Lenfödem tedavisinde tamoksifenin antifibrotik etkisinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Meme kanseri için üst ekstremite lenfödemi aksiller diseksiyon sonrası enönemli komplikasyondur. Yumuşak doku fibrozisi lenfatik rejenerasyon ve lenfatikfonksiyon bozukluğu ile ilişkilidir. Ayrıca, bir antifibrotik ajan olan tamoksifen,retroperitoneal fibrozis ve Riedel tiroiditi tedavisi için kullanılmaktadır. Bu çalışmada,tamoksifenin antifibrotik etkisiyle lenfödemi önleyici etki mekanizmasını aydınlatmakamaçlanmıştır.Yöntem: Kırk adet Wistar-Albino rat rastgele deney ve kontrol grubu olarak eşit olarakdört gruba ayrıldı. Tüm gruplarda metilen mavisi ile boyanan lenf düğümleri vedamarları segmental olarak çıkarıldı ve distal ve proksimal sınırları bağlandı. Deneyinfarklı dönemlerinde, tamoksifen oral olarak kontrol grubu hariç, diğer gruplarauygulanmıştır. 30 gün sonunda, lenfödem lenfosintigrafi ve hacimsel olarakdeğerlendirildi. Doku çıkarıldı ve histopatolojik ve biyokimyasal olarak değerlendirildi.Bulgular: Tüm gruplarda sıçanların lenfosintigrafi arasında anlamlı farklılıkolmamasına rağmen, deney öncesi ve 30 gün sonunda uyluk hacimsel değişikliği grup 2ve 3 (p <0.05) ile kontrol grubu arasında önemli ölçüde yüksekti. Histopatolojik verilerfibrozisin preoperatif tamoksifen verilen gruplarda azaldığını göstermektedir. Bunlartamoksifen grubunda anlamlı düşük hydroxiproline seviyesi ile desteklenmektedir.Preoperatif tamoksifen uygulanan Grup 2 ve 3 te göre doku MDA düzeyi kontrolgrubunda arttı. GSH düzeyi benzer şekilde azalmıştır.Tartışma: Doku MDA artışı, doku GSH seviyesinin azalması, reaktif oksijenradikallerin üretimi ve lipid peroksidasyonunun lenfödemetöz değişikliklere nedenolduğu hipotezini teyit etmiştir. Kontrol grubu ile Grup 2 ve Grup 3 karşılaştırıldığındadoku MDA düzeylerinde anlamlı bir azalma olması, tamoksifenin antifibrotik veantioksidan etkisine bağlı olabileceğini düşündürmektedir.

Aim: Lymphedema of the upper extremity is the most significant complication afteraxillary dissection for breast cancer. Soft-tissue fibrosis is associated with impairment inlymphatic regeneration and lymphatic function. Tamoxifen which is also an antifibroticagent, has been used for treatment of retroperitoneal fibrosis and Riedel?s thyroiditis. Inthis study, we aimed to evaluate effect of tamoxifen for preventing lymphedema due toits antifibrotic effect and to be lighten mechanism of action.Methods: Forty Wistar-Albino rats were randomly divided into four groups of 10 ascontrol and experimental groups. In all groups lymph nodes and vessels stained bymethylen blue were removed segmentally and proximal and distal borders were ligated.In the different period of experiment, Tamoxifen was orally applied to experimentalgroups except control. At the end of the 30 days, lymphedema was evaluated bylymphoscintigraphy and volumetrically. Tissue was removed, and washistopathologically and biochemically evaluated.Results: Although lymphoscintigraphy of rats in all group did not showed anysignificant differences among groups, volumetric changes of thigh before experimentand at the end of the 30 days is significantly high for control rats comparisons withgroup 2 and 3 (p<0.05). Histopathological data demonstrated that fibrosis wassignificantly decreased in preoperatively tamoxifen administrated groups. These aresupported with significant low hydroxiproline level in tamoxifen group. Tissue MDAlevel increased in control group when compared preoperative tamoxifen applied group 2and 3. GSH level decreased similarly.Discussion: Increased MDA and decreased GSH levels in tissue of control groupconfirm the hypothesis that reactive oxygen species generation and lipid peroxidationprocess causes lymphoedemateous changes. Significant decrease of MDA levels inGroup 2 and Group 3 compared with control group suggests that antifibrotic effect oftamoxifen may be due to antioxidant effect of tamoxifen.