Erken sakroilit tanısında bilgisayarlı tomografi ve magnetik rezonans görüntüleme

Abstract

zet ı çalışma, Kasım 2001- Aralık 2002 tarihleri arasında Osmangazi Üniversitesi Tıp ıkültesi Radyodiagnostik Anabilim Dalı'nda gerçekleştirildi. Çalışmaya erken dönem kroiliit şüphesi olan inflamatuar bel ağrılı 40 olgu alındı. Kontrol grubunu herhangi bir cayeti olmayan 6 olgu oluşturdu. ılışmamız, inflamatuar bel ağrılı sakroiliit ön tanılı olguların tanısında ve özellikle ıstalığın aktivasyonunu ortaya koyarak erken sakroiliit tanısında BT ile MRG'nin rşılaştırmalı olarak etkinlik ve yararlılığını belirlemek amacıyla prospektif bir yapıda anlanmıştır. >plam 40 olgunun 80 sakroiliak eklemi sakroiliit açısından değerlendirildi. MRG'de 45, Pde ise 40 eklemde sakroiliit saptandı. Tanı aşamasında her iki modalite arasında nısal etkinlik bakımından fark bulunmamakla birlikte MRG, BT tarafından negatif iğerlendirilen altı eklemde BT'nin değerlendiremediği kemik iliği ödemi.sinovyal lamasyon ve kıkırdak değişikliklerini saptayarak tanıya ulaştı. akroiliit tanısında anlamlı olan eklem yüzlerinde erozyonun tespitinde, MRG ile BT asında fark olmadığı saptandı. Literatürde yer almamakla birlikte T2 ağırlıklı FLASH I sekansında eklem kıkırdağının daha yüksek sinyal intensitesinde izlenmesi, kemik sfektlerinin eklem yüzü ile bağlantılı olması nedeniyle erozif değişikliklerin iğerlendirimini kolaylaştırmaktadır. Erozyon hiçbir kontrol grubu olgusunda izlenmedi, cleroz tespitinde her iki modalite arasında fark olmadığı saptandı. Ek olarak, sklerozun mtrol grubu olgularında bile %25 oranında saptanması, bu bulgunun tek başına ıkroiliit tanısında yeterli olamayacağını düşündürmektedir. îmik iliği ödemi ve sinovyal inflamasyon gibi aktif inflamasyon bulgularına duyarlı olan RG ile, sakroiliit saptanan eklemlerin %76'sında aktif inflamasyon izlendi. MRG'de bu ılguların değerlendiriminde kullanılan sekanslar arasında en duyarlısı STIR 68sekansıydı. Bu sekansla yapılan incelemede aktif inflamasyon bulgularının olduğu alanlarda kontrastlı çalışmalarda değişik oranlarda kontrastlanma izlendi. Bu nedenle sakroiliit tanısında ve hastalık aktivasyonunun değerlendiriminde kontrast madde kullanımı ek bir bilgi sağlamamaktadır. STIR sekansı, aktif sakroiliit tanısı açısından seçilecek ilk sekans olmalıdır. Bu sekansa alternatif olarak FS T2 ağırlıklı TSE sekansı düşünülebilir. Sonuç olarak; MRG, BT'nin tespit edemediği aktif inflamasyon bulgularını saptayarak hastalık aktivasyonunun ortaya konmasında BT'ye göre belirgin tanısal üstünlük sağlamaktadır. Klinik değerlendirmede aktif sakroiliit düşünülen olgularda MRG tetkiki mutlaka denenmelidir. Ek olarak, BT'nin şüpheli ya da negatif olduğu durumlarda klinik sakroilit şüphesi olan olgulara kartilaj değişikliklerinin saptanması amacıyla MRG önerilebilir. 69