Endometrial prekanseröz lezyonların dünya sağlık örgütü (DSÖ) 1994 ve 2014 sınıflamalarına göre karşılaştırılması ve pax2 ve BCL-2 ekspresyonu

Abstract

DSÖ, endometrial kanser öncülü lezyonlar için 1994 yılında yayımladığı sınıflamayı 2014 yılında bu lezyonların moleküler altyapısını da gözeterek oluşturduğu yeni bir sınıflama ile güncellemiştir. Bu sınıflamada EIN lezyonlarının genetik değişiklikleri arasında PAX2 inaktivasyonu tanımlanmıştır. PAX2, böbrek embriyogenezinde rol oynayan, anti-apoptotik etkileri olan bir proto-onkogendir. PAX2 ile diğer bir anti-apoptotik gen olan BCL-2 arasındaki ilişki az sayıda çalışma ile gösterilmiştir. Çalışmamızın amacı; bölümümüzde DSÖ 1994 sınıflamasına göre endometrial hiperplazi tanısı alan olgulardaki EIN varlığını, EIN lezyonu olan olgularda Pax2 ve Bcl-2 proteinlerinin ekspresyonunu ve bu olgularda Pax2 ve Bcl-2 protein ekspresyon düzeylerinin birbirleriyle ilişkisini araştırmaktır.Çalışmamızda, Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı'nda 2006 ile 2011 yılları arasında endometrial hiperplazi ve DDEK tanısı alan 154 olgu incelendi. Endometrial hiperplazi tanısı olan 126 olgunun 37'sinde EIN lezyonu tespit edildi. Bcl-2 ve Pax2 ekspresyonu İHK boyama yöntemi ile araştırıldı. Benign hiperplazi, EIN ve DDEK olgularında ortalama Bcl-2 puanları -sırasıyla- 4,06±1,04; 4,03±1,96 ve 2,25±1,57 idi. DDEK olgularının ortalama Bcl-2 puanı EIN ve benign hiperplazi olgularına göre anlamlı derecede düşük bulundu (p<0,001). Çevre endometriuma göre Bcl-2 ekspresyonu artmış olgular ile azalmış olgular ayrı ayrı değerlendirildiğinde ortalama Bcl-2 puanları -sırasıyla- 5,63±0,5 ve 2,18±1,54 idi. Her iki grubun ortalama Bcl-2 puanı ile benign hiperplazi olguları karşılaştırıldığında aradaki fark istatistiki açıdan anlamlı düzeyde bulundu (p=0,016 ve p=0,036). Benign hiperplazi, EIN ve DDEK olgularında ortalama Pax2 puanları -sırasıyla- 4,32±1,07; 1,65±2,14 ve 0,91±1,8 idi. DDEK ve EIN olgularının ortalama Pax2 puanları benign hiperplazi olgularına göre anlamlı derecede düşük bulundu (p<0,001).Çevre endometrium ile birlikte değerlendirilebilen EIN olgularının %55,2'sinde Bcl-2 ekspresyonu çevre endometriuma göre artmış; %37,9'unda azalmış idi. Çevre endometriuma göre Pax2 ekspresyonu azalmış olguların oranı %81,5; artmış olguların oranı ise %11,1 idi. Böylece EIN lezyonlarının çoğunluğunda Bcl-2 ekspresyonunun arttığı, Pax2 ekspresyonunun ise azaldığı görüldü. Bu veriler ile uyumlu olarak, EIN lezyonunda eş zamanlı olarak Bcl-2 ekspresyonu çevreye göre artmış iken Pax2 ekspresyonu çevre endometriuma göre azalmış bulunan olguların oranı %50 idi.Bulgularımıza göre, Bcl-2 ve Pax2 protein ekspresyon değişiklikleri endometrial kanser gelişiminin erken safhalarında gerçekleşmektedir. Bu değişiklikler, sıklıkla eş zamanlı Bcl-2 ekspresyonu artışı ve Pax2 ekspresyon kaybı şeklinde görülmektedir. Benzer etkileri olan bu iki proteinde görülen zıt yöndeki değişimler, hücre içi dengeleyici mekanizmaları akla getirmektedir.

WHO has updated the classification published in 1994 for endometrial precursor lesions with a new classification based on the molecular basis of these lesions in 2014. In this classification, PAX2 is defined among genetic abnormalities of EIN lesions. PAX2 is a proto-oncogene with anti-apoptotic effects that play a role in the kidney embryogenesis. The relationship between PAX2 and another anti-apoptotic gene, BCL-2, has been shown in a limited number of studies. The aim of the present study is to investigate the presence of EIN in patients with endometrial hyperplasia according to WHO 1994 classification, the expression of Pax2 and Bcl-2 proteins in cases with EIN lesion, and the relationship between Pax2 and Bcl-2 protein expression levels in these cases.In study process, 154 cases of endometrial hyperplasia and low grade endometrioid carcinoma diagnosed between 2006 and 2011 in Kocaeli University Faculty of Medicine, Pathology Department were examined. EIN lesions were detected in 37 of 126 cases with endometrial hyperplasia.Expressions of Bcl-2 and Pax2 were investigated by immunohistochemical staining method. The mean Bcl-2 scores in patients with benign hyperplasia, EIN and low grade endometrioid carcinoma were 4.06±1.04, 4.03±1.96 and 2.25±1.57. The mean Bcl-2 score of the DDEC cases was significantly lower than the EIN and benign hyperplasia cases (p<0.001). The mean Bcl-2 scores were 5.63±0.5 and 2.18±1.54, when Bcl-2 expression increased and decreased cases according to normal endometrium were evaluated separately, respectively. When the mean Bcl-2 score of both groups and the mean score of benign hyperplasia cases were compared, the differences were statistically significant (p=0.016 and p=0.036). The mean Pax2 scores in patients with benign hyperplasia, EIN and low grade endometrioid carcinoma were 4.32±1.07, 1.65±2.14 and 0.91±1.8, respectively. The mean Pax2 scores of the low grade endometrioid carcinoma and EIN cases were significantly lower than the benign hyperplasia cases (p<0.001). Bcl-2 expression was increased compared to normal endometrium in 55.2% of EIN cases that can be evaluated with normal endometrium, and was decreased in 37.9%. Pax2 expression was decreased compared to normal endometrium in 81.5% of EIN cases that can be evaluated with normal endometrium, and was increased in 11.1%. Consistent with this, in 50% of cases, Bcl-2 expression was increased compared to normal endometrium, while Pax2 expression was decreased.According to our findings, Bcl-2 and Pax2 protein expression changes occur early phases in the endometrial tumorigenesis. These changes are often seen as a simultaneous increase in Bcl-2 expression and decrease of Pax2 expression. The opposite changes seen in these two proteins, with similar effects, suggest intracellular homeostatic mechanisms.