Kronik hepatit c tedavisinde ribavirinle kombinasyon halinde verilen pegile interferon alfa-2a veya pegile interferon alfa-2b tedavi rejimlerinin etkinliği ve tedavi başarısını etkileyen faktörler

Abstract

Kronik HCV infeksiyonu tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de önemli bir sağlık sorunudur. Kronik hepatit C (KHC) infeksiyonunda uzun dönemde siroz, karaciğer kanseri gelişme risklerinin ve mortalite oranının yüksek olması tedavi konusunda çalışmaların yoğun olarak devam etmesine yol açmıştır. Günümüzde pegile interferon-? (PEG İFN-a) ve ribavirin kombinasyonu KHC tedavisinde standart tedavi olarak kabul edilmekle birlikte, kombinasyon rejiminde PEG-İFN- ?-2a ile PEG-İFN- ?-2b `nin hangisinin tercih edilmesi gerektiği ile ilgili kimi zaman birbiriyle çelişen farklı çalışma sonuçları açıklanmaktadır.Çalışmamızın amacı KHC hastalarında, ribavirinle kombine edilmiş PEG İFN-?-2a ile ribavirinle kombine edilmiş PEG İFN-?-2b tedavisinin etkinliğini karşılaştırmak ve buna etki eden faktörleri irdelemekti. Çalışmaya KHC' li 100 hasta alındı. Çeşitli nedenlerle 13 hasta çalışma dışında bırakıldı. 10 hastanın verileri ise 48 ve/veya 72 haftalık takip ve tedavi sürelerini doldurmadığı için değerlendirmeye alınmadı. Basit sıralı yöntemle iki gruba ayrılan toplam 77 hastanın sonuçları değerlendirildi. Birinci grupta 40 hastaya 180 ?g/hafta SC PEG-İFN-?-2a ve ikiye bölünmüş dozda günlük 1000 mg(<75 kg) veya1200 mg(>75kg) ribavirin tedaviye cevap alınması durumunda 24(genotip2) veya 48 hafta(genotip 1) süreyle verildi. İkinci grupta ise 37 hastaya PEG-İFN-?-2b 1.5 ?g/kg/hafta SC ve ikiye bölünmüş dozda günlük 1000 mg(<75 kg) veya1200 mg(>75kg) ribavirin tedaviye cevap alınması durumunda 24(genotip2) veya 48 hafta(genotip 1) süreyle verildi. Bu iki tedavinin karaciğer fonksiyon testleri, virolojik göstergeler ve karaciğer histopatolojisi üzerine etkileri araştırıldı. PEG-İFN- ?-2a grubunda 3, PEG-İFN-?-2b grubunda ise 2 hastanın ilaç yan etkileri nedeniyle tedavisi kesildi. Gruplar arasında, hastaların demografik özellikleri (yaş, cinsiyet, ağırlık, vücut kitle indeksi vb.)ve tedavi başlangıcındaki nekroinflamasyon derecesi, fibrozis, viral yük, karaciğer60fonksiyon testleri ve hematolojik göstergeler bakımından anlamlı fark yoktu. Hastaların büyük kısmında bulaş parenteral yol ile olmuştu. Tüm hastalarda (n=77) viral genotip tayini yapıldı. 4 hastanın genotip 2a, 2 hastanın 1c ve yalnızca 1 hastanın genotip 4a ile infekte olduğu saptandı. Diğer 70 hastanın viral genotipi ise 1b idi (% 90.9). Tedavi süresince her iki grupta ALT değerlerinde birinci ayda belirgin bir düşme olduğu gözlendi. Bu düşüş tedavi sonuna kadar devam etti. Tedavi kesildikten sonra cevap elde edilen hastalarda ALT artışı saptanmadı. Beyaz küre ve hemoglobin ortalamalarında tedavi boyunca başlangıca göre anlamlı düşüş saptanırken trombosit düzeyi ortalamalarında genel olarak anlamlı değişiklik gözlenmedi. Her iki gruptaki hastaların tedavi sonu yanıt, kalıcı virolojik yanıt, yanıtsızlık, oranları benzerdi. Bu oranlar PEG-İFN-?-2a için sırasıyla % 50, % 40, % 5 iken; PEG-İFN-? -2b grubunda sırasıyla % 56.7, % 43, % 8.1 olarak bulundu. Tüm hasta grubu dikkate alındığında ise, ETR (tedavi sonu yanıt): % 53.2 ve SVR ( kalıcı virolojik yanıt): % 41.5 idi.Her iki grupta en sık görülen yan etkiler grip benzeri semptomlar, gastrointestinal sistemle ilişkili semptomlar, dermatolojik semptomlar, üst solunum yolu semptomları idi. Yan etkilerin görülme sıklığı açısından gruplar arasında anlamlı fark gözlenmedi.Bu veriler KHC'li hastalarda, PEG-İFN-alfa-2a veya PEG-İFN-alfa-2b `nin ribavirin ile birlikte verildiği tedavi rejimlerinde, PEG-İFN molekülleri arasında kalıcı viral yanıt elde etme ve tedavi etkinliği açısından anlamlı bir fark olmadığını göstermiştir. Her iki molekülde etkin ve güvenlidir.

