Fatma Karabıyık Barbarosoğlu`nun hayatı ve edebî eserleri üzerine bir inceleme

Abstract

Bu tezimizin konusu Fatma Karabıyık Barbarosoğlu'nun hayatı ve edebî eserleridir. Çalışmanın amacı yazarın hayatını ve edebî eserlerini incelemektir. Yöntem olarak tümdengelim kullanılmıştır. Hikâye ve romanlar olay örgüsü, kişiler, mekân zaman yönleriyle incelenmiştir. Ayrıca hikâye ve romanlar tema, anlatıcı ve bakış açısı, dil ve üslup, anlatım teknikleri ile anlama yorumlama açılarından incelenmiş ve değerlendirilmiştir. Deneme kitapları da tema, dil ve üslup bağlamında irdelenmiştir. Felsefe ve sosyoloji eğitimi gören Barbarosoğlu, başörtüsü sebebiyle üniversitede çalışamadığı için edebiyata yöneldiğini belirtmektedir. Barbarosoğlu'nun hikâyelerinde genellikle ev hanımları, başörtü dramı yaşayanlar, geleneksel ve modernist tipler görülür. Anlatma tekniğini çok kullanan, çoğunlukla durum hikâyeleri yazan yazarda gelenek ve modernizm çatışması, başörtüsü, sevgi, ahlak, ölüm, dostluk, medya konuları dikkat çeker. Barbarosoğlu romanlarını değişik etkilenmelere müsait biçimde çok katmanlı kurgular. Hiçbiryer romanında erkeklerin kimlik aşınması, Uzak Ülke'de ilk kadın yazar Fatma Aliye, Medyasenfoni'de medyanın rezillikleri, Son On Beş Dakika'da kader kavramı anlatılır. Romanlarda bunlarla birlikte gelenekten modernizme doğru değişim ve İslami değer yargıları derinden hissedilir. Bu değişim ve değer yargıları deneme kitaplarının da ana meselesidir. Hikâyeler ve romanlarda en çok ev ve uhrevî mekânlara değer verilirken şehir, cadde, apartman modernizm bağlamında eleştirilen mekânlardandır. Tabiat hikâye, roman ve denemelerde tefekkür vasıtasıdır.Barbarosoğlu'nun edebî eserlerinde geleneği öne çıkaran modernizmi eleştiren ve İslami değerleri anlatan bir dil vardır. Osmanlı Türkçesine düşkün olan yazar ifade tekrarlarıyla temaya hizmet eder. Sade söyleyişleri olan yazar, standart Türkçenin dışına kahramanları kültür seviyelerine göre konuşturmak ve mizah üretmek için çıkar. Güzel şeyleri genellikle su ve çiçeğe; çirkin şeyleri yılana ve mankenlere benzetir.

The subject of this thesis is Fatma Karabıyık Barbarosoğlu's life and literary works. The aim of the study is to study the author's life and literary works. The deductive method is used in the study. Stories and novels were analyzed according the plot, place, people and time. In addition, they were studied in terms of the theme, narrator and point of views, language and style, narrative techniques. Essay books were examined in respect of themes, language and style.Barbarosoğlu, who has studied on philosophy and sociology, states that she wasn't allowed to work with her headscarf at the university so she tended to engage in literature.The story characters of Barbarosoğlu are usually housewives, those who suffer due to their scarves, and the ones from traditional and modernist backgrounds. The author, who uses the technique of narration a lot, expresses commonly the short story cases, focuses on the conflict between traditions and modernity as well as themes such as headscarves, love, morality, death, friendship and media. Barbarosoğlu fictionalize her novels in the plots of multi dimensions which were determined by various aspects. In the novel of `Hiçbiryer (Nowhere) theme is about the identity of men, in the `Uzak Ülke (Far Country)` it is on the first woman writer Fatma Aliye, and the Medyasenfoni tells about the disgrace of the media, while `Son On Beş Dakika (Last fifteen minute discusses on the concept of destiny. In addition to this, in her novels the focus is on the change from traditional to modern values as well as the Islamic ones. These changes and the value are also the main topics of her essay books. In the stories and novels the house and ethereal places are usually flattered while the concepts of city, street, apartment are criticized as the symbols of modernism. Nature is a means of thoughtful thinking about stories, novels and essays.In her style of literary works, Barbarosoğlu stresses on the tradition whereas she criticizes modernism and describes the values of Islam. The writer is keen on the Ottoman Turkish, and she contributes to her relevant theme with the repetitive expressions. The author, who often uses simple standard utterances, occasionally uses Turkish out of the standard when her characters speak out in their cultural dialects, or involved in humorous talks. She usually likens beautiful objects to water and flowers; ugly things to snakes and fashion models.