Ratlarda deneysel deri ensizyonlarının kapatılmasında N-Bütil Siyanoakrilat kullanımı

Abstract

Siyanoakrilat içeren yapıştırıcılar insan hekimliğinde göz, diş hekimliği, çocuk şirurjisi ve genel cerrahi gibi tıp alanlarında uzun yıllardan beri dokuları yapıştırmak amacıyla, veteriner hekimlikte ise kontamine olmamış kesik yaralarında ve operasyon yaralarının kapatılmasında kullanılmaktadırlar. Bu çalışmada, ratlarda deneysel deri ensizyonlarının, n-bütil siyanoakrilat ve dikiş tekniği kullanılarak kapatılmalarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Araştırmada 14 adet erkek albino Wistar ratın sırt-bel omurları çizgisinin iki yanında deri ensizyonları yapılmış, sağ taraftaki ensizyon yaraları basit ayrı dikişle, sol taraftakiler ise n-bütil siyanoakrilat ile kapatılmıştır. Yaraların 10. gündeki iyileşmeleri makroskobik olarak değerlendirildikten sonra, sakrifiye edilen deneklerden alınan örnekler histopatolojik olarak incelenmiş, Universal Test Cihazı kullanılarak yapılan biyomekanik test sonuçları karşılaştırılmıştır. Elde edilen verilerin istatistiksel analizleri yapılmıştır. Araştırmada, ensizyon yaralarının dikiş tekniği kullanılarak kapatılmasının daha olumlu sonuç verdiği tespit edilmiştir.

Tissue adhesives, which have been used in surgery for many years, have shown significant improvement in recent years. Cyanoacrylates, which are widely used in human medicine especially in ophtalmology, dentistry and pediatric surgery and, are also frequently used in veterinary medicine in cases of uncontaminated cutaneous and surgical wounds. A number of comparative studies have been conducted to demonstrate the effects of cyanoacrylates on superficial wounds.In this study, it was aimed to compare n-butyl cyanoacrylate to a simple suture technique by means of closure of experimental skin incisions in rats using. Skin incisions were made on both sides of the back-lumbar vertebra line in 14 male albino Wistar rat. The right side incisional injuries were closed with a simple seperate, and the left side was covered with n-butyl cyanoacrylate. At the 10th day of treatment, the wound sites were evaluated clinically and the skin samples of the wound sites were collected from the sacrificed subjects. The samples were then examined histopathologically and biomechanically. The biomechanics of the speciemens were analyzed using the tissue stretching and tearing device. All data were compared statistically. As a conclusion, incisional wounds is better healed by a simple suture technique compared to use of n-butyl cyanoacrylate.