Tip II Diabetes Mellitus`ta kardiyak otonom nöropatinin çeşitli klinik testlerle değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Çalışmamızda Tip II Diabetes Mellitus'lu vakalarda otonom nöropatinin yarattığı kardiyak etkileri incelemeyi planladık. Bu amaçla hastalara ve kontrol grubuna kardiyovasküler refleks testlerini uyguladık, QT dağılımlarını inceledik. Çalışmamız Ekim-1998, Ekim-1999 tarihleri arasında Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Endokrinoloji Bölümü Diabetes Mellitus Polikliniğinde takip edilen 25 NIDDM hastası ve 15 sağlıklı kontrol grubundan oluşturuldu. NIDDM grubunu, otonom nöropatinin daha çok tespit edildiği beş yıl üzerinde diabet süresi olan ve polinöropatisi klinik veya laboratuvar olarak tespit edilmiş vakalar oluşturdu. Diabetik ve kontrol grubuna iskemik kalp hastalığını dışlamak amacıyla efor testi, hipertansiyonun olmadığını göstermek için 24 saatlik ambulatuar kan basıncı takibi uygulandı. Daha sonra her iki gruba da kardiyovasküler refleks testleri uygulandı. Test sonuçlarına göre 19 otonom nöropatili diabetik, 6 otonom nöropatisiz diabetik elde edildi. Kardiyovasküler refleks testi sonuçlarına göre gruplar ile diabet süresi, HbA1c, vücut kitle indeksi, yaş ortalaması arasında ilişki bulunmadı. Uygulanan beş kardiyovasküler refleks testinden en erken derin solunuma kalp hızı testinin bozulduğu tespit edildi. Valsalva manevrasına kalp hızı yanıtı testi de anlamlı derecede otonom nöropatili grupta düşük bulundu. Diğer üç testin sonucu gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark göstermedi. Otonom nöropatili diabetiklerde QT dağılımının en yüksek, kontrol grubunda en düşük değerde olduğu görüldü. Üç grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık vardı. Otonom skor ile QT dağılımı arasında lineer bir korelasyon saptandı. QT dağılımı ile diabet süresi arasında ise anlamlı ilişki bulunmadı. Sonuç olarak QT dağılımının diabetik hastalarda otonom nöropatinin teşhisinde kullanılabileceği kararına vardık. QT dağılımı kardiyovasküler refleks testlerine göre diabetik otonom nöropatinin erken teşhisinde, izlenmesinde, terapatik etkinin değerlendirilmesinde uygulanması kolay, noninvazif, hasta ile kooperasyon gerektirmeyen güvenirliği yüksek olan bir metodtur. 57

SUMMARY In our study we investigated cardiac effects of autonomic neuropathy in patients with type II diabetes mellitus. Cardiovascular reflex tests were performed with patient and control group, QT dispersions were assessed. Our study included 25 NIDDM patients and 15 healthy control cases that are followed at the Diabetes Policlinic of Trakya University Medical Faculty Hospital between the dates of October 1998- October 1999. The patient group consisted off cases suffering NIDDM more than 5 years long and having polineuropathy on clinical or laboratory grounds. In order to show that patient and control group do not have ischeamic cardiac disease and hypertension we did effort test and 24 hours ambulatory blood pressure monitorization. Both groups underwent cardiovascular tests. According to the results of the tests 1 9 of the diabetic patients had autonomic neuropathy. There was no correlation between cardiovascular tests and diabetic age, HbA1c, body mass index. The heart rate response to deep ventilation was the cardiovascular test that first became abnormal. Heart rate was found significantly low in response to Valsalva manoeuvre. The other three tests showed no statistically significant difference between two groups. QT dispersion was significantly high in patients with autonomic neuropathy and low in control group. A linear correlation was found between autonomic score and QT dispersion. There was no significant correlation between QT dispersion and diabetic age. We conclude that QT dispersion can be used to detect autonomic neuropathy in diabetic patients. QT dispersion is a simple, non-invasive, reliable test that needs no patient cooperation in following diabetics' autonomic neuropathy and assesing therapeutic effects. 58