Chronic HCV infection is a major health problem in our country as all over the world. Due to increased risk of liver cirrhosis and hepatocellular carcinoma development risks and also high mortality risk in long term chronic hepatitis C ( CHC ) infection, intensive studies about the treatment has led to continue. Although pegile interferon-? ( PEG-IFN-? ) plus ribavirin combination therapy is the standard approach for the treatment of CHC, different study results are explained about the comparison of PEG-İFN-?-2a and PEG-İFN-?-2b sometimes contradict each other about which one should be preferred.The aim of our study in patients CHC with PEG-IFN-?-2a plus ribavirin combination with IFN-?-2b plus ribavirin is to examine the effectiveness of treatment and compare the factors that influence it. One houndred patients with CHC were included in this study. 13 patients were excluded for various reasons. The data of 10 patients with incomplete 48 and/or 72 weeks follow-up and treatment were excluded from the analysis. The patients were assigned into two groups. First group with fourty patients received PEG-İFN-?-2a ( at a dose of 180 ?g/weekly, subcutaneously (sc) ) plus ribavirin 1000-1200 mg/kg/day orally for 24( genotype 2 ) or 48 ( genotype 1 ) weeks. The other group with 37 patients received PEG-İFN- ?-2b ( at a dose of 1.5 mg/kg/weekly SC plus ribavirin divided into two doses 1000 mg(<75 kg) or 1200 mg(>75kg) orally, and in case of response to treatment, they were given for 24( genotype 2 ) or 48 weeks (genotype 1). The effects of these two treatment regime on liver function tests, virological indicators and changes in liver histopathology were evaluated. Three patients in the PEG-İFN-?-2a group and two patients in the PEG-İFN-?-2b group were excluded from the study because of adverse effect. No significant differences were observed in demographic characteristics ( age, sex, weight, body mass index, etc. ) and in the degree of necroinflammation, fibrosis , viral load, liver function tests, hematological parameters at the start of treatment. Almost all of the patients had a history of parenteral exposure as transmission route. All patients ( n= 77 ) viral genotype were measured.Genotype 2a infection was detected for 4 patients , genotype 1c for 2 , and genotype 4a just for 1 patient. Genotyppe 1b were detected for the other 70 patients ( % 90,9 ). Decrease in serum ALT levels for both groups were evident at the end of first month. This decrease continued until end of the the treatment. No increase in ALT were seen in whom patients response obtained after cessation of treatment. While mean hemoglobin and leucocyte values62in both groups were significantly decreased, there was no difference for mean platelet values in both groups. End of the treatment response, sustained virological response, non response, rates were similar in both group of patients. This rates were % 50, % 40, % 5, in PEG-İFN-? -2a group and % 56.7, % 43, % 8.1 in PEG-İFN-?-2b group, respectively. Considering the whole patient group, the ETR ( end of the treatment response ) : % 53.2 and SVR ( sustained virological response) was % 41.5.The most common adverse events in both groups were influenza-like symptoms as well as gastrointestinal, dermatological and upper respiratory way symptoms. The frequency of adverse events were similar in the two treatment groups.These data of CHC patients, showed that there was no significant difference between PEG-IFN molecules in reached sustained virological response and therapeutic effectiveness when adjusted PEG-IFN-alfa-2a or PEG-IFN-alfa-2b where the treatment regimen in combination with ribavirin. Both molecule is effective and safe.