Medial menisektomi sonrası yapılan proksimal tibial valgus osteotomisinin kıkırdak üzerinde oluşan yüklenmeye etkisi: Model çalışması

Abstract

Bu çalışmada normal ve çeşitli derecelerde medial menisektomi uygulanan sonlu eleman modellerinde tibia kıkırdağı üzerindeki maksimum eşdeğer gerilmeler (MES) ve medial menisektomi sonrasında uygulanan proksimal tibial valgus osteotomisinin (PTO) tibia kıkırdağı üzerinde oluşan MES'e etkisi araştırılmıştır.Medial menisektomi tipinin MES'e etkisini araştırmak için onbir tip model oluşturuldu. Modellemelerde yüzde olarak oransal menisektomi uygulandı. Model 0, normal diz yapılarına sahip olan referans modeldir. Model 1; longitidunal %25, Model 2, %50, Model 3, %75 menisektomi modeli, Model 4; posterior %25, Model 5, %50, Model 6, %75 menisektomi modeli, Model 7; anterior %25, Model 8, %50, Model 9, %75 menisektomi modeli iken Model 10 total menisektomi modelidir.Bilgisayar destekli çalışmamızda tibia kıkırdağı üzerindeki MES MD 0'da 0.860 MPa olarak ölçülürken bu değer; %25 menisektomi uygulanan grupta ortalama %78 (1.531 MPa), %50 menisektomi uygulanan grupta %177.9 (2.390 MPa), %75 menisektomi uygulanan grupta %473.8 (4.935 MPa) ve total menisektomi uygulanan grupta %752.6 artarak 7.333 MPa olarak ölçüldüğü görülmüştür. Ardından bütün modellere 0°'den 2.5°, 5°, 7.5°, 10°, 12.5° ve 15°'ye kadar PTO uygulandı ve tüm analizlerde mekanik aks valgusa ilerledikçe tibia kıkırdağı üzerine binen yükün (MES) azaldığı görülmüştür. Menisektomi tipleri incelendiğinde PTO sonucunda MD 0 ile MD 1, MD 4, MD 5, MD 7 ve MD 8 arasında istatistiki olarak anlamlı fark olmadığı görülmüştür.Bu çalışmanın sonucu olarak; anterior, posterior ve longitidunel parsiyel medial menisektomiler ile anterior ve posterior segmental menisektomiler sonucunda varus deformitesi oluşmasada, tibia kıkırdağında oluşacak dejenerasyonun önlenmesi amacıyla proflaktik PTO'nun gerekli ve faydalı olabileceği önerilebilir.

In this study; we evaluate the changes of maximum equivalent stresses (MES) in normal and various medial meniscectomies finite element models and the effect of proximal tibial valgus osteotomy (PTO) on articular cartilage pressure after medial meniscectomy.To analyze the effect of medial meniscectomy type we comprise eleven types of models. The models were constituted according to percent medial meniscectomy. Model 0 is the reference model that has normal knee structures. Meniscectomy performed vertical longitudinal 25% in Model 1, 50% in Model 2, 75% in Model 3, posterior segmental 25% in Model 4, 50% in Model 5, 75% in Model 6, anterior segmental 25% in Model 7, 50% in Model 8, 75% in Model 9 and total medial meniscectomy in Model 10.In our computer assisted study we found 0.860 MPa MES on tibial articular cartilage in Model 0 while considering the group of meniscectomies; the mean MES was noted as 1.531 MPa in 25% meniscectomy group by an increase of 78%, in 50% meniscectomy group, the mean MES increased 177.9% and was measured as 2.390 MPa. In 75% meniscectomy group, the mean MES increased 473.8% and was measured as 4.935 MPa. Removal of the medial meniscus totally resulted in an increase of 752.6% MES on tibial articular cartilage and we found 7.333 MPa. Afterwards we analyzed the all models from 0° to 2.5°, 5°, 7.5°, 10°, 12.5° and 15° valgus position and we found significant decrease of MES on tibial articular cartilage in all types of valgus osteotomies. When we evaluate the results of PTO, there are no significant differences between Model 0 and Model 1, 4, 5, 7 and 8.As a result of this study; prophylactic PTO may be useful and necessary after anterior, posterior and longitudinal partial medial meniscectomy and anterior, posterior segmental medial meniscectomy for the prevention of tibial cartilage degeneration.