İnmeli hastalarda kısıtlanma ile geliştirilmiş hareket tedavisi

Abstract

KGHT'nin, inmeli hastaların üst ekstremite fonksiyonlarını yeniden kazandırmada bir tedavi seçeneği olarak popülaritesi giderek artmaktadır. Bu çalışmada; öncelikle inmeli hastalarda KGHT'nin etkinliğinin değerlendirilmesi ve yanısıra prognostik faktörlerin belirlenmesi amaçlandı. Çalışmaya Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Kliniğine Nisan 2003- Aralık 2004 tarihleri arasında başvuran 18 erişkin inmeli erişkin hasta alındı. Tüm hastaların demografik özellikleri, el bileği ve parmakların aktif ekstansiyon derecesi ve ihmal varlığı kaydedildi. Hastaların plejik üst ekstremite aktif ve pasif EHA ölçümleri, WMFT ve 4 GYA'larının (yemek yeme, su içme, saç tarama ve telefon kullanma) fonksiyonel düzeyleri başlangıç, 3 haftalık tedavi sonrasında ve tedavi bitiminden 2 sonra hafta kaydedildi. Hastaların etkilenmemiş ekstremiteleri, uyanık olduğu saatlerin %90'ında kol askısı ile 3 hafta süreyle kısıtlandı ve etkilenmiş üst ekstremiteye günde 6 saat yoğun eğitim programı uygulandı. Hastaların ortalama yaşları 54.9±3.3 yıl, ortalama hastalık süreleri 18.1±5.7 ay idi. Tüm hastaların inme öncesi sağ dominant olduğu; 8(%44.4) hastanın sağ ve 10(%55.6) hastanın sol hemiplejik olduğu; 8(%44.4) hastada başlangıç motor düzeyin düşük, diğer 10(%55.6) hastada ise yüksek olduğu saptandı. Hastaların plejik üst ekstremite omuz fleksiyon (p=0.000), abduksiyon (p=0.000), eksternal rotasyon (p=0.007), el bileği fleksiyon (p=0.016) ve ekstansiyon (p=0.000) aktif EHA'larında ve omuz fleksiyon (p=0.037) pasif EHA'sında istatistiksel olarak anlamlı gelişmeler saptandı. Hastaların tüm WFMT alt parametrelerinde (p<0.05 tüm parametreler için) ve toplam WFMT skorunda (p=0.00) istatistiksel olarak anlamlı derecede artma kaydedildi; hız ölçümü yapılabilen 19 aktivitenin 9'unda istatistiksel olarak anlamlı gelişmeler (p<0.05 tüm parametreler için) tespit edildi. Hastaların plejik üst ekstremitelerinin tanımlanan 4 GYA'daki fonksiyonel düzeylerinde tedavi ve takip süresince anlamlı gelişmeler (p<0.05 tüm paramatreler için) kaydedildi. Hastalık süresi, plejik taraf ve başlangıç motor düzey ile KGHT'nin etkinliği arasında herhangi bir ilişki saptanmadı (p<0.05 tüm parametreler için). Sonuç olarak Hemiplejik hastalar için önemli bir tedavi seçeneği olan KGHT'nin üst ekstremite motor fonksiyonlarının kalite, kantite ve hız parametrelerini arttırdığı saptanmıştır.

CIMT has gained increasing popularity as a treatment mode for restoring function in the upper extremity of patients with stroke. The primary aim of this study was to evaluate the effectiveness of CIMT, and also to determine the prognostic factors. This study included eighteen adult patients with stroke who applied to Physical Medicine and Rehabilitation Department of Kocaeli University School of Medicine from April 2003 to December 2004. The demographic characteristics, degree of active extension of wrist and fingers and presence of hemispatial neglect were recorded in all patients. Active and passive ROM measurements of plegic upper extremity, WMFT's, and functional levels of patients in 4 activities of daily living including eating by a fork, drinking from a glass, combing with a brush and calling by a phone were recorded at the baseline, after 3 weeks of therapy and 2 weeks post-therapy. Uninvolved upper limb of the patients were constrained by a sling for 90% of waking hours for 3 weeks and an intensive training programme to the involved upper extremity was applied for 6 hours/day during week days. The patients mean age and poststroke time were 54.9±3.3 years and 18.1±5.7 month, respectively. Eight (%44.4) patients exhibited hemiplegia on the right and 10(%55.6) on the left side; all reported being right arm dominant before stroke and 8(%44.4) patients initial motor level were determined low and the other 10(%55.6) were high. Statistically significant improvements were obtained in the active shoulder flexion (p=0.000), abduction (p=0.000), external rotation (p=0.007), wrist flexion (p=0.016) and extantion (p=0.000) and passive shoulder flexion (p=0.037) ROM of the plegic limb of the patients. Statistically significant increases were obtained in all sub parameters (p<0.05 for all parameters) and total score (p=0.00) of WMFT of patients. In patients whom speed parameters were measurable statistically significant improvements were found in 9 out of 19 activities of WMFT. Significant improvements were recorded in functional levels of plegic upper extremity of patients in 4 ADL's (p<0.05 for all parameter) described above during treatment and follow-up. No relation was found between effectiveness of CIMT and time since stroke, side of involvement, and initial motor level of patient. Consequently, CIMT which increases the quality, quantity and speed parameteres of plegic upper limb motor functions was determined as an important treatment option for hemiplegic patients.