntemi ile mine yüzeyinin aşındırılmasının diğer lazer uygulamaları ile karşılaştırıldığında daha üstün olduğu görüldü. Aynı zamanda asit yöntemi ve ölü yumuşak telin birlikte kullanılmasının istatistiksel olarak anlamlı olmasa da en yüksek bağlanma dayanımına sahip olduğu saptandı. CAD/CAM destekli telin hiç deformasyon göstermemesi sebebiyle klinik uygulamalarda yeniden kullanılabilme imkânı sağlayacağı ve mine yüzeyinde kalan adeziv miktarı göz önünde bulundurulduğunda hasta için daha konservatif, hekim için ise seans zamanı açısından daha avantajlı olduğu düşünüldü.

The purpose of this study is to compare shear bond strength of retainers using 3 different retention appliances and enamel abrasion methods also to compare mode of fracture, wire deformation and enamel surface changes following methods of abrasion in vitro. 270 intact lower incisors teeth were embedded in acrylic blocks in pairs. The dead wire, CAD/CAM produced and fiber containing wires applied to teeth and has been roughened with acid, Er:YAG and Er,Cr:YSGG laser. 9 groups have been examined. The roughness of surface was observed by scanning electron and atomic force microscopy. The samples were analyzed for shear bond. The ARI index was also used to assess residual adhesive material on the teeth. As a result, dead wire and acid group were found to have the highest bonding strength and bonding strength for all groups in which acid has been used as agent were found to be higher than others. Retainers deformation has most been noticed in the dead wire-acid group. Among all groups CAD/CAM produced wire showed the least deformation and in which no deformation has been observed. In this thesis, it was determined that there was a significant correlation between ARI scores and agents. Consequently, acid-etching mechanism has been found to create more enamel surface roughness than laser groups. It was also found that the combination of acid method and dead wire had the highest bonding strength, although not statistically significant. Considering the amount of adhesive remained on the enamel surface and the ability of clinical reuse of CAD/CAM produced wire does not exhibit any deformation, it is thought to be more conservative for the patient and more advantageous for the doctor in terms of the session time.