Yaşa bağlı makula dejeneresansında transpupiller termoterapinin etkinliği ve transpupiller termoterapinin oküler kan akımına etkileri

Abstract

ÖZET Çalışmamızda YBMD'ye bağlı subfoveal gizli KNVM'lerde TTT'nin etkinliğini ve TTT'nin oküler kan akımı üzerindeki etkilerini araştırdık. TTT'nin etkinliğini araştırmak amacıyla yaşlan 60-85 arasında ( ortalama 72 ) olan YBMD'ye bağlı subfoveal KNVM'li 38 hastanın 41 gözü değerlendirmeye alındı ve 6-36 ay ( ortalama 19,6 ay ) arasında değişen sürelerde takip edildi. KNVM'lerin 34'ü saf gizli, 7'si ise baskın gizli karakterde idi. TTT için; 810 nm dalga boylu diod laser, 60 sn uygulama süresi ve değişik boyutlardaki ışın çaplan için 360-1000 mW arasında değişen laser gücü kullanıldı. Tedavi öncesi ve sonrası klinik değerlendirmeler; ETDRS LogMAR görme keskinliği ölçümü, biomikroskobik muayene ve FFA ile yapıldı. TTT'nin oküler kan akımına etkilerini araştırdığımız çalışmamızda ise YBMD'ye bağlı subfoveal KNVM'li 19 hastanın 20 gözü değerlendirmeye alındı. Tüm olguların renkli Doppler U.S. ile TTT öncesi 1. gün, TTT sonrası 1. gün ve TTT sonrası 1. ay olmak üzere retrobulber damarlardaki kan akım hızlan ölçülerek tedavi öncesi ve sonrası değerler karşılaştırıldı. Görme kesldnliğinin ( G.K. ) korunması olarak kabul edilen 15 harften ( 3 LogMAR sırası ) az kayıp açısından bakıldığında; 6. ayda olgularımızın % 85,36'sının, 1. yılda % 82,85'inin, 2. yılda % 76,2'sinin ve 3. yılda ise % 75'inin G.K.Terinin korunduğu görüldü. Klinik olarak anlamlı görme kaybı anlamına gelen 15-30 arası harf ( 3-6 LogMAR sırası ) kaybı açısından bakıldığında; 6. ayda olgularımızın % 7,3 'ünün, 1. yılda % 14,28'inin, 2. yılda % 19'unun ve 3. yılda ise % 25'inin G.K. Terinde klinik olarak anlamlı görme kayıplan olduğu gözlemlendi. Şiddetli görsel kayıp anlamına gelen 30 harften ( 6 LogMAR sırası ) fâzla kayıp açısından bakıldığında; 6. ayda olgularımızın % 7,3 'ünün, 1. yılda % 2,8'inin, 2. yılda % 4,8'inin G.K. Terinde şiddetli görsel kayıplarla karşılaşıldı. Üçüncü yıl kontrollerinde hiçbir olguda şiddetli görme kaybına rastlanmadı. Aynca 6. ayda olgularımızın % 75,6'sında, 1. yılda % 88,6'sında, 2. yılda % 85,7'sinde ve 3. yılda ise % 75 'inde KNVM'nin kapandığını ( inaktif ) ortaya koyduk. TTT'nin oküler kan akımına etkilerini araştırdığımız çalışmamızın sonucunda TTT sonrası 1. günde oftalmik arterin diastol sonu akım hızında ( EDV ) istatistiksel açıdan anlamlı artış ve vasküler direncinde ( RI ) ise anlamlı düşüşler olduğu görüldü (p<0.01**). Buradan da TTT sonrası 1. günde göze gelen kan miktarında bir artış olduğu 64sonucu ortaya çıkmaktadır. Santral retinal arterin TTT sonrası 1. ay Rl'sinde istatistiksel açıdan anlamlı artışlarla karşılaşıldı (p<0.05*). Bu, TTT'nin retinal sirkülasyon üzerindeki direkt etkilerine ( minimalde olsa ) ya da retinal sirkülasyon tararından oluşturulan sekonder otoregülatör bir sürece bağlı olabilir. TTT, oküler kan akımında ve özellikle de oftalmik arter hemodinamik parametrelerinde erken dönemde değişikliklere yol açmaktadır. Ancak aynı konudaki sınırlı çalışmalarda farklı sonuçların ortaya çıkması nedeniyle biz TTT'nin oküler kan akımında neden olduğu değişiklikleri daha iyi anlayabilmek için daha geniş serili, daha geç dönemleri de kapsayan ve daha hassas tekniklerin kullanıldığı çalışmaların yapılması gerektiği kanaatindeyiz. Çalışmamızda görüldüğü gibi, YBMD'ye bağlı gizli subfoveal KNVM'lerde -hastalığın doğal seyrindeki kötü görsel prognoz ve diğer tedavi modalitelerinin kısıtlılığı göz önüne alındığında- TTT'nin gerçekten etkili bir tedavi şekli olduğu görülmektedir. 65