Üniversite öğrencilerinde depresyon düzeyine ebeveyn kaybının ve anne baba ayrılığının etkisi

Abstract

Bu çalışmada üniversite öğrencilerinde depresyon düzeyine ebeveyn kaybının ve anne baba ayrılığının etkisini incelemek amaçlanmıştır. Araştırmanın amaçları doğrultusunda ele alınan anne ve/veya baba kaybı olan 494 öğrenci katılımcı grubunu, herhangi bir nedenle anne babası ayrı yaşayan 268 öğrenci karşılaştırma grubunu ve anne baba kaybı/ayrılığı bulunmayan 500 öğrenci ise kontrol grubunu oluşturmuş ve incelenen örnek grubu 1262 öğrenciden oluşmuştur. Beck Depresyon Envanteri kullanılarak elde edilen depresyon puanlarında gruplar açısından anlamlı bir fark gözlenmemişken; tüm grupta ve her grupta ayrı ayrı yürütülen regresyon analizleri sonucunda incelenen sosyodemografik değişkenlerden kız öğrenci olmak ve anne eğitim düzeyinin düşük olması; akademik değişkenlerden okuduğu üniversiteyi/bölümü istememek ve mezun olma olasılığını düşük görmek; ruhsal durum, yardım arama ve diğer kültürel özelliklere ilişkin değişkenlerden sosyal destek azlığı ve yaşam olayı sayısı ve son olarak da kontrol grubunda olmak depresyon düzeyinin belirleyicileri olarak saptanmıştır. Elde edilen bulgular genç nüfuslu Türkiye'nin üniversite gençliğinde koruyucu ruh sağlığı politikalarının ne denli önemli olduğunu ortaya koymaktadır.

This study aims to investigate the effects of parental loss and separation on depression levels in university students. The sample consisted of 1262 university students; it included 494 who lost one or both parents, 268 whose parents live apart, and a control group of 500 students whose parents were healthy and living together. Although there were no differences between groups in terms of Beck depression total scores, regression analyses conducted in the whole group and in groups separately showed some differences. Being female, lower maternal education, lower preference for the school, lower estimated probability for graduation, lower perceived social support, total number of negative life events and belonging to the control group predicted higher BDI scores. The results demonstrate the need for preventive mental health policies for youth in Turkey, where people in younger age groups constitute the majority of the population.