Bakış açısı alma becerilerinin 60-72 aylık okul öncesi çocuklarının davranışlarını yordama güçlerinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı okul öncesi dönemdeki 60-72 aylık çocukların bakış açısı alma becerilerinin çocukların davranışlarını yordayıcı etkisinin belirlenmesidir. Çalışma, nicel araştırma yöntemi olan ilişkisel araştırma modeli ile yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubu Antalya ilinde iki farklı okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 60 – 72 aylık 116 çocuktan oluşmaktadır. Araştırmanın verileri `Çocuklar İçin Bakış Açısı Alma Testi` (Akyol ve Aslan, 2016) ve `Çocuk Davranış Ölçeği` (Ergene, Demirtaş-Zorbaz, Kurt ve Özer, 2018) kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde çoklu doğrusal regresyon uygulanmıştır. Araştırma verilerinden elde edilen sonuçlarında, çocukların bakış açısı alma becerileri ile hiperaktivite-dağınıklık davranışları ve akranlarla prososyal ilişkileri arasında anlamlı bir ilişki olduğu ve bakış açısı alma becerilerini hiperaktivite-dağınıklık davranışlarını ve akranlarla prososyal ilişkilerini anlamlı bir şekilde yordadığı görülmüştür. Kızların bakış açısı alma becerileri ile hiperaktivite-dağınıklık davranışları, akranlara karşı asosyal davranışları arasında anlamlı bir ilişki olduğu, kızların bakış açısı alma becerilerinin hiperkativite-dağınıklık davranışlarını ve akranlarla asosyal ilişkilerini anlamlı şekle yordadığı bulunmuştur. Erkeklerin bakış açısı alma becerileri ve alt boyutlarından olan algısal, bilişsel, duygusal bakış açısı alma becerileri ile çocuk davranış ölçeğinde yer alan davranışları aralarında anlamlı bir ilişkiye ulaşılamamıştır.

The aim of this study was to determine the predictive effect of 60-72 month-old preschool children's perspectives on behaviors. The study was conducted in the context of the relational research model which is quantitative research method. The sample group of the study consists of 116 children aged 60-72 months attending two different preschool education institutions in Antalya. The data of the study was collected by using `The Test of Taking Perspective for Children` (Aslan ve Akyol, 2016) and `Child Behavior Scale` (Ergene, Demirtaş-Zorbaz, Kurt ve Özer, 2018). In the analysis of the data multiple linear regression were applied. According to the results obtained from the research data, it was found that there is a significant relationship between hyperactivity- distractible behaviors and peers and prosocial relationships. Also, it was found that children's ability to take perspective was significantly predicting hyperactivity- distractible behavior and their prosocial relationships with peers. In addition, it was found that there was a significant relationship between girls 'point of view skills and hyperactivity- distractible behaviors and asocial behaviors towards peers, and girls' point of view skills predicted hypercativity- distractible behaviors and peer-to-peer relationships. On the other hand, perceptual, cognitive and emotional perspectives, which are one of the men's perspectives and their sub-dimensions, and their behaviors in the child behavior scale were not found to be significant.