Weaning başarısının tahmininde diyafram fonksiyonunun değerlendirilmesinin klasik weaning prediktörleriyle karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Weaning başarısızlığı, hastanın tekrar entübe edilerek MV'e bağlanmasını gerektirir ki bu komplikasyonu yüksek olan bir süreçtir. Bu nedenle weaning başarısını tahminde çeşitli testler geliştirilmiştir; PaO2/FiO2 , solunum sayısı, dakika volümü, RSBİ, P0.1, maksimum inspiratuar basınç (MIP) değeri gibi. Yapılan çeşitli çalışmalarda MV'e bağlı olarak gelişen diyafram disfonksiyonunun weaning başarısızlığında rol oynayabildiği gösterilmiştir. Bu çalışma, ultrasonografi yöntemiyle değerlendirilen diyafram fonksiyonunun weaning başarısının tahmininde kullanımını değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Materyal ve Metod: Çalışmaya Ağustos 2018-Nisan 2019 tarihleri arasında KÜTF cerrahi YBÜ'ndeki MV'e bağlı olan ve yoğun bakım doktoru tarafından MV'den ayrılabileceği düşünülen hastalar dahil edildi. Klinisyenin weaning için hazır olduğu düşünülen hastalara ait yatış günü APACHE 2, çalışma günü SOFA skorları, demografik veriler, komorbid hastalıklar, MV süresi, MV modları, enfeksiyon/sepsis varlığı, kas gevşetici/sedasyon uygulaması, ve steroid kullanımı verileri kaydedildi. Hastalar MV'den ayrılmadan önce spontan solunum modunda solunum sayısı, dakika volumü , MIP , RSBİ, P0.1, PaO2/FiO2 değerleri belirlendi. T parçasına alındıktan sonra Sp02>94 olacak şekilde tüm hastalara 5-10 L /dk'dan oksijen verildi. 30 dk.lık stabilizasyon periodundan sonra lineer probe kullanılarak diyafram kalınlaşma fraksiyonu ve diyafram ekskursiyonu belirlendi. 48 saat süreyle spontan solunum sürdürebilen hastalarda weaning başarılı kabul edildi. Sonuçlar: Weaning başarılı ve başarısız olan hasta grupları yaş, cinsiyet, YBÜ'de yatış süreleri, APACHE 2 ve SOFA skorları açısından benzerdi. Weaning başarısız olan grupta mekanik ventilatör süresi belirgin olarak uzun bulundu (p=0,032). Weaning başarısız olan hastalarda enfeksiyon sıklığı artmış bulundu. Weaning başarılı ve başarısız olan hasta grupları arasında MIP, PO.1, solunum sayısı, RSBI skoru, dakika volümü, tidal volüm, rezistans değerleri açısından fark bulunmadı. Kompliyans değerleri weaning başarısız grupta, daha düşüktü (p=0,007). Weaning başarılı ve başarısız olan hasta grupları diyaframın inspiryum ve ekspiryum kalınlıkları açısından farklı değildi. Diyafram kalınlaşma fraksiyonu ve diyafram ekskursiyon ölçümleri weaning başarısız grupta daha düşük bulundu (p= 0,002 , ve p=0,016, sırasıyla). Tartışma: Çalışmamızda, ultrasonografi yöntemiyle değerlendirildiğinde, diyafram disfonksiyonu olan hastalarda, normal diyafram fonksiyonu olan hastalara göre weaning başarısının daha düşük olduğu görüldü. Diyafram fonksiyonunun ultrasonografik olarak değerlendirilmesi diğer invaziv yöntemlere alternatif olabilir. Ancak; bu konuda daha büyük örneklem büyüklüğüyle yapılacak olan geniş çalışmalara ihtiyaç vardır.

Objectives: Weaning failure requires the patient to be re-intubated and connected to MV, a process with a high complication rate. Therefore various tests have been developed to predict the success of weaning; PaO2 / FiO2 , respiration rate , minute volume , RSBI , P0.1, maximum inspiratory pressure (MIP) value. Several studies have shown that diaphragmatic dysfunction due to MV may play a significant role in weaning failure. The aim of this study is the evaluation of diaphragm function in predicting weaning success using ultrasonougraphic method. Methods: Between August 2018 and April 2019, the patients on invasive mechanical ventilation and considered to be able to wean from MV by intensive care physician were included in the study. APACHE 2 score on the day of admission, SOFA score on the study day, demographic data, comorbid diseases, duration of MV, lenght of ICU stay, MV modes used, presence of infection / sepsis, use of neuromuscular blocking agent, sedation, and steroid were recorded. Respiration rate, minute volume, MIP, RSBI, P0.1, PaO2 / FiO2 values in spontaneous breathing mode were determined before weaning from MV. The patients were then placed on T-piece with 5-10 L / min O2 flow , and O2 flow was adjusted to obtained SpO2>94 %. After a stabilization period of 30 minutes, diaphragm thickening fraction and diaphragm excursion were determined. Weaning was considered successful in patients who were able to sustain spontaneous breathing for 48 hours. Results: The weaning failure and success groups were similar in terms of age, sex, APACHE 2 and SOFA scores ,and lenght of ICU stay. Duration of MV was significantly longer in the weaning failure group (p=0,032). The frequency of infection was higher in patients who failed weaning. There was no difference in terms of MIP, P0.1 , respiratory rate, RSBI score, minute volume, tidal volume, and resistance values between the weaning failure and success groups. Compliance values were lower in the weaning failure group compared with the weaning success group (p=0,007 ). The diaphram thickness at end-inspirium and end-expirium were not significantly different between the weaning success and failure groups (p= 0,002 and 0,016, respectively). Diaphragm thickening fraction and diaphragm excursion measurements were significantly lower in the weaning failure group (p= 0,002 and p=0,016, respectively). Conclusion: We demonstrated that weaning success was lower in patients who had diaphragmatic dysfunction compared to patients with normal diaphragmatic function , when evaluated by ultrasonography method. Ultrasounographic evaluation of diaphram function may be an alternative to other invasive procedures. However; new studies with larger sample sizes are needed on this subject.